Rommelig.

Er gebeurt van alles in huis. Mensen komen, bellen, maken afspraken met ons. Kortom; we worden geleefd. Gisteren werd de Hydro pomp onder handen genomen door de onderhoudsmonteur. Deze verzorgen de waterdruk. Als voorzitter van de VvE zijnde moet ik hierop toezicht houden. In de middag  kwam de man voor een offerte van de verlichting op de gangen en brandgangen. Later had ik een controle bij mijn KNO arts die 2 recepten voor me uitschreef en over 6 weken weer terug. Morgen komen de mensen van de installateur om de contracten eventueel te tekenen. Even de kleine lettertjes lezen en vragen van ons beantwoorden. Ook zit de oud voorzitter mij in mijn nek te hijgen en hij schreef een brief aan alle bewoners om te vertellen wat ik allemaal niet goed deed. Een Simone schreef een hatelijk briefje terug omdat ze boos was voor mij. Lief. Ik had al een mooi briefje geschreven met lieve doch cynische ondertoon. Wat mij opviel was dat Simone op het schandpaal werd gehamerd en de brief van de oud voorzitter dan? Ach, werd er terug gezegd “Zo is die nu eenmaal, daar moet je niet opletten” Ik werd etwas pissig want alweer werd er een dubbele maatstaf gebruikt. Een man mag direct zijn, als een vrouw dat is dan wordt z3 gelijk een kenau uitgemaakt. Zucht. 

Stripliefhebber.

Ik ben en blijf een stripliefhebber. Ik ben er al aan verslaafd sinds ik de reeks van een prins verzamelde “Valiant” geloof ik. Dit werd in de zestiger jaren uitgebracht. Ook toen vergat ik de namen. Door de tijd heen kocht ik veel strips van de markt. 2^de Hands is toch goedkoper. Later in de U.S.A. kwam ik de comics tegen en vooral “Mad” is te gek. Lekker absurdistisch.  Later ontmoette ik mijn lief en hij werd ook met deze virus besmet. Alleen verzamelde hij systematischer en er ontstonden reeksen. We hebben er nu een hele kast vol met strips. Ook werden er boeken van een van mijn lievelingsschrijver en tekenaar aangeschaft. Hij schrijft voor een groot deel een autografisch waarin hij al zijn issues met een vergrootglas beschrijft. Hij maakt zichzelf niet mooier of slimmer dan anderen. Hij is een stakker net als de meeste mensen die struikelend en bijna vallend door het leven gaat. Zijn naam is R. Crumb en ik vond toch wat over hem op You Tube. Hij maakte ook muziek dat mijn minder bekoort. Maar, je kunt niet alles hebben. http://youtu.be/e4zaAiY5sTk Kijk en ik hoop met genot.

   

Summertime

Ella Fitzgerald & Louis Armstrong

Gisterenavond luisterden wij naar “het oog op morgen” waarin diverse mensen hun ultra zomerlied kozen. Uiteraard kwam Summertime  voorbij. Dit nummer is door een  ontelbare hoeveelheid mensen gecoverd. Ga maar even Googelen en je vindt ze. Deze uitvoering is van Ella Fitzgerald & Louis Armstrong. Twee monumentale reuzen in de helft van de vorige eeuw. Prachtig.   http://youtu.be/h3kQt14_5OQ  Hier kun je horen, dit is een prachtige uitvoering.  Helaas niet live. Maar wat wil je. 

A Man

A man of beauty is a joy forever.

Vrij vertaald van een bekende oud Engelse schrijver. 

Als bladeren in een herfststorm.

Maker: Noël Sies

Vandaag is er afscheid genomen van Gerrit Bohré. De familie was verrast en een beetje blij toen ze het prachtige blog geschreven door mijn lief lazen. Ik weet niet hoe ze dit blog hebben gevonden. Ze kenden niemand die van belang voor hem was in zijn huidige leven. Hij was eigenlijk een vreemde voor hen geworden en waren bang dat ze alleen bij zijn afscheid zouden zijn. Ze hadden hun jeugd samen gedeeld en geleefd met hun vader en moeder. Dit is het verleden dat ze samen hadden geleefd en gevormd. Later toen ze groot waren geworden , tenminste dat vul ik in, raakten ze elkaar kwijt. Nu, vandaag, namen ze afscheid van Gerrit en toch op een vreemde manier leerden ze hem weer kennen. Ze herkenden de vriendschap en ook liefde die hij met zijn vrienden en verzorgers deelde.  Het maakte mij denken aan mijn jeugdjaren. We waren een disfunctioneel gezin en deelden niet veel met elkaar. Mijn vader overleed op zijn 60^ste en mijn broer op zijn 35^ste . We gingen onze eigen weg, maar toch, vierden we onze moeder haar verjaardag en 1^ste Kerstdag. Onze moeder is niet meer. Wel vieren we elke 1^ste kerstdag gezamenlijk en ons gezin wordt steeds groter door de kinderen en weer hun kinderen. Roen zijn jeugd was goed en het gezin leek heel functioneel. Ze zien elkaar zelden of nooit. Met zijn zus heeft hij de beste band en met zijn broer wisselt hij zo af en toe een telefoontje. Deze gezinnen groeiden samen op en later scheiden ze zich als bladeren in een herfststorm.

We worden geleefd.

Zo heb je iets van algehele verveling. Alles is voorspelbaar en dus saai. Dan willen wat nieuws. Dan wensen we dat we op een prachtige bank liggen en onze slaven aan elke wens van ons willen vervullen. Leuk Els! Maar dit is een sprookje en je leven is geen sprookje. Behalve wanneer ik diep in de ogen van mijn lief kijk. Dit is weer een ander verhaal.  De laatste dagen en zijn we druk als bezige bijtjes. Er zit schot in de offertes van de Agpo Ferroli en warempel het begint erop te lijken. De oud voorzitter heeft op zijn eigen een niet wat je noem vriendelijke wijze commentaar gegeven. Ik heb er een prachtige brief aan hem gestuurd en onder meer te bedanken voor de vele tips die hij mij geeft.  Roen heeft veel response mogen ontvangen van zijn deel van het blog heeft geschreven. De familie van de overledene wist dit te vinden en te waarderen en waren blij ( voor zover je dan blij kunt zijn) dat hij dit heeft gedaan. Nu kunnen ze het contact van de nieuwe vrienden  van de overledene uitnodigen voor het afscheidsceremonie. Wij  werden uitgenodigd om hetgene wat hij heeft geschreven voor te lezen. Roen vindt het een hele eer. En dit is maar een klein deel van de drukte.  Maar alles blijft hetzelfde en verandert tegelijkertijd in het tijdstroom dat leven heet. 

Brave Koen en ondeugende Mick

Mijn jongste zoon Koen is een brave jongen van zeventien jaar. Hij is lid van de SP. (Je kan voor de gemeenteraad zelfs op hem stemmen.) Als jongste lid mocht hij, bij afwezigheid van Jan Marijnissen de nieuwe vestiging in Rotterdam openen. Hij is de beste van de klas (Een 10 voor maatschappijleer!) en in zijn vrije tijd werkt hij bij pretpark/speeltuin Plaswijckpark. Hij is door en door braaf. Van mij heeft ie het niet en streng zijn we ook niet. Hij heeft het van zichzelf. Hij ziet er niet uit als een socialist; meer een J0VD-er (Liberale jongere), al is hij links tot in zijn haarwortels.

Dit in tegenstelling tot mijn oudste zoon Mick, nu tweeëndertig en intussen een oppassende burger, maar toen hìj zeventien was, was het feesten, blowen, XTC, en elke nacht graffiti spuiten. (Toen was ik al gescheiden en hij woonde bij zijn moeder. Ik had er wel de zorgen maar weinig last van.) 

Koen is geslaagd (uiteraard) voor de middelbare school en is op talenvakantie gegaan. Dat is een talencursus, in zijn geval Engels, gecombineerd met een vakantie. Twee weken Malta. Voor het eerst alleen met het vliegtuig. Zijn moeder moest huilen bij het afscheid op Schiphol.

Af en toe hadden we contact via skype. Of zijn Engels beter geworden is weten we niet maar feesten kàn hij intussen. Als hij om 08:00 uur les had ging hij om 02:00 uur naar bed maar anders was het feesten tot 06:00 uur.

We hadden verwacht dat hij bruinverbrand terug zou komen want het was daar elke dag zonnig en 30 graden. Echter, hij was nog bleker dan toen hij wegging.

Heeft hij ten langen leste iets van zijn halfbroer en zijn vader overgenomen. Thuisgekomen is hij eerst achttien uur gaan slapen. Daarna was hij eigenlijk nog moe.

Hopelijk voor hem is hij morgen fit want hij gaat achtentwintig dagen aan een stuk werken bij Plaswijck.

Laaglander.

Ode voor de ventilator fabriek.

Ik zit

onder, achter en naast een ventilator.

Ze draaien met het geduld van jewelste

Heen en weer of in het rondte.

Lucht verplaatsten is het doel van hun bestaan.

Wij zijn dankbaar voor deze uitvinding

Gelukkig dat de mensheid verlost is van een waaier die door iemand

Van boven naar beneden wordt gezwaaid.

Alhoewel het wat elektriek gebruikt

Houdt hij het oneindig vol.

Ode aan de fabrikant die ons verlost heeft van de hitte en klammigheid.

Eeuwige roem is zijn deel.

Ook stil venijn

Ik wou dat ik de uitvinder was dan was ik nu “binnen"

In MEMORIAM Gerrit Bohré

Door Hot

IN  MEMORIAM  GERRIT  BOHRÉ

Ik weet niet precies meer wanneer we op mijn afdeling kennismaakten met Gerrit.

Hij was een buitengewoon fragile man van rond de vijftig kg.

Als je nog niet wist hoe oud hij was dan schatte je hem ergens tussen de zeventig en negentig. Hij kraakte en kreunde aan alle kanten, maar had een stel pretoogjes waarmee hij zelf met dit lichaam incluis een baard van weken alle aanwezige opgenomen dames van de afdeling zover kreeg dat ze zijn brinta maakten, zijn boterhammen smeerden, zijn lijf masseerden, en hem een soortement voorkeurs behandeling gaven.

Gisterenavond om ongeveer half elf kreeg ik een telefoontje van een van die dames die zich het lot van Gerrit extra aantrokken en dat liep vaak na opnames ook door in vriendschappen, boodschapjes, bezoekjes etc. Dat ze zojuist van de politie gehoord hadden die na een signaal van nog een oude medepatiënt de deur geforceerd hadden en hem dood aangetroffen hadden in zijn appartement.

Zij was in tranen en dat overkwam mij ook terstond. Ik had hem enkele dagen geleden ook nog aan de telefoon. Hij belde vanuit het Reinier de Graaf waar hij ook vaste klant was vanwege zijn longen. Oftewel zijn het laatste jaar nog maar een werkende long. Hij belde of hij bij ons terecht kon na het ontslag uit Delft om verder te detoxen. Ik moest hem neen verkopen. Toch was ons laatste contact een fijn contact waarbij hij alweer zinspeelde in een potje scrabble me mij.

Zo was hij een der trouwste klanten van de fam. Nolet, waarvan hij de eindeloze reeks Ketel 1 af nam, de trouwste en vaakst en langstopgenomen patiënt van afd. Detox, een buitengewoon goede cliënt van Directzorg en een toppatiënt van Reinier de Graaf.

Zo gaf hij bij ons op de afdeling als hij daar dan tenminste nog toe in staat was muziek ”les” bijeenkomsten waarbij iedereen lol had, er gezongen werd en dit was meestal een behoorlijk bezochte club. Verder maakte hij en een aantal anderen nog muziek toen onze Zorgcoördinator afscheid nam.

Die muziek was een van zijn grootste hobby’s. Hij was in de zestiger en zeventiger jaren een van de bandleden van “Beautiful Garden”, een hippie groep waarvan hij de toetsenist was. https://soundcloud.com/gerrit-bohre Hier kun je nog veel van zijn laatste werkstukken vinden.

Verder wil ik nog zeggen dat Ik en mijn collega’s en ook vele van de klanten die hem hebben leren kennen hem zullen missen. Een markant mens met een enorme fantasie, een enorme woordenschat, (hij legde tijdens een gemiddeld scrabblespel toch tenminste drie 7 letterige woorden neer)en we kwamen samen tot giga scores.

Hij was mijn trouwste scrabble partner ooit, en ondanks ook zijn narrige momenten en zijn knorrige geluiden was het een heerlijk mens die helaas thuis in zijn eentje de eenzaamheid niet aankon, maar het was wat mij betreft een eer hem goed te leren kennen.

Goeie reis verder, eindeloze muzikant.

Een paar fragmenten uit zijn leven:

1e single — met Ger Van de Lagemaat, Dick Hegeman, Gerrit Bohré en Cor Gravestein.

2e single — met Ger Van de Lagemaat, Dick Hegeman, Gerrit Bohré en Cor Gravestein

1972 6 27 Beautiful Garden - Gerrit B nr 4 v l

Beautiful Garden 1974

1978 Beautiful Garden met Gerrit Links

Gerrit Bohré op het podium van GGZ-D in Delft

Beautiful Garden met hun eerst Ford Transit Bus

Beautiful Garden met Gerrit links boven

Beautiful Garden Met Band en DAF Band Bus

Beautiful Garden Nieuwjaarskaart

Beautiful Garden

DAF Bandbus van Beautiful Garden Bas Munne, Peter Vrieselaar, Joop Regoord, Marcel Karreman, Gerrit Bohre e.a.

G Bohre met baard en fles

Kolibrie 1976 G Bohre, D Hegeman, G vd Lagemaat, F Bergers, L Spoor Bissenden, L Donkers etc

Tot zover dit tribute to Gerrit Bohré

Hoezo Crisis

Ons appartementencomplex staat nu zo’n 15 jaar en er beginnen nu wat slijtingsproblemen te vertonen. Dus proberen we een aantal offertes te krijgen. Onze nu welbekende Agpo Ferroli (de fabriek van de Fyra)  vertoont nu grote mankementen. Het is nu zodanig dat als het langer gaat duren het gevaarlijk begint te worden. De bekende offerte die naar onze expert is verzonden? Nou we wachten nog steeds. Ook beginnen de lampen en armaturen niet zo lekker te branden oftewel ze branden in. Maak van de nood een deugd dus willen we led lampen en op de brandtrappen bewegingsmelders. Voor de kostenbesparing. Onze goedgemutste VvE beheerder vroeg aan een voor hem bekende elektricien of hij wilde komen kijken voor een offerte. Ook hierop wachten we nog steeds. De bel die we laatst lieten vervangen, nou dat gaat ook niet goed. Hij resoneert.  Dit is nu het laatste bedrijf waarop we wachten om te kijken wat er niet goed is gegaan. Vandaag nl zouden ze allemaal contact met ons opnemen. Het is nu 1 uur des middags en we hebben nog geen belletje gehad. Dus daarom de kop boven mijn stukje want ik dacht crisis ze zullen wel staan te popelen om toch geen kleine klus. Wordt dus vervolgd en we zijn benieuwd.

High Tea

Ik zit onder een mooie kersenboom. De wind blaast losjes om me heen en dank zij mijn zonnehoed is het heerlijk toeven hier. De zon laat mijn thee lichtjes glinsteren. Een drupje citroen erdoor, roeren, voorzichtig neem ik het kopje op en neem er een slokje van. Daarna een hapje scone en dit is toch heerlijk. Alleen, wanneer ik mijn ogen open doe zit ik in mijn stoel, een ventilator boven mijn hoofd en een aan mijn voeten is toch heel wat anders dan mijn droom en in mijn hoofd weergalmt het liedje http://youtu.be/MjnkmNyArNg . 

Summertime

 Dit nummer is opgenomen in Frankfurt, Germany 1969. Is is en blijft zóóó mooi. 
 http://youtu.be/K83wjzF36Nc

Vervolg “Skunk” verhaal.

Het stukje van Laaglander vond en vind ik een prachtig cynisch stuk. Hij vroeg aan mij waarom ik dit stukje toch gepubliceerd heb gezien het onderwerp. Ik hou van dit soort verhalen. Lekker over de donkere en duistere kant van mensen die we allemaal zelf hebben. ¾ van mijn boeken zijn geschreven door mensen die hiermee hun brood verdienen. Steven King, Lovekraft, Edgar Allen Poe, Tanith Lee om maar een paar te noemen. Lekker griezelen met een goed glas in mijn handen. Ik hoop dat hij nog meer van dit soort verhalen achter de hand heeft. Dus Laaglander; Zet Door.

Dubbele Moraal

Ergens, begin jaren tachtig werd een baby geboren met het syndroom van Down. Moeder was niet blij. Vader ook niet. Behalve het syndroom van Down had het kind ook een goed behandelbare darmafsluiting. De ouders gaven te kennen dat ze het kind niet wensten te laten opereren aan de darmafsluiting maar het eraan te willen laten sterven. De dienstdoende arts-assistent  was het daar niet mee eens en liet de ouders middels een noodprocedure uit de ouderlijke macht zetten, zodat de baby geopereerd kon worden. De ouders maakten hier op hun beurt weer bezwaar tegen. De dienstdoende ethicus werd om advies gevraagd. Geloof het of niet maar het is historisch, de ethicus oordeelde dat het kind moest sterven als de ouders daar voor kozen. En zo geschiede. Deze ethicus was Heleen Dupuis. Uitgerekend deze persoon wil nu vaccineren verplicht stellen om kinderen tegen hun ouders te beschermen. Een gotspe! Als er iemand is die geen recht van spreken heeft is het deze ethicus. (Waarschijnlijk hoeven mongooltjes wat haar betreft niet gevaccineerd te worden.)

laaglander

Juli

Deze maand is niet wat je noemt mijn lievelings- maand. Ten eerste denk ik vaak aan mijn jochie die er niet meer is. De tour de fiets dendert door Frankrijk en is alom op de radio en tv aanwezig. Dan komt dat associatie proces weer op gang. Ik weet er gelukkig mee om te gaan. Radio 1 wordt vervangen door radio Sublime of cd’s.  Ook wat men noemt lekker weer is voor mij snel te warm, Roen is ook besmet met dit warmte virus. Dus de ventilatoren staan aan, we houden ons rustig en laten Jesse haar lange wandeling vroeg beginnen. Ook is het jurken tijd. Daar kijkt Roen me zuchtend aan met de vraag waarom dit niet voor mannen geldt. Het is oneerlijk verdeeld. Ook dit gaat voorbij en wordt het weer koeler. 

Hans en de skunk.

Haar hand op zijn huid was de hand van zijn moeder die hem knuffelde en koesterde. Hij was weer een baby. Hij voelde welbehagen waar hij zich volledig aan overgaf. Het leek of hij ontstond onder haar handen, of zij hem ter plaatse boetseerde.

Haar handen waren bootjes die over zijn lichaam vaarden en vlinders van vlees die zijn op rug fladderde.

Zijn pik was een spijker waarmee hij zichzelf met bonkende slagen vast nagelde aan Susan’s kruis. Hèt Kruis. Susan’s kut was de Christuskop, het pubishaar de doornenkroon. Hans moest sterven aan het kruis waar hij op vastgespijkerd was. Toen hij klaarkwam knikte Jezus’ hoofd en gaf de geest.

Ingegeven door prettige ervaringen had Hans een zakje skunkwiet gekocht om in een roes te zijn als hij met zijn vriendin zou gaan vrijen. Zij was die avond op bezoek en zou blijven slapen.

Susan had nachtdienst gehad. Ze hadden elkaar niet veel gezien die week;  ze was altijd een beetje narrig als ze nachtdienst had. Maar nu ze vrij was stond niets een gezellig samenzijn in de weg.

Hans was verpleger en ziek gemeld omdat  zijn voet, gebroken, in het gips zat.  Daardoor kon hij, behalve niet werken, niet hardlopen. Iets waar hij aan verslaafd was. Hij vulde zijn tijd met tv kijken en lezen en verveelde zich. Hij was blij met het bezoek van zijn liefje.

Plotseling had Hans de fantasie dat hij Susan met een stanleymes zou snijden en vermoorden.  Dat dit onvermijdelijk was. Dat haar familie en vrienden verdrietig en woedend zouden zijn, dat hij gearresteerd zou worden en dat hij zich uiteindelijk zelf, vol schaamte en spijt met een stanleymes zou suïcideren. Die fantasie was een flits, duurde korter dan een seconde, maar was zo concreet als een herinnering: alsof het al echt gebeurd was. Hij durfde dat idee niet te laten vertrekken. Hij moest de gedachte bewaken - niet meer onderbewust laten worden - om te voorkomen dat het ‘onvermijdelijke’ echt zou gebeuren. 

‘Wat was het heerlijk, hè? Bedankt voor de lekkere seks. Wat fijn dat ik niet meer hoef te werken vannacht en lekker bij je kan blijven.‘

‘Ja, het was zeker prettig, maar ik heb toch liever dat je naar je eigen huis gaat.’ Susan reageerde verbaasd.

‘Naar huis?  Waarom dan? Ik zou toch hier slapen? Ik kan nu niet weg. Ik kan niet autorijden. Ik heb gedronken en een slaappil ingenomen.’             

‘Waarom je weg moet kan ik echt niet zeggen’, stamelde Hans. ‘Maar het zou echt beter zijn als je ging’.            

 ’Hoezo, dat kan je niet zeggen? Je mag toch àlles tegen me zeggen. Ik wordt heus niet boos hoor. Zeg ’t maar. Ben je angstig? Je bent overgevoelig sinds je in ’t gips zit. En nu ben je ook nog stoned. Je denkt toch niet aan zelfmoord, of zo?’

’Ja, ook wel. Zelfmoord zal haast wel moeten. Maar zo eenvoudig is het niet, ik durf het nu echt niet te vertellen. Morgen, zuchtte Hans die zich schaamde voor zijn gewelddadige fantasie. Hij zag wel in dat Susan niet weg kon gaan. Ze viel al in slaap. 

Ik neem ook maar een slaappil. Die rare gedachten en fantasieën komen door de wiet. Een angstdemper zal helpen. Hij zocht de slaappillen die zijn vriendin van het ziekenhuis had gepikt. Rohypnol.

Rohypnol!

Dat middel gebruiken criminelen om hun geweten uit te schakelen. Susan kan niet weg en ik durf niet te gaan slapen, zeker niet met Rohypnol. Dan ga ik maar opzitten.  Op de gang schrok hij van zijn gereedschapskist, vol scherpe beitels en schroevendraaiers.

Ik heb handen waarmee ik een schroevendraaier uit die kist zou kunnen pakken… Weg ermee. Moeizaam door zijn gips voet sjouwde hij de zware kist de trap af, naar de kelderberging.                                                                                                              

‘Wat loop je toch te rommelen’, riep Susan.’ Kom lekker in bed liggen’.

’Ik kom zo, hoor’.

Hij ging in de kamer zitten en deed de tv aan met het geluid uitgeschakeld. Omdat hij zijn duim per ongeluk op de kiesknop gedrukt hield wisselde het beeld snel. Even dacht hij dat hij zat te trippen. Hij zuchtte, wat ik fantaseerde is juist het tegenovergestelde van wat ik echt voel voor Susan. Het is de andere pool. Misschien moet ik in dìt leven iets slechts doen. Er bestaat  goed en slecht. Zonder slechtheid geen goedheid. Yin en Yang. Misschien moet je alles een keer zijn: een keer goed en een keer slecht, voordat je verlicht wordt.

Zou de duivel misschien toch echt bestaan en mij deze dingen laten denken? Hans had altijd gedacht dat de duivel symbool is voor alles wat slecht en corrupt is, maar niet dat het een mannetje is met bokkenhoorntjes en een staart. Hij begon nu te twijfelen.

Als ik aan iets nòg ergers denk ben ik van deze fantasie af. Dus probeerde  hij te denken aan gewelddadigheden tegen zijn kinderen, die niet aanwezig waren en hij dus niet bang zou hoeven zijn dat hij ze zou uitvoeren.  Maar dat fantaseren lukte niet. Hij kreeg het gewoon niet voor elkaar. Het veroorzaakte nog meer onrust. Hij was bang zijn verstand te verliezen, moest denken aan wat Susan had verteld over een patiënt, die pardoes zijn vrouw met een voorhamer de hersens had ingeslagen. Misschien ben ik betoverd met winti door die Surinaamse met wie ik iets gehad heb.

Dat christendom heeft niets bereikt in 2000 jaar. De wereld is nog steeds vol gewelddadigheid en uitbuiting, ondanks  en ook dankzij dat geloof.  Jezus is echt voor niets gestorven. Project mislukt. Had ie ‘t maar nooit gedaan, dan had ik ook niet hoeven sterven op Susan’s kruis en zat ik hier ook niet te piekeren. Zo tobde hij de nacht in. Langzaamaan doofde de wietroes uit en verdween zijn angst. Hij kroop in bed en vertelde Susan, die wakker werd, wat  hij had gefantaseerd.

’Het is goed hoor, ga maar lekker slapen.’                                                           

’s Morgens was ze alles vergeten. Hans vertelde haar opnieuw wat hij had beleefd.

‘Je moet die troep maar niet meer gebruiken.’

Die ochtend hoorde Hans op de radio dat in de tippelgedoogzone een lijk gevonden was, dat zo was toegetakeld dat men niet wist of het een man of een vrouw was. Hij wist op een of andere manier zeker dat de verminking met een stanleymes moest zijn aangebracht.

Ik heb die boze vibraties op paranormale manier opgevangen door mijn hypersensitiviteit, die door de marihuana was veroorzaakt, besloot Hans.   

Laaglander  

Effe relaxen.

Roen was zo lief om mijn winkeldienst over te nemen. Dit is geen werk voor hem maar dit is effe relaxen. Zo samen met Goran de thema tafel te updaten, te praten over zijn nieuwe huis. We zijn zo vaak verhuisd en zijn ook niet altijd groter gaan wonen. Dus voeren we Goran met allerlei tips om zijn huis zo groot mogelijk te laten lijken. Hij let ook op de centjes. Wij vinden dat wijs. Hij let goed op en neemt hetgeen mee wat hem aanspreekt. Misschien gaat Goran met ons mee naar de vlooienmarkt op de Blaak. Hier zal ik nog wel vaker over schrijven. En ik dan? Kleine huishoudelijke dingetjes waardoor ik helemaal niets hoef te doen behalve stomme spelletjes spelen, blogje schrijven, Roen wakker maken met koffie, Jesse uitlaten en mijn neus met zout water te snuiven om die te desinfecteren. Alles is dan leuk. Ik heb mijn e reader opgeladen alleen zagen we iets wat we nog nooit hadden gezien. Moet dus verholpen worden maar dit komt later. 

Mijn neus is vrij!

Zo zaten wij bij de KNO arts. Ik op de behandelstoel en Roen op een gewone. De pleister die de draadjes van een grote tampon van zo’n 8 cm lang in elk neusgat was er één. Hij haalde ze eruit en ik kon weer gewoon ademhalen. Ik moet nu 3x per dag zout water insnuiven. Kom ik ook wel teboven. Nu ga ik gewoon genieten. 

Queen Jesse.

Ze heeft vandaag een nieuwe kussen gekregen. Dat vindt ze maar niks! Weg luchtjes! Weg het geritsel wanneer zij zich omdraait! Dat de baas zich hieraan stoort? Onzin. My name is Queen Jesse en mijn onderdanen hebben MIJN TROON weggedaan. Hoe durven zij! Nu ligt ze ongemakkelijk op haar nieuwe troon en voelt zich niet happy. Dit hebben we wel vaker gedaan en ze zal er weer aan wennen. Tronen slijten snel met haar scherpe nagels. De foto boven laat haar nog in gelukkige tijden zien. 

Gisteren

Vroeg opstaan, toch een beetje te laat.

Niet eten, geen koffie en klein slokje water + verpulverde pillen

Suf zitten in de metro.

Lopen over het Oostplein naar het Havenziekenhuis.

Melden aan de receptie.

Naar de 4^de etage.

Intakegesprek.

Naar mijn bed gebracht en omkleden.

Roen gaat weg.

Wachten.

Naar de 3^de etage in de prepkamer en er wordt in mijn hand geprikt.

Handjes schudden.

Dokter komt langs.

Naar het Ok

Nog meer slangen om te kijken of mijn hart nog klopt en bloeddruk meten.

Krijg een masker over mijn neus en het infuus wordt gevuld.

Wel te rusten

Wordt langzaam weer wakker en naar boven gebracht.

Dokter komt lang en verteld van het geworstel van het infuus.

Dit wordt vervolgd.

En toen was er koffie met brood!

Héél vroeg.

Vanmiddag gebeld om te horen hoe laat ik me bij hen mòet voegen. Het is héél vroeg geworden. Ik wordt geacht om 7 uur aanwezig te zijn. Roen en ik keken elkaar met grote ogen aan en hij verwoordde het met een grom. 7 uur! Wat vroeg! Dan ben ik weer eerder thuis. Stel je voor dat ik om 4 uur des middags daar moet zijn, dan wordt het weer lang wachten. Bijna heel de dag wordt het dan niet eten en 3 slokjes water. Dat is dan ook niet leuk. Komt goed, zoals er tegenwoordig word gezegd. We zien wel. Roen had zijn eigen conflict met Ben sinds zijn nieuwe telefoon moet hij van alles down loaden en het ging niet met onze eigen wifi, dus was de rekening binnen 3 dagen € 400,- Roen ging aan het bellen met Ben en zijn medewerkers legden het allemaal heel rustig en vriendelijk uit. Moest wel gebeuren anders kon hij mij niet bellen. Hij heeft een ander abonnement genomen en kan dus van alles appen.  Met horten en stoten worden we steeds wijzer, hopen we. 

Zomer in de stad

http://youtu.be/m648v4s5sFc Zij zeggen/zingen het; het zomergevoel! 

30 Jaar geleden.

Het was 30 jaar geleden toen ik Roen leerde kennen én zijn beste vriend en dat klikte niet. Totaal niet. Het was toen zo’n iemand van wie ik dacht: Met hem als vriend heb je geen vijand nodig. Zoals hij mijn lief behandelde, daar lustten de honden geen brood van dus de vriendschap tussen die 2 beklijfde niet. Opeens werd er een uitnodiging naar ons gemaild om met hem en anderen zijn 50^ste verjaardag te vieren. Hij bleek in Amsterdam op een woonboot in de grachten te wonen. Helaas, Roen moest werken. Maar later nam hij weer contact op en hij wilde ons graag zien. Dus gisteren kwam hij langs en het was een heel ander mens! Hij had ook een langdurige relatie en drie kinderen + een goede baan op 10 min. fiets afstand. Na de koffie nodigde hij ons uit om naar Hoek van Holland te gaan met zijn auto. Lekker luxe. Het was erg rustig op het strand en dat in de zomer. Ik benijd de strandpaviljoens niet. Voor hun is dit een rot zomer. Ook Jesse genoot van het onverwachte strandfeest. Tijdens het wandelen werd er veel gepraat en dit is vreemd voor hem, vertelde hij. Normaliter is hij een stille man en dat hij dit met Roen kan delen vind hij waardevol en het is hun verleden dat ze samen delen. Later zijn we een lekker visje gaan eten en ging het gesprek weer verder. We gingen naar huis en we hopen alle drie dat er een vervolg komt.

In de medische mallemolen.

De datum is geprikt en dinsdag de 9de is het zover.

Maar voor het zover is moest er nog het een en ander nog worden gedaan.

Naar de anesthesist, lijstjes invullen, bloeddruk gemeten. Deze was erg hoog.

Naar de SEH, daar lag ik 1 uur lang aan een automatische bloeddrukmeter en de waarden waren goed.

Hartfilmpje gemaakt

Bloed werd afgetapt.

Weer naar de anesthesist. Onderzoek werd afgemaakt. Pamfletjes gekregen.

Volgende week maandag bellen voor de juiste uur.

Roen is thuis want het is een dag opname.

Thuis afspraken afgezegd.

Hondje uitgelaten en wat gegeten. Roen heeft ook gebeld.

Alles is dus gereed voor de spannende dag.

De kogel is door de kerk

 Er is een besluit genomen. We waren vandaag bij de KNO in het Havenziekenhuis. Het blijkt dat ik bijna 32 jaar of langer een chronische ontsteking in mij gezichtsholtes heb. Na een antibiotica kuur van 5 weken blijkt dat het niet heeft geholpen. Dus moet ik onder het mes. Ik ben benieuwd en zoals het dan altijd gaat, ben ik er even nog slechter aan toe dan toen ik begon. Maar.. Ga ik weer meer ruiken en misschien wordt mijn stem ineens héél anders?! Morgen zien we de arts die hierin is gespecialiseerd. Spannend!

Afscheid.

Hoe vaak nemen we afscheid. Dit klinkt wel erg triest maar vergeet niet dat er tegelijkertijd iets nieuws op onze weg komt. We nemen afscheid van oude liefde en vinden er weer iemand anders of jezelf voor terug. We nemen afscheid van de onstuimigheid van onze jeugd en we zijn daarom niet zo snel op de kast te krijgen. We nemen afscheid van ons oude huis en ontdekken ons nieuwe appartement. Nu ga ik mijn abonnement van “Trouw” opzeggen. Het geschenk, mijn ipad heb ik binnen. Ik zal het vele leeswerk dat Trouw me heeft geschonken missen maar nu heb ik meer tijd om zelf aan de slag te gaan met de computer te gebruiken voor een zelfstudie van de moderne kunst, maak ik mijn eigen kunst en weet ik veel wat er op mijn pad vindt. Ik zie het wel dus vaarwel “Trouw”. Wie weet zien we elkaar weer als er weer een nieuw geschenk en korting aangeboden wordt.