dinsdag 16 april 2013

Rotterdamse Marathon 2013

Wat een held!

Ik word om 05:30 uur wakker en sta op. Blijven liggen en denken dat ik nog kan slapen is zinloos. Mooi de tijd om rustig te ontbijten en Mink uit te laten.
Met de auto naar de start. De organisatie raadt iedereen aan om niet met de auto naar de start te gaan. Dat doet iedereen dan ook niet, zodat er voor mìj altijd wel een parkeerplaatsje te vinden is. Ik doe het al jaren zo. Dat gaat prima.
  
Vandaag is de dag. Het is feest in de stad. Heel de stad. Ik weet het want ik ben overal geweest. Coolsingel, Kop van Zuid, Charlois, Lombardije, Crooswijk, Kralingen. Overal is het feest. Er zijn veel mensen op de been. De sfeer is gemoedelijk. Braderieachtig. Overal zijn bandjes en DJs aan spelen. Want vandaag is de marathon.
Na drie maanden voorbereiding sta ik er dan. Op de Coolsingel, te midden van tienduizend lotgenoten, die zich, net als ik maanden hebben voorbereid.
Als de helikopter van de televisie de lucht ingaat en Lee Towers vanaf een hoogwerker you never walk alone playbackt dan, ja dan begint de marathon. Dat is een ervaring die nergens mee te vergelijken is. Noem mij sentimenteel maar dan ben ik ontroerd. En ik niet alleen. Vreemd dat heb ik niet bij welke andere marathon dan ook. Misschien komt het omdat de crowd een moment stil is en dan, tienduizend lopers en een veelvoud aan publiek met Lee meezingt.
Traditioneel is het mooi weer bij de marathon. Het is zelfs de warmste dag van 2013, tot nu toe. Met het Dunya-festival regent het altijd, bij de marathon schijnt de zon. Dat is een natuurwet, daar is niets aan te doen. Gelukkig ging de zon pas aan nà de marathon. Zo kon ie weinig kwaad.

Toen ik ooit begon met de marathon kende ik de namen van alle toppers die meededen. Nu lijkt het of er elk jaar nieuwe namen en gezichten komen. Kenia en Ethiopië hebben een onuitputtelijk reservoir aan snelle lopers. Ik hou het niet meer bij en daar schaam ik me wel een beetje voor, als atleet.
Sammy Kitwara, Wilson Chebet,  Geoffrey Kipsang, Getu Feleke, Assefa Bentayehu. Gooi maar in mn pet. Hun onwaarschijnlijke prestaties zijn er niet minder om. 
Ik las in de krant dat de winnaar, Tilahun  Regassa, een aantal jaren bedelaar was in Addis Abeba, toen zijn beide ouders waren overleden. Dus hem is het succes zeker gegund.

Ik heb er dit jaar tien minuten langer over gedaan dan vorig jaar maar dat heeft het genieten ervan niet in de weg gestaan. Overal stonden vrienden, familie, collegas en (ex)patiënten in het publiek. Het was echt net één groot familiefeest. Een Rotterdams familiefeest. Ik kijk al uit naar volgend jaar.

Laaglander









Geen opmerkingen: