Varen

Ik hou van varen hoewel ik geen bootje heb. Wel heb ik de herinneringen van mooie lange zeereizen die ik heb gemaakt in mijn jeugdjaren. Op mijn 9^de voer ik over de Atlantische oceaan naar de USA New York. Daar werden we opgevangen door de immigratiedienst en verder was er allerlei administratiegedoe. Ook werden onze vingerafdrukken gemaakt. Ik vond dat toen raar en spannend. Daarna gingen we met de bus dwars door Amerika. De weg ging via Chicago. Onze bestemming van de bus was LA. Daarna woonden we in Bellflower. Daar woonden we 3 jaar totdat we weer teruggingen naar Nederland. De droom die mijn ouders voor ogen stond bestond niet. Ze hadden 3 jaar kei hard gewerkt voor de terugreis en een andere slagerij. Die bleek later in Arnhem te staan. We gingen niet met de bus terug maar met de trein en weer over Chicago. We zagen een ander soort Amerikanen die we niet in California waren tegengekomen. Ook was daar een wagon met een glazen dak waar we ver over de prairie heen konden kijken.  We gingen ook weer met de boot terug naar hotel New York. Toendertijd was varen goedkoper dan vliegen. Moet je nagaan. Nu is het andersom en is varen een luxe geworden en zo af en toe heb ik hier heimwee naar en het gemis van het verre uitzicht over alleen water. Dat was prachtig!

Wandelen

Tijdens het wandelen met onze viervoetig vriendinnetje viel het me op dat de nazomer is gekomen. Het groen wordt wat valer en de bloemen drogen uit. Dat maakt me blij want de herfst kom nabij! Wij houden hiervan Jesse en ik. Ik kijk naar de bomen, paddenstoelen en mistige vergezichten. Jesse is met haar neus in de afgewaaide bladeren. Ze houdt van die geuren die hieruit ontstijgen en ze kan zich zelve niet van losrukken. Samen horen we het geritsel van bladeren die boven hangen en bewogen worden door de wind.  Beneden worden ze bewogen met onze voeten. We kunnen niet wachten. Ik kijk mijn fototoestel weer na en Jesse is druk met haar spieren te rekken en strekken. 

Blablabla.

We praten heel wat af en hoor tegelijkertijd ook heel wat gesprekken.

Soms willen we niet horen of kunnen het niet horen.

Soms praten we wilde weg of articuleren met zorg.

Soms met vriendelijk toon of een toon waar het venijn van af spat.

Soms om aan te moedigen of te zwijgen.

Ga zo maar door. We kakelen allemaal door elkander om maar gehoord te worden. We hebben allemaal een mening en als we die niet hebben gaan we naar iemand die daar “verstand” van heeft. Dan denk ik aan het gezegde; als je een patiënt dood wil hebben dan stuur je hem zoveel mogelijk dokters.

Dus kort geschreven alles is  http://youtu.be/KZ2lWyTi0oY

Voorbereiding Verlichting.

Een poos geleden kwamen er 2 mensen aan de deur. De ene vertelde me dat de verlichting ingebrand was en de andere vroeg of we de lamp wilde verwisselen. Deze was ook ingebrand. Het is nu gewoon wachten totdat alle lampen inbranden. De armaturen zijn door de tijd heen broos geworden. Ik nam gelijk contact op met de VvE beheerde. We vertelden ons verhaal en dat ik offertes wilde aanvragen met de modernste technieken. We kregen zijn fiat en zocht ook naar goede elektriciens We hebben al 2 offertes binnen. De ene is traditioneel(led lampen) en de andere is modern. Roen kan dit beter uitleggen. Maar het schijnt dat deze langer leven. We verwachten nog een offerte. Er is ook gepraat over het aanbrengen van bewegingsmelders. Niet branden is toch het goedkoopst. We praten nu hoe we dit het beste aan de mede bewoners kunnen vertellen. Laatst hoorde ik van Peter dat hij dit al had meegemaakt en is hier een warme voorstander van. Wanneer we alles binnen hebben gaan Roen en ik aan tafel zitten om alles uit te rekenen. Daarna mailen we dit aan Peter die alles nogmaals goed bekijkt. Hij gaat ermee akkoord dat we hem als referentie gebruiken voor de twijfelaars. Daarna bekijken we hoe we dit kunnen brengen zodat er een beslissing kan worden genomen om het dit jaar te laten uitvoeren omdat dan de 6 procent in plaats van 21 procent arbeidsloon. Scheelt toch enorm. Ik ben benieuwd of dit wat minder onderlinge gekissebis kunnen voorkomen.  Verslag volgt. 

Clapping Hands

Uit Nieuwsbrief mei 2012 Vendicum

Dit is een stuk geschreven door de minimalistische componist Steve Reich. Roen en ik zagen op de tv een uitvoering van Dessert Music en waren verkocht. We werden opeens groupies van deze man. Zijn muziek is uniek. De “eenvoudige” muziek met kleine variaties, waarin stemmen worden gebruikt als slaginstrument. Ik droom hier mee weg naar? Weet ik veel!  Wanneer we enthousiast dan zijn we  enthousiast,  kopen ons wild aan de cd’s en luisteren er bijna dag en nacht naar. Zo vaak dat we er later strontziek van worden. Dan heerst er stilte in ons huis. Later, veel later draaien we zo nu en dan een cd en genieten in alle rust.

Later kochten we mobiele telefoons met de ring tunes. We vochten onder elkaar welke de gewone ouderwetse telefoongeluid mocht gebruiken want die tunes! Jakkes! Niet om aan te horen. Roen won. Ook blijkt het nu dat wanneer mijn mobieltje loeit de mensen tegen me moesten zeggen dat het echt mijn mobieltje is. Met schaamterood om mijn kaakjes en wat gestamel pakte ik dan dat toestel. Roen heeft nu zo’n hyper moderne aangeschaft en ik kreeg de zijne met dat telefoongeluid. Toch droomde ik tussentijds dat ik een tune van mijn muziekverzameling kon gebruiken als ring tune. Dan denk ik toch altijd aan de compositie van Steve Reich “Clapping Hands” en nog steeds lijkt me dit mooi. http://youtu.be/FcFyl8amoEE   Ik zoek nog altijd steeds naar iemand die me verteld hoe ik dit in vredesnaam moet doen en helaas aan Roen heb ik deze keer niets. 

Waterafvoerputje

Hoe verzin ik het om hierover te schrijven. Nu. Vandaag kwam ik een medeflatbewoner tegen en zij vertelde me dat ze bang is voor lekkage vanaf haar bovenbalkon omdat er na een grote regenbui  er altijd water staat. Nu hebben wij daar ook last van maar gelukkig wist ik het antwoord. De afvoerputjes staan op de hoogste plek van het balkon en dan stroomt het water niet in de goede richting. Met een korzelige blik in haar ogen liep ze weg. Ik zat tegelijkertijd te denken aan ons oude huis. Op een gegeven moment werden we gesommeerd door de gemeente dat er een gevaar was dat de bakstenen in de voorgevel van het huis naar beneden zouden vallen. Dus werd er een aannemer aangewezen om deze klus te klaren. Alles wat we moesten doen was dit bedrijf te betalen zo ongeveer € 35000,-. We hadden dus geen keus.  Later bleek dat ons huis niet het enige was met dit euvel en kwam de gemeente op de proppen met een renteloze lening waar wij dus naast zaten. We zaten ong. 8 maanden achter een groen gordijn. Maar ik zag op een mooie ochtend dat er een man op ons zeembalkon stond met een klopboor een gat te boren in de bodem van het balkon. Prompt kregen we lekkage in het portiek en in de lamp die daar hing. Ik belde met dat bedrijf terwijl ik nog bloedlink was en gaf de aannemer een schrobbering van wat er was gebeurt. Maar de gemeente verordende ons om dit te doen was zijn weerwoord. Ik vroeg hem of de gemeente dit ook zou betalen? Nee dus. Daardoor hoefde ik de helft van de onkosten “maar” te betalen. Hij dacht zeker aan een oud spreekwoord. Een boze vrouw is een verschrikking gelijk.  

Mexicaans avontuur.

Oude foto’s. De herinnering wordt vernieuwd. Dit speelt zich af in 1961 toen we nog als gezin in de States woonden. Op deze foto waren we in Tijuano Mexico. Dit was en is o.a. een toeristisch trekpleister. Dit is een van mijn foto’s waar we met z’n allen opstaan. Ik weet er verder niet zoveel van. Alleen kwamen we telkens mannen met lange jassen tegen die de jas openden en langs de binnenkant hiervan zagen we allemaal horloges hangen. Ik snapte daar toen geen reet van. Nu denk ik dat het namaak merkhorloges waren. Alles verandert en blijft hetzelfde zullen we maar zeggen. 

Nu even niet

Op hun platenhoes staat vaak dit soort afbeeldingen

Er zijn van die dagen. De lucht is grauw. Er klinkt geen vrolijke muziek in mijn hoofd. Ik zeg continu de verkeerde dingen en hoor die van anderen. Ik had beter in bed blijven liggen met mijn deken over mijn hoofd en eventjes, heel eventjes tegen de wereld zeggen “Nu even niet”. http://youtu.be/jJ-ah_9csFU Dan luister ik naar muziek van mensen die dit ook hebben meegemaakt en er een mooi lied van hebben gemaakt. Dit is van Pearls Before Swine. 

Ik doe niet mee!

Ik dacht dat alles geregeld is wat betreft de nieuwe verwarming. Niet dus. Er zijn nu mensen bezig die de voorwaarden met een fijne kam aan het doorspitten zijn en houden alles onder de loep. Zo is het bv dat de mensen kunnen kiezen voor een nieuwe verwarming of niet. Alleen wanneer ze niet meedoen moeten ze een of andere klep betalen  250,- per stuk. We (de VvE beheerder en ik) dachten de mensen een lokkertje voor te houden en dat de VvE dit zouden betalen. Alleen kost dat grapje € 4000,- en dat realiseerde ik me niet dus heb ik dit afgebeld. Ze verwachten vervolgens dat dit al de volgende dag op de deurmat ligt. Niet dus want er werd aan mij gevraagd of de concept mail van VvE Beheer mijn fiat heeft. ’s Avonds ontving ik weer een mail dat het antwoord wel héél lang op zich laat wachten. Bovendien zitten ze telkens te zeuren dat ze een tussentijdse vergadering willen houden want…!  Ik denk dat je dit kunt vergelijken met dat je een nieuw recept hebt en dan alle mogelijke bijwerkingen kunt hebben van zeer waarschijnlijk tot bijna te verwaarlozen. Ook vind een van de Medeflatbewoners die sinds korte tijd weer in de flat woont dat een VvE beheerder eigenlijk erg duur is en dat we dit zelf kunnen doen. Ik niet dus. Dit gaat boven mijn pet en dat en vertelde ik hem. Wat betreft de extra tussenvergadering? Ik heb ze de voorwaarden hiervoor gemaild en laten ze dit zelf doen. Ik doe niet mee!

Hoera! Zij komt

We zitten nu te wachten.

 Ons huis is schoon.

Het menu is gereed.

Plannen zijn gemaakt.

Onze grote vriendin uit Limburg komt.

Altijd leuk.

Bijpraten en kletsen.

Nog 45 minuten wachten en dan…..