Philémon strip 4.

Ik ben even in Google gedoken om te kijken wat er te vinden valt over de strip Philémon. Niet veel. Wel dat het geschreven en getekend is door de Frans-Belgische tekenaar Fred, pseudoniem van Fred Othon Aristidès in 1965. Het wordt beschreven als de eerste surrealistische strip. Dat is alles en voor mij is het veel meer. Ik las het wat later, in begin 70ger jaren en was een overtuigd hippiekind, en probeerde van alles qua muziek, lezen en ga maar door. Ik trof een aantal jonge mensen die ook deze weg beliepen en samen ontdekten we een deel van die wereld die buiten de toen bekende realiteit liep. Dit was een spannende tijd want mijn vrienden kwamen ook uit een totaal ander milieu zoals men toen zei en ik heb heel veel van hen geleerd. Deze stripreeks is een goed voorbeeld hiervan. De onzin verhalen uit een wereld die parallel naast de onze liep. Andere wetten had en deze consequent werden gevolgd. Voor het eerst vormden de plaatjes niet naast elkaar het verhaal maar liepen kriskras door elkaar en waren toch verbonden. Weird, grappig en fascinerend in zijn uitwerking. Ik lees ze zo af en toe nog en geniet er van. 

VOL

Vol

Ja, ik zat even te bedenken welke titel het best bij vandaag voelt.

Ik heb ‘m

Vol, dat is de beste omschrijving van mijn huidige gevoel.

Gisteren vulde ik zelfstandig een ingewikkelde casus in als proefcase, en ik liep meermaals tegen bepaalde knelpunten aan.

Vandaag vulden Lenie, en ik samen er drie in en werden wel veel minder gestoord dan ik gisteren.

Gisteren waren technici bezig met de brandmeldcentrale die in ons kantoor zit, en dat zorgde voor onrust. Er was van het weekend brand geweest en dat zorgt sowieso voor onrust.

Als je dingen samen invult kun je ook samen bedenken welke omschrijvingen je gebruikt om de situatie waarin iemand verkeerd zo goed en beeldend mogelijk te omschrijven zodat iemand ook de indicatie krijgt die je nodig hebt om voldoende hulp voor desbetreffende patiënt te krijgen of t kunnen inhuren.

Nou  lukt omschrijven me vaak al ontzettend goed, maar ik merk dat ik nog geen routine heb bij simpele vragen die je tegenkomt, waar Lenie soms zaken al bijna automatisch ingevuld heeft, ligt dit voor mij moeilijker.

Zo zat ik gisteren dat de persoonlijk begeleiders van de patiënt waarvoor ik een aanvraag invulde allebei gisteren niet werkten, waardoor ik ook niet kon vragen wat zij in hun hoofd hadden en dat was vandaag gelukkig niet het geval.

Ik kwam dus vanmiddag om 13.00u thuis en was tevreden, met het resultaat, maar afgeladen vol. Vol met gegevens, data, volgordes, etc.

Els had wel een lekkere salade gemaakt en die stond klaar om verorberd te worden. Met een vol gevoel ben ik vervolgens anderhalf uur gaan slapen nadat ik nog even een blogje had gepubliceerd. Zie op http://myntransportblog.com

Dat slapen deed goed, en daarna was mijn volheid gezakt naar draagbaar niveau.

Nu zitten we te genieten van masterchief, een lekker diner, en de rust.

Dat is ook de reden dat ik het hierbij laat.

Groeten en een fijne avond

Hot of Jeroen

Bloemenjacht.

Deze woont in Blijdorp Zoo

We staan steeds vroeger op. Wanneer dat vroeger aan mij dat verteld zou worden zou ik ze voor gek verklaren. Dat is echter een ander verhaal. Ik had een planning in mijn hoofd. Lange wandeling met Jesse of misschien nam Jesse een lange wandeling met mij. Wie zal het zeggen. Ik nam toch mijn kleine fototoestel mee met de gedachte van misschien zie ik wat moois maar eigenlijk denk ik van niet. Gevaarlijke gedachtegang. Jesse en ik gingen om 8:15 op pad en een poos ging dat voorspoedig. We liepen langs HSM en daar maken ze de vreemdste constructies. Er heb er al heel wat foto’s van gemaakt. Er stond vandaag een man in een hijskraanbakje die iets aan het schilderen was. Dus daar stonden we even stil. Jesse voerde haar hobby uit: het snuffelen en ik schoot plaatjes. Daarna zag ik een mooie bloem dus die ging ook even op de kiek. Steeds verderop was er weer een mooi exemplaar en verder weer eentje. De wandeling duurde dus langer dan ik had ingeschat. Wat is nieuw. Later boodschappen gehaald en nu zit mijn lief naast me en samen verorberen we een lekkere salade. Die bloemen staan nog in mijn toestel en worden later losgelaten. Ik kan ze maar beter opgesloten laten want het zijn wilde bloemen en je weet nooit wat er gebeurt wanneer ze weer vrij zijn. 

Heel vroeg in de ochtend.

De wekker ging. Draaien en nogmaals draaien. Nog eventjes. Por in mijn zij. “We hebben het toch afgesproken. Ik ga om 8 uur beginnen.” Mwah! Zucht, kreun. Langzaam gaat een oog open en de andere volgt. Rennen naar de plee. Sloffende de kamer in met één oog naar de klok. Wat! Half 6! Onmogelijk. Kijk naar de andere klok. Ook daar is het half 6. “ben je gek! Het is half 6”.

Kan niet, mompelt mijn lief. Kijk naar de klok, kijkt naar de andere klok en dan naar de wekker. Die stond een uur later. Mompelend vervolgen wij onze ochtend rituelen. Vandaag wordt het een lange dag. 

Mislukt

We hadden zo’n mooie planning voor vandaag. Jesse te laten rennen in het Sterrebos. Wij lekker aan de wandel. Dat lukt wonderwel. We kwamen bekenden tegen. Lekker gekeuveld. Van het zonnetje genoten. Daarna uitgebreid gebruncht. Daarna wilden we eens naar het museum gaan voor dat mijn lief zou gaan rusten. Zochten dus onze museumjaarkaart op. We vonden ze wel. Dat is het probleem niet. Alleen keek ik voor de zekerheid naar de geldigheidsdatum en wat las ik? 2013! Wat! 2013! Er moest 2-14 op staan! Roen bleef cool en zei me rustig te blijven en pakte het bekenden doosje en haalde al die kaarten eruit. Vond van alles alleen geen gewenst kaartje. ¼ was troep. Die ging gelijk bij het oude papier en de rest werd gesorteerd en hij: mijn held, begon alle lades uit te spitten. Niets dus. Alles is uit gezocht alleen wat ik wilde hebben lag er niet. Ik ben bang dat ik het goede kaartje heb weg gesodemieterd. Geen museum, geen uitje. We hesen ons in onze relaxkleding en morgen, tja morgen, ga ik bellen of ik een vervangende kaart kan bestellen. Ik hoop het. Terwijl ik dit stukje schrijf kijkt Roen me aan met een meewarige blik en ik kijk gelaten terug. We zijn niet erg verrast dat dit is gebeurd. Ik ken mezelf en hij kent mij en dit is echt iets Elszerigs.   

The Riddle

Is dit stukje relevant?

Neen.

Is het noodzakelijk?

Neen.

Leer ik hiervan?

Neen.

Kan ik zonder dit verder leven?

Ja.

Is het leuk?

Ja.

Is het vrolijk?

Ja

Word ik hier blij van?

Soms.

Kan ik zonder dit verder leven.

Misschien.

Probeer het maar.

http://youtu.be/6DcfXVL0mh0

Dagje Uit.

Ik werk al Jaren in de Wereldwinkel. Ook heb ik daar al diverse functies bekleedt. Zo ben en blijf ik winkelmedewerker. Ben ik 8 jaar bestuurslid geweest en daarin 4 jaar als notulist. Daarnaast 7 of 8 jaar etaleuse. Veel geleerd in die tijd. Vooral als notulist. Wat moest ik dan notuleren? Van alles. Elke maand was er een bestuursvergadering. Om de 3 maanden een BO (Breed Overleg) waarin het bestuur, foodgoeroe, personeelszaken, inkoper, roostermaakster samen komen. Er gebeurt heel wat achter de schermen wil je de winkel goed laten draaien. Iedereen vertelde dan over zijn/haar wel en wee op zijn/haar gebied. Last but not least is er dan 3 x per jaar de Algemene Ledenvergadering. Daarin komen alle medewerkers samen. Het bestuur vertelt dan wat er in die afgelopen tijd is gebeurd en welke beslissingen er genomen moeten worden.  We zijn een vereniging en iedereen heeft evenveel te vertellen. Normalerwijze komen hier zo’n 21 man, als alles goed gaat. Jeroen is ook een tijd lang voorzitter van de club geweest en mocht de vergaderingen leiden. Dat ging hem goed af en hij had er schik in. Mijn taak was alles te notuleren en er een verhaal van te maken dat iedereen recht doet. Die notulen worden dan weer besproken in de volgende ALV. Ook was het mijn werk om het jaarverslag te maken. De kraam medewerkster maakte haar jaarverslag en de penningmeester deed zijn deel. De voorzitter schreef het voorwoord. Ik verzamelde alle notulen die er gemaakt waren en maakte daar weer een geheel van. Er is een medewerkster die een kei is in het Nederlands. Zij haalde de stofkam door de tekst heen al voor het als boekwerk werd afgewerkt. Ik zocht een foto voor de omslag. Dit moest dan 3 weken voor de vergadering in maart bij de uitnodiging van de vergadering met agenda worden toegevoegd. Alles gaat officieel. Elke WW volgt deze procedure. Het jaarverslag wordt na goedkeuring naar het landelijk bestuur verzonden. Voor hun werk nemen ze 5% van onze bruto omzet het zgn. fee. Kunnen jullie het nog volgen? Het wordt nog ingewikkelder. Alle bestuursleden van winkels in een bepaalde regio komen ook regelmatig samen om de dingen te bespreken. Ook die hebben weer een bestuur en die komen ook 1 x per jaar samen om de grote zaken te beslissen bij het landelijk bestuur. Het is echt geen kleinigheid want voor de crisis echt toesloeg en er grote veranderingen plaats vinden heb je het over 400 winkels in Nederland die jaarlijks een slordige 300 miljoen € omzet hebben. Ik was er ook stil van toen ik dit hoorde.

Als dank voor alle werk zorgt het bestuur een dagje uit voor de medewerkers. Vorig jaar gingen we naar Spijkenisse en stapten in de fluisterboot met daarna lekker eten. Het was heerlijk weer en wie weet wat er dit jaar gebeurt. 

Bye bye Zwarte Piet

Veel mooie tradities zijn ons de laatste tijd ontvallen zoals het aloude ganstrekken, het kat- of konijnknuppelen en papegaaischieten. Ook openbare executies zijn hier in onbruik geraakt. Binnenkort wordt zwarte Piet aan dat lijstje toegevoegd. Veel mensen hebben mooie herinneringen aan zwarte Piet, daardoor is er veel weerstand tegen zijn verdwijnen maar het is onvermijdelijk; zwarte Piet heeft geen toekomst. In sommige gemeenten is een sterke prozwartepietlobby maar dat zijn achterhoedegevechten. Het merendeel van de negroïde Nederlanders vindt het niet fijn. Daar zijn ook de mensen bij die nooit geklaagd hebben omdat ze geen spelbreker wilde zijn en omdat er wel ernstigere dingen zijn om je over op te winden. Maar desgevraagd kan je ook van die mensen horen dat ze een nare smaak in hun mond kregen, toen ze als kind geconfronteerd werden met zwarte Piet. ‘Al ben ik zwart als roet, ‘k meen het toch goed’ is natuurlijk ook een neerbuigende tekst. Als je zelf blank bent heb je dat niet in de gaten, laat staan dat je er last van hebt. Je zou kunnen vinden dat het niet racistisch en niet discriminerend bedoeld is en dat is ook zo maar het gaat er natuurlijk om hoe het aankomt bij de mensen die er wel last van hebben. Als je bij voorbeeld een zere schouder hebt door een ontsteking of iets dergelijks en iemand geeft je een joviale klap op die schouder, dan kan dat heel vriendelijk bedoeld zijn, maar het doet toch zeer. Je kan moeilijk voor een ander bepalen waar hij last van mag hebben, alle goede bedoelingen ten spijt. Nee, binnenkort alleen nog regenboog- en bonte pieten. Let op mijn woorden, wen er maar vast aan..

De rechter doet er begin juli uitspraak over, Van der Laan denkt dat de rechter daar niet over gaat. Kan zijn. Van der Laan is zelf advocaat geweest, maar linksom of rechtsom, zwarte piet kan naar het museum.

Laaglander

Hemelvaartsdag

Vandaag lekker vrij, een uurtje langer gelegen, mijn Chemo uitgezet en genomen, en ik had vanmorgen al gevoeld dat het weer enorm vochtig was buiten, gezien dat de pijn weer op het hoogtepunt was toen ik wakker werd.

Toch is het heerlijk vrij te zijn. Na het ontbijt zijn Els, Jesse en ik naar de Visserijmarkt bij het Marconiplein gegaan. Niet iedere verkoper was er, de Christenen onder hen lieten verstek gaan, maar er was meer dan genoeg om vis, groente, kaas, brood, fruit etc. goedkoop te kunnen aanschaffen. Het miezerde wat, maar aangezien we niet smelten kon dat geen kwaad. Ik vond het leuk  en gezellig om weer eens met zijn drieën te markten. Een half jaar geleden deden we dat nog 1 tot 3 keer p/w, maar sinds ik de morgens werk is dat achter de rug. Ook zoiets, ik merkte dat toen we de Metro namen ik daar al zeker een maand niet meer in gezeten had terwijl dat ook normaliter 3xp/w was gemiddeld.

Nu is het lekker om weer thuis te zijn, het is niet echt aangenaam buiten. Vochtig en benauwd, maar we trekken ons er weinig van aan. Wel zit ik nu met de Electro pleisters op diverse plekken van mijn schouders en nek om te kijken of we de pijn daar wat kunnen dempen. Ideale pleisters zijn dat, waar zowel Els als ik veel plezier van hebben.

Ik heb zowaar morgen ook vrij want ik heb de afgelopen weken op het MAC en op mijn nieuwe werkplek veel te veel uren gemaakt en die neem ik nu op vrijdag even terug. Maandag gaan we weer verder met het leerproces.

Ik heb de afgelopen dagen wel gezien dat Leni ook veel geduld heeft, zowel voor het invullen van de aanvragen, alsook voor het verzamelen van info, het wachten op telefoons die opgenomen moeten worden, het hangen in de wacht, het eindeloos knip en plakwerk waar de snelheid van de computer moeite mee heeft i.v.m. het zwaar verouderde en veel te volle computernetwerk. Al die frustraties zal ik er ook bij krijgen. Gratis en voor niks. Ik heb me voorgenomen  me daar niet te druk over te maken. Kan er toch niks aan veranderen.

Zojuist heeft Els drie crackers voor mijn neus neergezet, als lunch, luxe hoor, zelfs een met verse aardbeien. Kortom reden genoeg om een eind aan dit stukje te brengen.

Fijne dag allemaal en de groetjes

Jeroen

Corto Maltese; Strip 3

Weer een heel andere strip reeks. Deze is geschreven en getekend door Hugo Pratt. De strip speelt zich af in Ethiopië, Argentinië en Stille Oceaan. Hij heeft zijn jeugd in ieder geval in de eerste 2 landen doorgebracht. De geschiedenis die hij beschrijft klopt. Alleen is dit de geschiedenis van mensen uit de schimmige onderwereld en soms de schimmige bovenwereld. Er wordt gepraat, gehandeld, gefilosofeerd. Ik las eens dat Corto Maltese (wat “zeer hoffelijk” betekent). Hij is een man die overal komt en toch nergens echt in betrokken wordt.  De tekenstijl vind ik prachtig. Dik omlijnt en zeer elementair en toch weer niet. De gesprekken zijn om na te lezen want ze bevatten allerlei dubbele bodems. Dit gesprek komt uit het boek: Tango. Hierin wordt o.a. de geschiedenis van de tango verteld.

Corto: Integendeel, wie ben ik om te oordelen? Maar ik heb een ingeboren hekel aan de critici, de dikdoeners….en bovenal aan de verlossers.

Basco: Waarom niet. Misschien heb je wel gelijk. Soms, vallen de prostitutie, de zwendelarijen en de delinquentie in het niet bij het gekonkel van de politici.

Kortom, dit is een reeks die strips een heel andere dimensie geeft.