Ik heb mezelf overschat.

Genomen tijdens het vorige bezoek.

In kader van mijn uithoudingsvermogen upgraden ben ik vandaag naar dierenpark Blijdorp geweest. Ik dacht zo’n 2 uur daar te lopen. Eerst ging ik naar het loket abonnementen en ik heb de mijne opgezegd. Ik loop dan 3 jaar hier rond met mijn fototoestel en het wordt tijd voor andere uitdagingen. Wat het gaat worden? Dat weet ik nu niet. Daar hou ik me nog niet mee bezig. Mijn abonnement loopt tot eind september. Dus ging ik naar Oceanië. Eerst had ik het probleem: ”hoe kom ik erin?” Het is veel groter dan ik dacht. Maakte foto’s waar er veel licht is en bij de vissen ging het apparaat de tas weer in. Het is zo moeilijk hier mooie foto’s te maken heb ik geleerd. Gewoon lekker slenteren, zitten en kijken. Daarna kwam het probleem: “Hoe kom ik hieruit?” Ik heb het verdwalen als een verloren kunst gemaakt en beheers deze tot in mijn vingertoppen. Daarna kwamen de grote aaseters en zeehonden aan de beurt. De tijd vloog en ineens was het 3 uur later. Ik begon mijn lijf te voelen en ging naar huis waar mijn lief me opwachtte met een heerlijke lunch. Nu schrijf ik dit stukje en ga daarna zitten en kom niet meer van mijn stoel af. Ik heb mezelf weer eens overschat. 

De Babbersmolen Schiedam

Een blog over de Babbersmolen in Schiedam. Lang een molen die totaal verwaarloosd was maar nu inmiddels 2014 helemaal in fantastische oude Glorie hersteld. Het is de enige Schiedamse molen die vanuit de Flat van Els en mijzelf niet zichtbaar is. Met geld van de PostcodeLoterij en een spelletje op TV.

Deze Babbersmolen staat langs de Poldervaart en in het tuinhuiscomplex Vijfsluizen. Els en ik komen daar veel om met Jesse te lopen, en het is vlak bij ons huis. Het ligt achter de Beukenhof, de hedendaagse Begraafplaats en Crematorium van Schiedam. Het is echt dik de moeite waard om er eens te gaan kijken want de restauratie en het opnieuw in bedrijf stellen van zo'n echte Poldermolen met een waterrad is hartstikke leerzaam.



Babbersmolen Schiedam Herstel/vernieuwing omloop



Els en ik hebben gedurende de afgelopen jaren regelmatig foto's genomen en hebben sommige daarvan ook opgestuurd naar de facebookpagina van de Babbersmolen. Daar is o.a. ook een film te zien in zowel korte als lange versie van het hele restauratieproces en de plek waar zich dat nu bevind. De molen is nog niet helemaal klaar, zo moet het later gebouwde huisje naast de molen nog verplaatst worden. De wieken kunnen op dit moment niet gedraaid worden in alle windrichtingen. Als ze dat zouden doen zouden die wieken soms in de keuken van dat huisje terechtkomen. Daar is echter nog niet genoeg geld voor binnen. Er is op de volgende link nog veel meer wetenswaardigs te zien.

https://www.facebook.com/Babbersmolen?ref=ts&fref=ts

Babbersmolen Schiedam met vernieuwde omgang
maar nog met afgetopd dak

Het betreft hier overigens de 8e werkende molen van Schiedam. 

Babbersmolen 3 met kap ongeveer vandaag



Babbersmolen zoals het moet worden

Jesse en ik hadden in ieder geval een toffe wandeling. Nu even tijd voor een blogje en dan zometeen rusten voor het werk.

Dit was het weer voor nu. Groetjes.

Zo meteen lang weekeinde, heerlijk, helemaal aan toe.

Het is weer donderdag. Wat gaat zo’n week snel. Om 06.00u ging de wekker en ondanks dat ik wist dat ik beter gelijk op kon staan duurde het tot het tweede signaal negen minuten later voordat ik mezelf ook naast bed kreeg. Had wel behoorlijk geslapen, maar zes uur is een tikje aan de korte kant. Els en ik hebben het erover gehad toch maar eens wat eerder te gaan slapen.

Vervolgens mijn pillen uitgezet inclusief mijn wekelijkse Chemo, en ik kreeg het met moeite weg. Toch nu ik hier in mijn pauze even zit te schrijven is het redelijk goed gevallen vandaag. Ik heb goed kunnen eten en dan gaat het meestal redelijk. Vervolgens ging ik nadat ik eerst een uur had gewerkt even richting het MAC waar ik tussen alle bekenden daar gezellig koffie gedronken heb en ervaringen heb verteld.

Vervolgens terug naar mijn werkplek waar ik een CIZ indicatie heb afgemaakt. Verder wat zaken afgemaakt die maandag en dinsdag waren blijven liggen. Het ziet er nu naar uit dat ik vrijdag een paar uurtjes vrij kan nemen, zodat ik samen met Els even boodschappen kan doen op de markt.

Alles bij elkaar heb ik er dan zo meteen twee weken compleet zelfstandig opzitten en ben overal uitgekomen zonder een telefoontje te hebben moeten plegen naar mijn inmiddels met pre pensioen gegane oud collega/voorganger. Dat geeft een goed gevoel.

Ik ga nog even een uurtje alles afmaken zodat ik aan een wat langer weekeinde kan gaan beginnen.  Groetjes

Maarten 't Hart, hard voor geloof

Door mijn katholieke opvoeding heb ik relatief, ten opzichte van gereformeerd opgevoeden, slechts summiere  kennis van de bijbel. (Wel meer dan mijn hervormd opgevoede vrouw, maar die had al bijzonder vroeg in haar leven een ernstig wantrouwen tegen Het Geloof en heeft alles, bewust of onbewust, geblokt of vergeten.)

Laatst las ik een boek op mijn E reader - daar staan heel veel boeken op - van Maarten ’t Hart: Wie God verlaat heeft niets te vrezen; de Schrift betwist. Dat zijn gebundelde columns die hij enkele jaren terug in de NRC heeft geplaatst, aangevuld met de reacties erop van lezers, die het vaak niet maar soms juist wel met hem eens waren. Maarten ’t Hart kent de bijbel zowat uit zijn hoofd als gevolg van vele jaren dagelijks onderricht. Daarbij is hij sinds zijn volwassenheid overtuigd atheïst. Dat vormt een boeiende combinatie. Voor hem is het kennelijk niet voldoende om te denken: ik geloof niet meer, de bijbel, dat zijn sprookjes, weg ermee, nee, hij gaat er serieus op in. Ook al gelooft hij niet meer en noemt hij het christelijk geloof pure apekool, hij blijkt heel geïnteresseerd, fanatiek en deskundig te zijn op bijbelgebied. Gedetailleerd, vaak refererend aan theologische boeken, toont hij allerlei tegenstrijdigheden en geschiedkundige onmogelijkheden aan. Ook dat gebruiken in de kerk, zoals de babydoop helemaal niet bijbels of christelijk zijn maar er om allerlei niet-bijbelse redenen bij zijn verzonnen. Keer op keer toont hij aan dat de oudtestamentische God bijzonder kleinzielig, hardvochtig, vrouwvijandig en bloeddorstig is. Zo moet, bij voorbeeld, volgens de bijbel, een vrouw die niet als maagd trouwt, gestenigd worden. Verder worden vrouwen en kinderen steevast in één adem met vee genoemd;  kortom bezit. Van mannen uiteraard.

De bijbel blijkt bepaald niet vredelievender of geëmancipeerder dan de Koran.

Maarten ’t Hart heeft nog een aantal essays geschreven over de bijbel maar die durfde de NRC niet te plaatsen. Ze hadden genoeg gelovige abonnees verloren.

Laaglander

Drieluik Arc of a diver

 

Dec18

“Arc of a Diver” is een drieluik gemaakt door Rose, waarbij ze als volgt te werk is gegaan: De basis is schilderwerk, en handmatig knippen en plakken, om tot een collage te komen. Alle gebruikte plaatjes waren zwart wit. Vervolgens zijn met kleurenfilm foto’s gemaakt. De titel die gebruikt is komt van een cd van Steve Winwood.

Eerder geplaatst in Family Hotrose, en helaas is Oom Huub inmiddels niet meer onder ons. Nu zijn wijzelf de "oudere Generatie", zo gaat dat en is in de spiegel zeker niet onzichtbaar, maar deze foto behoort tot het familie erfgoed. Zo heb ikzelf niets met de Walvisvaart, maar toen, vlak na de oorlog was het van grote NOODZAAK. En ik ben hier dus gewoon wel trots op. Belangstellenden kunnen tegen vergoeding de PPP kopen.

Willem Barendsz

 

Dec30

Maanden geleden waren Rose en ik bij Oom Huub, de enig nog in leven zijnde broer van mijn moeder, en aldaar kwamen we aan de praat. Oom Huub is in 1946, als 22 jarige, als leerling machinist meegeweest op "de Willem Barendsz" , de eerste Nederlandsche Walvisvaarder. Hij heeft vorige eeuw, op vraag van zijn kleinkinderen beschreven hoe hij deze reis ervaren heeft. Ik vond dit verslag reusachtig interessant en besloot gedurende rustige momenten thuis als op het werk, deze beschrijving met foto’s om te gaan zetten naar een Power Point Presentatie. Gedurende maanden ben ik hier mee bezig geweest, en in oktober 2006 heb ik het resultaat kunnen laten zien, en dat was grandioos mooi geworden. Bij het afleveren kwam ik erachter dat oom Huub echter ook nog een boek in huis had van ene dr. Melchior, die scheepsarts was gedurende deze reis. In dat boek beschrijft deze dokter de reis maar vooral bijzonder is dat hij er ook veel tekeningen bij heeft gemaakt. Vandaag ben ik bezig geweest deze tekeningen in te scannen, en als ik daarmee klaar ben worden deze ook nog toegevoegd aan de PPP die ik eerder al klaar had. Het werk lijkt veel maar is zo fascinerend, en leuk, en onderwijl leer ik wederom veel bij, dat het een heel leuk tijdverdrijf is. Ik voeg hierbij vandaag een foto toe van een IJsberg die de Willem Barendsz op Oudjaarsdag 1946 tegenkwam, en die de volgende dag weggesmolten was. Later meer interessante plaatjes.

Texel 2006

 

ov26

Wij zijn vandaag druk bezig geweest met het inscannen van onze vakantiefoto’s. Sommigen waren helemaal niet slecht. Het eiland was kleurrijk getooid door de te late herfst. We hebben ons toestel in de hoogst mogelijke pixelstand gezet om deze kleurenpracht te pakken. Het was ernstig leuk om Jesse te volgen. Wat kan zij van die vrijheid genieten. Het brengt de puppytijd weer terug denk ik. Ze was toen min of meer haar eigen baas, dit zal ze nooit helemaal kwijt raken. Ze rent bij ons weg, terwijl we toch in de gaten worden gehouden. Soms zien we haar even niet, soms wel. Een aantal keren is het ons gelukt dit in een foto vast te leggen. Om te beginnen laten we 1 prachtige sprong zien.       
De eerste is op een veld, vlakbij ons onderkomen.

Eigen Werk.

Waar zou ik zijn zonder mijn archief. Ik ben nu nog nieuwe foto’s aan het verwerken. Deze is gemaakt van de overkant. De wijk waarin wij wonen is gebouwd in de jaren 30 van de vorige eeuw. Toen had Schiedam nog een booming industrie. Drank en schepen. Deze wijk is voor de grote aanwas scheepwerkers te kunnen huisvesten. Op de hoek is er café de Babbelaar. Het staat eigenlijk op nominatie om gesloopt te gaan worden. Alleen wanneer? Ze hebben een 5 jarig contract van de gemeente gekregen. Later veel later komt er nieuwbouw en, volgens horen zeggen, een supermarkt. Wat zal dat fijn zijn want de rest is toch een aardige tippel en ik ga eens oud worden. Dan hebben we de participatie maatschappij of anders gezegd: jullie zoeken het zelf maar uit. Dan zou zo’n supermarkt helemaal niet slecht zijn. Ondertussen hebben we een pand tegenover ons dat omhoog word gehouden met metalen stempels. Ook hebben ze regelmatig lekkage want ik zie dan werklui op het dak. Ze gaan dan op de gevoelige plaat en soms krijg ik toch een resultaat van: Niet slecht. 

Laatste groet

Gisteren om half elf zie ik mijn oud collega Br. Langskomen en ik wilde hem al langer iets vragen m.b.t. een oud patiënte die wel al heel lang hielpen, en die hij vanuit zijn andere werk ook in de thuissituatie bekwaam hielp.

Hij had duidelijk haast en bleek nieuws over haar te hebben, en wat ik al dacht bleek juist. Zij bleek 6 dagen terug in het ziekenhuis te zijn overleden en hij zou op dat moment met een aantal vriendinnen van patiënte naar het afscheid gaan. Ik was blij dit te horen en aangezien mijn werkzaamheden voor die dag er op zaten heb ik snel mijn spullen opgeborgen en ben per scoot ook richting de plek van het afscheid gereden.

Ik was blij in de gelegenheid te zijn de over het algemeen blijmoedige zeer taaie maar bovenal zeer vriendelijke Winnie toch van een laatste afscheid te voorzien. Het was een mooie rustige en respectvolle afscheidsbijeenkomst. Waar alle goede en aangename kenmerken evenals de zwakke kanten voorbij kwamen.

Een uitspaak die gedaan werd was: Ze had niet veel, maar was blij met wat ze had, vond ik een mooie en typerende

Ze had ook veel achter de rug, zowel geestelijk als lichamelijk, en wat dat betreft hoeven we nu niet rouwig te zijn voor haar.

Mw. was wel eens lastig of in herhaling vervallend maar was tevens zo blij als je een luisterend oor voor haar was dat ik onmogelijk boos op haar kon worden. Ook haar blijdschap was meer dan voldoende dankzegging hiervoor. Ik kan rustig zeggen blij te zijn haar te hebben leren kennen en haar ga missen.

Ook de eindeloze spelletjes scrabble, of rummikub, een puzzel of woordzoeker. Ik zal ze niet gauw vergeten. Ze had nogal een eigenzinnige woordenschat. Tja.

Ook haar woning met een soort van oerwoud balkon zal ik nooit kunnen passeren zonder aan haar te denken. Het was een eersteklas vechtster. Gegroet.

Transportmobiel 166

Het net verschenen nummer met een rapportage van mij erin. Het derde rode rondje!

Ik keek zojuist even op de site van transmobiel, en ja hoor het nieuwste nummer. Nummer 166 is uit. Met daarin een rapportage van mij over Carrosseriefabriek P.J. Pennock en Zn, uit "s-Gravenhage.
Als het goed is krijg ik een excemplaar toegestuurd, maar dit is al leuk om te zien.

http://myntransportblog.com/2014/05/03/buses-bodybuilder-konig-the-haque-the-netherlands/
Dit is het stuk waaruit de rapportage komt.

Groet                                                         Jeroen