Soms, zijn er van die dagen dan
worden we geleefd.
Dan weet ik niet wat te
schrijven en mijn plekje achter de pc is bezet.
Dan denk ik, ik ben te
beleefd.
Was ik maar wat
assertiever en gaf de desbetreffende persoon een trap onder haar
holletje.
Zij had een figuurtje en
was zo klein dat het leek alsof er een stelletje reuzen hier wonen.
Maar eerlijk gezegd was ik
bijna aan het einde van een spannend boek en de finale scene kwam in
zicht.
En tijdens het lezen hoor
ik geroezemoes aan de tafel en werd Roen daarna gefotografeerd.
Ik ook, maar toch
incognito.
Ik heb niet altijd zin om
herkenbaar getoond te worden.
Het was echter geen
slechte dag en het boek liep goed af.
Op naar deel 3.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten