Is het al maart?

Vanmorgen keek ik naar buiten.

Overal is het wit.

Nadat Jesse ons verlaten had wisten we al dat er eentje zou komen die haar mand weer zou vullen.

We informeerden bij petemoei uit Delft of ze voor ons zou uitkijken naar de opvolgster

Dat het een meisje zou worden was al een feit

Ik wist dat de winter zou komen en nog vol van verdriet dacht ik wijs te zijn

Te wachten tot maart of zo om actief te zoeken naar een nieuwe vriendin

We wenden aan de pijn en er was eigenlijk niet veel buiten te zoeken

Zonder hond vind ik het niets aan om te wandelen

Roen zei dat het genoeg was en dat we moesten gaan zoeken

We kregen ideeën door vanuit Delft tot ik in de hazelnootogen van Meisje keek en was verkocht.

Er waren andere opties maar steeds keek ik naar die ogen

Vertelden Petemoei: ‘We hebben besloten”.

Het balletje ging rollen en op 11 december landde het vliegtuig in Schiphol en Meisje werd opgehaald en de volgende dag bij ons gebracht.

Wat was ze bang en haar heupspieren waren alleen in aanleg aanwezig

We gingen veel wandelen en langzamerhand voelt ze zich helemaal thuis.

Ik hoopte die gladdigheid te kunnen ontwijken en had me eerst vastgepind op maart en vertelde dit aan iedereen.

Dus, wanneer Meisje en ik langs lopen horen we de vraag:

‘Is het al maart?’