Wanneer ik het aan mijn vrienden
vertel dat ik een stripliefhebber ben zie ik eerst een wat wazige blik in hun
ogen. Nog steeds wordt dit genre als kinderliteratuur benoemd. Eh, Suske en
Wiske of zoiets? Wordt vaak gevraagd. Nee, het is veel breder en ga ik verder
met het vertellen welke strips erg goed zijn. Hierbij doe ik dit duo met
vrienden te kort. De eerste 100 uitgaven vindt ikzelf de beste. Jerommeke was
nog lekker primitief, Sidonia zo slank als een naald en Lambiek de dwaze
ADHDer. Dit zelfs voordat deze diagnose
was uitgevonden. Heerlijk leeswerk en vooral “De Poenschepper” vind ik zelf een
briljante strip. Ze waren nog niet zo politiek en opvoedkundig correct. Nu zijn
ze saai maar de eerste 100 blijven erg leuk om te lezen en kijken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten