Gezegde

Altijd stress is ook een geregeld leven.

Een bloemetje

Ik geef de wereld een bloemetje door gemaakt met afgedankte lepels en vorken. Deze is geschonken door Twisted Sifter.

Investering.

Vanwege alle bezuinigingen door de jaren heen investeren we in ons zelf.

Alle hulp wordt wegbezuinigd en als je ietsjes boven het sociaal minimum verdient betaal je op alles het volle pond.

Dus ben ik vandaag verder gegaan en heb een zuigrobot gekocht en dat in het nette hoor.

Ik weet niet hoe die anders genoemd kan worden.

Hij staat zichzelf nu vol te laden en vanaf morgen, wanneer we alle klein spul op de bank hebben genesteld, mag hij gaan werken.

Nu zoeken we nog een naam voor hem, want Fikkie staat zo vreemd.

Dinsdag Knoflookdag,

Ondanks alle perikelen laten we ons niet kisten.

We gingen dus naar de markt op de Blaak in Rotterdam.

Hadden alle tijd van de wereld en een aantal maanden geleden had ik in de markthal een kraam ontdekt waar ze o.a. Gerookte knoflook verkochten.

Ik kocht er toen eentje om het uit te proberen en lekker dat dit is!

We gingen dus op knoflookjacht en zoals gewoonlijk kon ik de betreffende kraam niet meer vinden.

Wat is nieuw? Vroeg ik aan mijn lief.

Hij beaamde mijn stelling en we gingen aan de zwier.

Onderweg vonden we een kraam waar ze gefermenteerde knoflook verkochten.

Ik werd gelijk nieuwsgierig en kocht er een bolletje.

Later herinnerde ik me dat dit betekende dat het betekent dat de knoflook lichtelijk verrot is.

Niet erg want ook nieuwe haring heeft deze behandeling ondergaan en is toch heerlijk.

Ook kochten we 2 grote bollen Franse knoflook die ik vandaag ga poffen.

We vonden de betreffende kraam en na mijn vraag of ze de gerookte variant verkocht wees de verkoper me naar een streng bollen.

Een buurvrouw vroeg aan me of ik deze lekker vind en wat het verschil is.

Door mijn enthousiaste verhaal kocht ze er 2 van.

Wij kochten de hele streng en als dank voor mijn verkooppraatje kregen we er 2 gratis bij.

Dus dinsdag was echt knoflookdag.

Survivor.

Zo lang ik mij kan herinneren is Patricia Paay een bekende Nederlandse. Zij is twee jaar ouder dan ik en al bekend vanaf haar zeventiende. Van haar zangkunst moest ik nooit veel hebben - ik vond haar en haar liedjes nogal truttig - maar het feit dat zij Rotterdamse was vervulde mij toch met een zekere chauvinistische trots. Toen ik hoorde dat zij getrouwd was met de zoon van een collega voelde ik mij nog meer door een onzichtbare band verbonden.

Dit huwelijk, dat op haar zeventiende gesloten was, hield trouwens niet lang stand. Naarmate ze ouder werd, werd ze minder tuttig. Ze zong mee met platen van Golden Earring, Kayak, Full House en Brain Box. Ze zag artiesten komen en gaan. Zij bleef. Een survivor pur sang.

De laatste tijd was zij meer bekend als jury- en panellid en onderscheidde zij zich door haar ongekunstelde, niet door enige mediatraining beïnvloedde presentatie in dat fijne Rotterdamse accent.

Ik was dan ook onaangenaam verrast toen Theo Maassen haar lafhartig aanviel bij ‘De wereld draait door’. Ze had hem achter de coulissen niet herkend als de grote cabaretier en voor deze majesteitsschennis nam hij wraak. Ze had toen voor de derde keer in de Playboy gestaan en dat vond de heer Maassen niet gepast. Sindsdien kan ik hém niet meer uitstaan.

Na jarenlange showbiz is ze de schaamte al lang voorbij. Ze ging haar eigen, ongegeneerde weg. Als een notoire cougar trouwde en scheidde ze van steeds jongere en rijkere partners. Het laatste huwelijk is met de vijfendertig jaar jongere Robert Hinfelaar.

Maar nu heeft de schaamte haar ingehaald. Een seksfilmpje viral, een carrière ten einde.

Er zijn al diverse carnavalsliederen gemaakt maar ook de serieuze media laten zich niet onbetuigd. Bij ‘De wereld draait door’ deed sidekick Fidan Ekiz een duit in het zakje met haar welgemeende medeleven. Ze vond het zo erg voor Patricia, dat het filmpje was uitgelekt, dat ze nu zoveel shit over zich heen kreeg en dat dit een boel gezeik opleverde voor haar. Lachen! Met zulke vrienden heb je geen vijanden nodig.

Schaamte heeft helemaal bezit van haar genomen. Ze schaamt zich nog meer voor dat filmpje dan bijvoorbeeld Bill Clinton voor zijn sigaarkunstje of Desi Bouterse voor zijn moorden en cocaïnesmokkel.

Schaamte is iets anders dan schuld. Schuld is: Hoe heb ik dat kunnen doen, bij schaamte is het: hoe heb ik dat kunnen doen. Schuld heeft zij niet; zij heeft niemand iets misdaan en toch zou ze wel in de grond willen verdwijnen of dood willen zijn. Ze begrijpt Amanda Todd nu nog beter.

Haar carrière is na vijftig jaar scheef gegaan en komt nooit meer recht. Daar kan geen schadevergoeding iets aan veranderen. Toch moet ze er zoveel mogelijk uitslepen want zolang je vecht ben je geen slachtoffer, dan ben je een survivor.

Laaglander

Vervolg

Gisteren schreef ik over Groningen en de rommelmarkt met o.a. een sexy paspop.

Deelde deze met Face Book en de beheerders vonden haar té sexy en ze werd verwijderd.

Stel je voor dat onschuldige kinderoogjes haar zouden aanschouwen en vreemde gedachtes zouden volgen.

Foei!

Ik deel nu een portret van haar zusje, ook sexy maar anders.

Zal zij ook verwijderd worden?

Groningen 2007.

Wat is dat al weer lang geleden dat we hier een weekend spendeerden. Roen had net zijn eerste diagnose van de spierziekte gehad. We gingen er even een weekendje op uit.

Een geliefde vakantieplek, deze studentenstad.

Jesse was ook uit logeren en wij gingen de hort op.

Daar heb je ook een leuke rommelmarkt om langs te struinen.

Heb toen een leuke foto reportage gemaakt met o.a. mijn geliefde fotomodel.

Deze foto is niet van hem zoals te zien is.

Maar een sexy paspop is ook niet weg.

Wij vermoeden dat:

Geboren in het jaar 1914 op 7 december, de vorige eeuw kunnen wij nu zeggen.

Rietje Vester te Schiedam;

de moeder van mijn lief.

Ze was 46 toen hij in de wereld werd geschopt.

Wij vermoeden dat zij dit is, dit jonge meisje.

En als zij het niet is dan is het haar zusje,

Dat heb je zo bij oude foto's.

Voor mijn lief,

Zonder titel

n.a.v. Mail waarin we hem een goed leven toewensen en een vaarwel.

WE kregen idem dito mail terug.

Het is niet de bedoeling dat je terug reageert maar ik moet het even van mij afschrijven. De vorige mail die ik schreef was niet wat je bedoelt een vriendelijke mail maar een sarcastische. Ik ben echt woest van hoe je dit heb aangepakt en het geeft een vieze smaak. Ik vind het laf en lui dat je niet de moeite hebt genomen om ons te vertellen wat je dwars zat en zit. Dat maakt dat de vriendschap die we hebben gedeeld niet meer de waarde heeft die ik en Jeroen hebben ervaren. Ik heb het er moeilijk mee want ik terug redenerend niet begrepen van het waarom je dit hebt gedaan en vooral het hoe. Dit hebben we niet verdiend. We overleven het wel maar het laat wel een diep litteken  achter. 

Els

PS Reageren moet niet maar mag wel. Misschien begrijp ik dan meer van het waarom je het zo deed. 

Ik noem expres geen naam. De insiders weten wie ik bedoel. Ik weet wel zeker dat ik en Jeroen niet de enigste zijn die dit is overkomen en ik wilde het even van me afschrijven in plaats het te laten broeien.

Zondagsrust

Onze brunch naar binnen gewerkt tijdens het bekijken van Beck, een van onze Scandinavische politie rechercheurs.

De was hangt

Schrijf nu dit blogje terwijl we luisteren naar Studio Sport.

Luister jij naar sport?

Hoor ik mijn vrienden vragen.

Ben je ziek?

Per ongeluk! Ik zweer het maar ik zag Edwin van der Sar, een van mijn lievelings doelmannen.

Vaak de eenzame man, helemaal alleen in het doel staand boeien me.

Jeroen help me even want ik had zijn naam verkeerd geschreven.

Moet je nagaan hoeveel ik weet van sport.

Het is zó rustig dat ik zelfs naar sport luister

Alles is verzonden.

Mijn verslag is helemaal gereed!

Het verslag, de index, personeelslijst en verstuurd naar de redactrice die alles goed gaat nakijken.

Jeroen heeft dit uiteraard al gedaan maar vreemde ogen kijken anders.

Ook Jeroen is tevreden en ik heb een oude foto uit het archief opgedoken om te tonen hoe een tevreden Jeroen er uit kan zien.

Dan is die knap!

Vinden jullie dit ook niet? 

Mijn lief

Mijn lief heeft vele gedaantes.
Wij woonden toen in den Haag, de Lekstraat.
Mooi huis en stugge mensen
We missen het voor geen meter.

Bijna klaar

De afgelopen tijd ben ik druk bezig met het verslag over het wel en wee van de Wereldwinkel.

Ik ben bijna klaar en ik schrijf:

Over het 40 jarig bestaan.

Dat duurde wel één maand.

Elk weekend was er wel iets gaande.

Dat was het leuke.

Wat minder leuk was?

Bijna elke maand verlies.

Geen nieuwe vrijwilligers.

Bijna de helft van het bestuur is weg gegaan en er komt niemand voor in hun plaats.

Sommige medewerkers nemen bestuurstaken over

Ik dus, met het verzorgen van het jaarverslag en samen met een collega een dagje uit plannen.

Maar niet alle taken worden vervuld.

Over 1 jaar volgt de evaluatie.

We horen dat dit alom in het land speelt.

Steeds meer winkels sluiten hun deuren.

Gaan we ten onder aan ons eigen succes want er worden steeds meer Frade Trade producten in andere winkels/supermarkten verkocht.

Toch denk ik, jammer!