Mijn Lief

Deze foto valt met recht onder de kop van "Mijn lief kent vele gedaantes". 

Ditje en datjes.

De gril is aan het grillen.

Geroosterde paprika wordt het nu.

Straks gaan de knoflookbollen in de oven.

Ontveld, onttopt, besprenkeld met olie en bedekt met tijm

Ingetukt in vuurvaste schaaltjes ook bedekt, ditmaal met aluminiumfolie.

Dan gaan ze de oven in en worden geroosterd.

Daarna gaat de folie eraf, afgekoeld en de tenen worden uitgeknepen.

Heerlijk in soepen, sauzen enz.

De bieten worden gekookt voor in de salade.

Recept;

Gekookte bietjes in stukjes gesneden.
Kruiden met basilicumazijn, zout en peper.

Gekookt eitje erbij met gesneden augurkjes, geroosterde knoflookteentjes naar behoefte.

Gesnipperde sjalotjes.

In stukken gesneden rijpe avocado.
Een scheut maggi erover.
Mandenrijenpartjes uit blik erbij.

Dan de slasaus erbij doen die je lekker vind.

Eet smakelijk.

Lekker Ouderwets.

Ja, dat ben ik de laatste tijd, lekker ouderwets.

Geen smart Phone

Geen computer. Dus geen sociale media.

Lezen, muziek beluisteren.

Naar buiten kijken naar de wolken en vogels.

Me lekker vervelen.

Praten en knuffelen met mijn lief.

Naar de tv kijken en het koninklijke feestje volgen

Met  Meisje lopen.

Naar de fysiopeut gaan.

Ik wordt ouder dus kraakbeen verminderd.

Spieren versterken dus.

Oefenen met machines en zonder.

Lekker ouderwets zoals in de pré computer tijd.

Héérlijk!

Yesterday

Els en Erwin 1977.

Charles Aznavour

Hartenkreet

Vannacht opgestaan. Zenuwen. Zenuwachtig voor de dag van morgen. Waarom? Ik weet het niet. We zijn uitgenodigd door onze oudste vrienden voor een lunch komende dag. Ik vind het eng. Doodeng. Ik vertrouw mezelf niet. Ik weet niet of ik het kan. Gelukkig heeft Els donderdag verteld dat ik mijn rollator meeneem, zodat ze weten dat ik niet veel kan. Ik kan niet voldoen aan verwachtingen van mezelf, laat staan aan verwachtingen van anderen. Wil ik er dan niet uit? Ja, natuurlijk wel, maar ik vertrouw mezelf niet meer. Ik ben onbetrouwbaar, incontinent, mag en kan nauwelijks nog iets van wat vroeger de normaalste dingen/zaken waren. Mag niet drinken, mag niet roken, kan moeilijk ademen, de hond uitlaten, met Els naar de dokter gaan. Kan haar niet steunen. In ieder geval niet ondersteunen zoals ik graag zou willen. Wil zo graag een beetje terug van vaardigheden die vroeger gewoon daar waren. Wilde daar vanavond voor 't slapen met Els over praten, en zij was moe. Logisch. Bezoek aan dr. was vermoeiend, daarna nieuwe brillen besteld. Een voor haar en een voor mij. Eigenlijk super goeie dag in vergelijking met vorige dagen. Ik heb daarna geslapen en Els slaapt nu. Ook logisch, maar ik was nog teveel met morgen bezig. We zien tegenwoordig zo weinig mensen/vrienden, en ik wil de mensen die we nog hebben kostte wat kost behouden, en ik ben zo bang, zo bang, dat ik mezelf teleurstel, en daarmee hen ook, dat ze zoiets hebben van dat nooit meer. Dat is ook naar hen toe niet eerlijk, want ze zijn lief, en geduldig, en oprecht, vol inlevensvermogen. Maar ik ben bang, bijna panisch. Ik neem nog een slok, ondanks dat ik door alle medicatie al een vervette lever heb en dat dat slecht voor me is. Door die angst stoot ik anderen van me af. ook mezelf, want dan ben ik weer boos op mezelf omdat ik het heb laten gebeuren. Zo'n schrijfpartij als nu is eigenlijk ook nergens goed voor, maar misschien helpt het het van me afschrijven me een beetje. Ik was zo blij te lezen dat een stel waarvan ik er maar een ken, als een hele mooie lieve pittige collega, ook eentje van gesloten opname, een echt feestbeest zoals ik vroeger was nu oprecht blij is dat ze met haar vriendin zwanger is geworden, dat ik zelf er helemaal in mee kon gaan en dacht aan ze gaan er nu ook echt achter komen wat kinderen krijgen echt in houd. Tegelijkertijd was ik jaloers op wat ze gaan beleven, tegemoet gaan komen, zowel qua blijdschap als verdriet dat ik hun geluk helemaal kon meevoelen. Zo leuk, zo breed een schrijfstuk vol gevoel alle kanten op kan schieten. Ik hoop dat het schrijven me goed gedaan heeft, ondanks dat dit alles voor velen van generlei waarde zal zijn. Voor mezelf heeft het van mezelf afschrijven over alles wat me te binnen schoot misschien toch het effect dat ik het idee heb nog te leven. Ook voor andere mensen die worstelen met de dag van nu of de dag van morgen. Meisje onze hond ligt naast me te ronken. Ze voelt zich veilig en een deel van die veiligheid hier in huis ben ik. Het feit dat het merendeel van de patiënten/cliënten die ik onderweg tegenkom, zelfs de mensen die ik gesepareerd, begrensd of geïsoleerd heb in een eerder stadium me eerder een knuffel dan een dreun verkopen doet me goed. Heb ik kennelijk in het verleden voor velen van hen toch iets goeds kunnen doen. Terwijl ik het hartstikke moeilijk had om die mensen op hun moeilijk(st)e momenten op die manier moest begrenzen. Laat ik er maar voor kiezen om de dag van morgen gewoon te laten komen, ondanks dat ik er weinig tot geen vertrouwen in heb. Ik zal me moeten overgeven, zoals sommigen zich soms noodgedwongen aan mij overgaven. Tot nu toe heb ik al eerder momenten van enorme afhankelijkheid overwonnen. En ik ben er niet slechter van geworden. Teruglezende denk ik wat een gezwets, maar laat ik het toch maar proberen, misschien overleef ik ook nu de wanhoop weer. Na de dood van eerst David Bowie eerder dit jaar, en nu ook Prince, denk ik dat ik toch maar blij moet zijn er nog te zijn. Uiteindelijk heb ik nog een onfatsoenlijke goede warme en fijne relatie, veel mensen die om me geven en vrienden die me morgen mee willen nemen voor een lunch. Ondanks mijn beperkingen en dingen die ik niet meer kan. Mijn ogen vallen nu toch maar mooi bijna dicht, dat heeft het schrijven me in ieder geval gebracht. Ik hoop niemand nodeloos gekwetst te hebben en ben stiekem toch trots dat ik deze dag toch heel behoorlijk en redelijk heb kunnen overleven dat ik een plasje ga plegen en me heel zachtjes naast Els ga voegen en de dag van morgen tot me ha laten komen. Uitgeslapen of niet het zal vast de moeite waard worden. Voor de lezers, bedankt voor het geduld, en voor mezelf bonnenuit! Je Roen

Vakantiekiekje

Zicht op klooster en vuurtoren. Kust Akgarve, Portugal.

Lievelingsschilder

Begin jaren 70 van de vorige eeuw leerde ik mijn 1^ste man kennen. Aan de muur van zijn kamer hing een reproductie van de schilder Victor Vasarely waar ik stil van werd. Het was toen het psychedelische tijdperk met werkstukken als je daar te lang naar keek je bijna op de grond viel vanwege de duizeligheid die dit veroorzaakte. Waar we toen mee bezig waren was om de nieuwe werkelijkheid te ontdekken met lsd, hasj en jasmijnthee. Timothy Leary was een voorganger, Herman Hesse onze literaire meester. Het Boeddhisme werd onderzocht en velen gingen naar India om zichzelf te vinden. Kortom, we waren allemaal ontdekkingsreizigers en zwammologen die zichtzelf veels té serieus namen. 

Zwammen kan ik nog steeds als de beste, lees Herman Hesse nog zo nu en dan en het werk van Vasarely vind ik prachtig. 

Zondagochtend.

Ander tijdstip = ook mooi.

De vogels kwitteren en kwelen

De klok van een klein kerkje beiert zachtjes

De geur van de koffie nodigt me uit tot..

Het uitzicht door ons ronde raam is nog steeds verbluffend

De wolken in clusters geformeerd.

Aan de bovenkant lijkt het alsof ze aan het zonnen zijn en van onderen verzamelen ze alle vocht

De Noletmolen en de kranen van de R’damse havens

Het uitzicht verandert waar ik bij lig

Van scherp tot wazig zicht

Ik blijf hiervan genieten.

Mijn tajine.

Begin april zapte ik langs Google

Zoeken naar een tajine.

Slow cooking is mijn nieuwe hobby.

Prijs en kwaliteit gezocht.

Mijn lief keek mee terwijl hij dacht; Leuk, een verjaardagscadeau.

We kozen er eentje, zwart van kleur, bovenkant van aardewerk en onderkant van gietijzer.

De bestelling was snel rond en het wachten begon.

Na een paar dagen was hij er.

Helaas, bij het openen bleek dat de schaal in diggelen lag.

Roen nam contact op met de zaak en weer wachtten we.

Hij nam weer contact op en bleek dat ze een foto van de schade wensten te ontvangen.

De zaak, Bol com genaamd doet zaken met andere bedrijven die diverse artikelen verkopen, dus alles gaat via via.

De foto’s werden naar beide bedrijven verstuurd.

Weer wachten, weer bellen naar Bol com en de betreffende zaak vermelde dat er geen foto was ontvangen. Bol com wel en verstuurde deze opnieuw naar hen.

Na een paar dagen ontvingen we de deksel

We zette alles op elkaar toen bleek dat de ijzeren schaal ook was gebroken. Deze werd op de gevoelige plaat gezet en weer naar Bol com verstuurd en ook weer werd er telefonisch contact gelegd.

We zijn alsnog aan het wachten.

Eens hebben we een mooie bruikbare tajine in huis.

Het komt maar geduld is een schone zaak en ik voel me nog een beetje jarig. 

Winner takes all

Als je wint, heb je vrienden, rijen dik, echte vrienden, zong Herman Brood. Dus winnen moet.

     Bedrog in de sport is zo vaak in het nieuws dat het geen nieuws meer is. De obligate verontwaardiging van Sven Kramer over het Meldoniumgebruik van Pavel Koelizjnikov is lachwekkend, als je bedenkt dat Sven net hersteld is van een pyridoxinevergiftiging. Het enige verschil is dat Meldonium waarschijnlijk effectiever is dan Pyridoxine en niet zo giftig. Nu blijkt dat vrijwel alle Russische sporters, inclusief Maria Sjarapova - die nota bene in Los Angeles woont -  het Russische middel Meldonium gebruiken of hebben gebruikt. Het is pas sinds januari verboden, het was nog niet overal doorgedrongen, denk ik. 

    Onze nationale trots van de olympische spelen 1984, Ria Stalman, vond het nodig om tweeëndertig jaar na dato te vertellen dat ze doping had gebruikt, omdat de anderen het ook deden, omdat het kon. Elke journalist die toentertijd suggereerde dat ze aan de verboden middelen zat, dreigde ze met een proces.  

    Bij de prestaties van Dafne Schippers denk ik vooral: wat zou ze gebruiken. Ja ik word er cynisch van. Alleen naïeve mensen vertrouwen toppers nog, Realistische mensen zijn allang gedesillusioneerd door de afstompende overdaad aan dopingschandalen.

    Waar we nog wel waardering voor kunnen opbrengen zijn oprechte amateurs, zoals marathonlopers. Die brengen met hun zeventienduizenden een veelvoud van dat aantal op de been. Om te kijken en hen aan te moedigen. Maar helaas...                                   

Wat bezielt iemand om flink in de buidel te tasten teneinde de marathon te lopen. En vervolgens zichzelf te kort te doen - want minder waar voor je geld - door slechts het halve parcours te lopen. Toch die medaille ophalen. (In 2014 gebeurde dat 129 keer vlgs het AD) Opscheppen en weddenschappen zullen hier aan ten grondslag liggen. ‘Als je niet ken winnen, moet je zorgen dat je niet verliest,’ zei de onlangs overleden denker JC al. Sinds wielrenster Femke Van de Driesche in het nieuws was met een verstopt motortje in haar frame, zijn de elektrische racefietsen niet aan te slèpen. Ook de amateur wil sneller lijken dan hij is. Als ik nu van de weg  gereden wordt door een groepje krasse knarren, denk ik: zou hun hometrainer ook een motortje hebben?

   Dat krijg je ervan, als je mòet winnen. Je wordt bedankt, Herman.

Laaglander

66

Vandaag, één week geleden.

Was het totaal anders.

Er waren andere mensen in huis om te vieren dat ik 66 jaar geleden ter wereld kwam.

Ik kwam dus als eerste.

Mijn lief kwam als tweede in Wageningen ter wereld toen ik hier al bijna 10 jaar hier op aarde vertoefde.

Later, kwam mijn zuidelijke vriendin in Limburg wonen.

Mijn Vlaardingse vriend werd heel ergens anders geboren.

De wereld is klein en de kans om elkaar te ontmoeten dus veel kleiner.

Ik lijk wel een politicus.

Eentje met veel woorden en weinig inhoud.

Vorige week dus, maakten we een super brunch.

Roen en San. zorgden voor de tafel enz.

Zoals bestek, thee en sapjes en de vleeswaren.

Goran ik gingen kokkerellen.

Het werd scrambled eggs met toebehoren.

Ik gaf hem snijles want hij begon de champignons toch zo te hakken en ik dacht;  daar gaan zijn vingerkootjes. Dan moet ik weer schilderen.

Het werd heerlijk en er werd gesmikkeld en gesmuld, volgens Bor de wolf.

Tot later.

Welke foto is mooier?

Wervelwinden.

Er kwam een 2 tal wervelwinden binnen.

Ze strooiden met de gaven van de oud collega’s in het rond.

Flessen wijn, bloemen en kruiden, zelf verwen tubes.

Ik rende rond met kopjes koffie en Roen sneed de boterkoek.

Daarna, het geklets over de veranderingen van het oude werk, vakantie plannen en het inrichten van de kamers met goederen van de vlooienmarkt.

De tijd vloog voorbij en de wervelwinden spoeden zich naar buiten.

Dinsdag is een drukke dag

Stralend van blijdschap genieten we even na.

Beste mensen

Op dit moment schrijf ik niet eke dag. De spierziekte van Jeroen is heftig terug en ik ben druk bezig om alles te verhapstukken en te wachten tot de medicijnen weer aanslaan.