Gisteren
hebben Maria en ik een goed gesprek met elkaar gehad aan het einde van mijn Wereldwinkeldienst. Ze was mijn aflossing. Ze bood me
haar diepste verontschuldigen aan en dat mijn ontslag haar diep had geraakt. Dat
ze zo bij tijd en wijle absoluut niet tactisch is. Dat weet ze van zichzelf. Er
kwamen ook geen mitsen en maren zodat het op mijn bordje werd gelegd. Het
raakte me, ook omdat ze me duidelijk vertelde dat mijn aanwezigheid in de
winkel zeer gewaardeerd word en dat mijn creativiteit en enthousiasme zeer worden gerespecteerd. Ik vertelde haar dat ik er een weekje over ging nadenken en dat ze dan een antwoord van me krijgt. Ik heb goed nagedacht
dus zullen jullie me nog een tijdje lang in de winkel zien als collega. Mijn ontslag is dus
hierbij ingetrokken, en het voelt goed.
Groetjes Els
Geen opmerkingen:
Een reactie posten