woensdag 10 juni 2015

Old school running


Ik sta op een fietspad in de regen. Pijnacker. Ik ril in mijn korte broek en hemd. Om mij heen staan mannen, hoofdzakelijk mannen. Er hangt een kwalijke okselzweetlucht, want wat zou je s morgens douchen, straks moet je weer. Deo is nog niet gebruikelijk. Iemand houdt een betoog in een moeilijk verstaanbaar accent door een blikkerige megafoon: Het startgeld van drie gulden is voor nieuwe speeltoestellen. Dan klinkt een schot (of iemand blaast op een fluitje, of iemand roept: START!) En weg zijn we. Ah, frisse lucht. De polderwegen op. Vanuit tuinen en erven meewarig bekeken door dorpelingen en boeren. Wat een zonderlingen! De winnaar wacht een fondueset, een leverworst of een koffiemok met het logo van de organiserende volkstuinvereniging. En eeuwige roem in Pijnacker. Hardlopen in de jaren tachtig.
    Wat wisten we nog weinig. We deden maar wat. Het televisieprogramma De Rekenkamer rekende  afgelopen donderdag voor dat een running outfit zon 635 euro kost en dan waren ze de onontbeerlijke hartslagmeter/sporthorloge nog vergeten, dus eigenlijk zou je op duizend euro uitkomen. Dan heb je er ook
Hardloophandschoenen, een hardloopmuts (voor een stukje hoofdbescherming), en een gordel voor drinkflesjes bij. Eigenlijk moet je dan nog hardlooples of een app van Evy en een sportkeuring.
    Als je nu meedoet aan een loopevent, bijvoorbeeld de de Santarém, de Snorrenrun, de Colourrun, de Stilettorun, de Zombierun of de High heel drag queenrun, loop je niet tussen knoestige atleten maar tussen voornamelijk frisruikende jonge dames. En meestal schijnt de zon. De laatste loopgolf heeft vooral zonnige vrouwen aangetrokken. Een hele verbetering. De opbrengst komt nu niet meer ten goede aan speeltoestellen maar aan Golazo en Like 2 run, bedrijven die   de marathons van Rotterdam, Eindhoven, de CPC, de Ladiesrun en talloze sportevenementen in België en Frankrijk organiseren.
    De afgelopen paar duizend jaar, de gehele geschiedenis van de mensheid eigenlijk, hebben mensen hardgelopen. Hoe dat al die tijd goed is gegaan zonder dempende, corrigerende schoenen, thermo-ondergoed, zomer- of wintertights, naadloze hardloopsokken, reflecterende jacks, gordels met flesjes en gels, is een raadsel.
    Het is net of er vóór de hardlooprage geen buitentrainingen werden gedaan. Hoe deden voetballers dat dan? In een trainingspak als het koud was en in een voetbalbroekje als het niet koud was. Wie dorst heeft drinkt uit de kraan.
    Niemand verplicht je om overbodige spullen te kopen en die loopjes in Delfgauw en Barendrecht, bij speeltuinverenigingen en buurthuizen voor weinig geld, bestaan nog. Maar hardlopers zijn geen zonderlingen meer, de oude heroïek en romantiek is weg. Helaas.


Laaglander

Geen opmerkingen: