Mijn lief!

In between

No Mans Land

Of zoals soms in het Nederlands wordt gezegd

Er tussenin

Tussen 2 vonnissen.

We weten wel wat maar niet alles.

Dit heeft zijn consequenties.

In ons no man’s land

We wachten

Vullen in

Ik zie mijn lief met een met pijn vertrokken bekkie.

Voel me onmachtig

Kan hier slecht tegen

Zet liever ergens mijn tanden in.

Dus zitten we vaak met hand in hand

Samen komen wel die tijd door.

Dan gaan we de strijd aan.

Ik ben een beetje lui vandaag.

Zocht dus een mooie foto.

Genomen in Blijdorp Zoo

Tijdens een van mijn safari’s

Neen, geen beestjes vandaag.

Neen, ook geen liedje.

Gewoonweg een paar beukennootjes. 

Als de rook om mijn hoofd is verdwenen.

Het wordt  wat rustiger in huis

We hebben wat antwoorden gekregen

Voor vragen die we 3 weken geleden nog niet hadden gesteld

Mijn lief is gediagnosticeerd

Vroeger noemden ze dit K

Nu carcinoom.

Het is gewoon kanker en van de kwaadaardige.

Hij  is door de medische molen gegaan en onderging van alles dat hij alleen kende via horen zeggen.

Nog niet alles is bekend

De behandeling is nog niet vastgesteld

Hoorde van French Sister van protonen bestraling

Deze zouden nog preciezer gaan.

Misschien, heel misschien komt die stoma er niet

Dat hoop ik zo voor ons beiden.

Dan hoeven ze niet in zijn goddelijk lichaam te snijden.

Wordt vervolgd.

Tijd.

We wachten erop. Ja! Waarop?

Ontvingen verontrustend nieuws.

Wilde dit echt niet weten.

Het leven zit niet eerlijk in elkaar.

We prepareren ons voor allerlei onderzoeken

Dan komt het wachten.

Woensdag gaan we het weten, hopen we.

Niets is zeker

Gaan dus bewust met elkaar om.

Knuffelen wat meer, een aai over de bol.

Luisteren naar een oud lied van de groep

It’s a Beautiful day.

Het nummer heet “Time’

https://youtu.be/P_20U1xqKnk

Geniet ervan.

Mijn Lief

Ik geef mijn lief een bloem

Mist

De wereld ziet er toch anders uit wanneer de mist om ons heen vloeit.

Er zijn van die dagen

Dat ik wenste dat ik een struisvogel ben.

Zo van: lekker met mijn hoofd in het zand.

Eventjes er niet meer zijn.

Deze dag is er zo een.

Gelukkig breekt er iedere dag een nieuwe ochtend aan.

Sterrebos

Vanwege de fluctuerende temperaturen van mijn lief

Togen Meisje en ik naar het Sterrebos

Het was spannend

Onze vorige viervoeter Jesse was bijna continu in puberstand wanneer we buiten waren

Ze zocht de grenzen op wanneer ze los was

Aangezien ze harder kon lopen dan wij

Vonden we dit erg vermoeiend

We Lieten haar zelden los

Ik vroeg me dus af

Zal dit goed gaan.

Het ging uitstekend!

Wachten

Ik zit weer eens te wachten

Nu op een man die de pompen gaat nakijken

Deze zijn erg belangrijk want ze zorgen voor de waterdruk.

Ze zeggen nooit wanneer ze komen

Gaan er vanuit dat ik de hele dag thuis ben.

Wie wel langs kwamen?

De man die een offerte gaat maken van de reparatie van ons dakrand

De man die gaat kijken naar het dak hoe de antennes van KPN bevestigd kunnen worden.

Mijn lief is weg hij heeft een afspraak

Ondertussen vul ik de dj koffer met Dvd’s

Die zijn weer gevuld met muziek en/of films

Leer ondertussen met Exel werken

Altijd handig maar wel saai.

Toch wilde ik dat de man is geweest want Meisje moet nodig gaan wandelen. 

Beste Medeflatbewoners.

Zoals jullie allemaal weten is gisteren de vrijwillige brandweer bij ons binnen geweest. Wij waren niet alleen maar Dorothé, Anja, Petra waren erbij. We gingen per etage aan beide kanten de brandtrappen langs terwijl hij zijn verhaal vertelde.

Bij brand is het een overweging om voor de voordeur een natte handdoek te leggen en op het balkon te gaan staan en dan te zwaaien naar de brandweer wanneer die er staat.

Gaat dat niet dan gaan we via de brandtrappen naar beneden. Om dit goed te laten verlopen is het noodzakelijk dat:

Vanaf de voordeur de doorgang minstens 90 cm breed is.

De deuren met draadglas en dranger moeten altijd dicht zijn en er mogen geen gordijnen voor hangen.

De sluis en de brandtrappen mogen niet gebruikt worden als opslagplaats.

Losse voorwerpen die om kunnen vallen of vast zetten of verwijderen. Tijdens brand is er een grote kans dat door de rookvorming je geen hand voor je ogen kan zien.

Op de brandtrappen mag er niets staan dat ook kan gaan branden want dan hebben we rookvorming die nergens heen kan gaan en het is ook giftig.

Er was ook sprake dat het laden van de scoot ook niet zonder risico is en dat het slim is dit niet in de nacht te doen.

Ook is het slim om op de hal brandmelders te plaatsen die gekoppeld zijn aan elkaar. Breekt er ergens brand uit dan weet iedereen dit en kunnen zij het pand verlaten.

Dit is de nieuwsbrief die ik aan de bewoners heb geschreven. Ik heb het niet over een aantal hele boze blikken naar ons omdat ze hun troep moeten verwijderen, of dat er een opmerking wordt gemaakt door een van de medelopers dat er toch wel héél erg pietje precies wordt gedaan en dat dit op haar irritatiespieren begon te werken en zij haar kont tegen de kribbe wilde gooien. Zij kreeg van mij ook een snauw terug. Er wordt gewoon vanuit gegaan dat onze flat nooit kan branden door het gewapend beton. Zucht. Gelukkig waren er een aantal mensen erg blij dat ik me hiermee bezig ben gaan houden. Daar doe ik het voor.

Old school running

Ik sta op een fietspad in de regen. Pijnacker. Ik ril in mijn korte broek en hemd. Om mij heen staan mannen, hoofdzakelijk mannen. Er hangt een kwalijke okselzweetlucht, want wat zou je ‘s morgens douchen, straks moet je weer. Deo is nog niet gebruikelijk. Iemand houdt een betoog in een moeilijk verstaanbaar accent door een blikkerige megafoon: ‘Het startgeld van drie gulden is voor nieuwe speeltoestellen.’ Dan klinkt een schot (of iemand blaast op een fluitje, of iemand roept: ’START!’) En weg zijn we. Ah, frisse lucht. De polderwegen op. Vanuit tuinen en erven meewarig bekeken door dorpelingen en boeren. Wat een zonderlingen! De winnaar wacht een fondueset, een leverworst of een koffiemok met het logo van de organiserende volkstuinvereniging. En eeuwige roem in Pijnacker. Hardlopen in de jaren tachtig.

    Wat wisten we nog weinig. We deden maar wat. Het televisieprogramma De Rekenkamer rekende  afgelopen donderdag voor dat een running outfit zo’n 635 euro kost en dan waren ze de onontbeerlijke hartslagmeter/sporthorloge nog vergeten, dus eigenlijk zou je op duizend euro uitkomen. Dan heb je er ook

Hardloophandschoenen, een hardloopmuts (voor een stukje hoofdbescherming), en een gordel voor drinkflesjes bij. Eigenlijk moet je dan nog hardlooples of een app van Evy en een sportkeuring.

    Als je nu meedoet aan een loopevent, bijvoorbeeld de de Santarém, de Snorrenrun, de Colourrun, de Stilettorun, de Zombierun of de High heel drag queenrun, loop je niet tussen knoestige atleten maar tussen voornamelijk frisruikende jonge dames. En meestal schijnt de zon. De laatste loopgolf heeft vooral zonnige vrouwen aangetrokken. Een hele verbetering. De opbrengst komt nu niet meer ten goede aan speeltoestellen maar aan Golazo en Like 2 run, bedrijven die   de marathons van Rotterdam, Eindhoven, de CPC, de Ladiesrun en talloze sportevenementen in België en Frankrijk organiseren.

    De afgelopen paar duizend jaar, de gehele geschiedenis van de mensheid eigenlijk, hebben mensen hardgelopen. Hoe dat al die tijd goed is gegaan zonder dempende, corrigerende schoenen, thermo-ondergoed, zomer- of wintertights, naadloze hardloopsokken, reflecterende jacks, gordels met flesjes en gels, is een raadsel.

    Het is net of er vóór de hardlooprage geen buitentrainingen werden gedaan. Hoe deden voetballers dat dan? In een trainingspak als het koud was en in een voetbalbroekje als het niet koud was. Wie dorst heeft drinkt uit de kraan.

    Niemand verplicht je om overbodige spullen te kopen en die loopjes in Delfgauw en Barendrecht, bij speeltuinverenigingen en buurthuizen voor weinig geld, bestaan nog. Maar hardlopers zijn geen zonderlingen meer, de oude heroïek en romantiek is weg. Helaas.

Laaglander

Speurtocht

 

Speurtocht

In de speurtocht naar waar mijn koorts vandaan komt, was vanmorgen de volgende stap gepland. Ik moest nuchter naar het Vlietlandziekenhuis voor een Echo Buik. Afspraak was om 08.20u. Ik was zo vijf voor negen aan de beurt. De dr. Daar was weggeroepen voor een spoedgeval, dus begon hij al met 35 minuten achterstand. De echo liet een iets vervette lever zien, logisch gezien de enorme portie medicatie die mijn lever te verwerken krijgt. Verder zag de milt, de nieren , mijn gal en alles er goed uit. Behalve dan een enorme portie lucht. Dat bleek vorige week ook al bij de röntgenfoto van mijn longen. Kortom deze echo heeft wederom niets aan info opgeleverd. Ik denk dat mijn behandelaar nu een CT scan wil maken. Dat hoor ik de 17^de wanneer ik officieel de uitslag van de echo van hem krijg. Als dat niks oplevert lijkt de volgende stap de endocrinoloog, want dan zou mijn stofwisseling wel eens de oorzaak kunnen zijn. Dat denk ik omdat in 1990 al schildklierproblemen en later mijn bijschildklieren een probleem bleken, en er daar een die op hol geslagen was verwijderd is in het Erasmus. We zijn uiteindelijk pas drie en een halve maand aan het zoeken waar mijn koortsaanvallen vandaan komen.    Gegroet   Jeroen.

5259

Vandaag word ik een beetje gek.

Ik heb een mailprogramma genaamd: IncrediMail.

Roen werd eerst door die gekte besmet.

Nu ben ik aan de beurt.

Ik ontving ineens 5259 mails.

Out of the blue om het in goed Nederlands te schrijven.

We keken samen een leuk You Tube programma

Ging terug naar mijn mails en weer stonden 5259 on hold

Ik hou ermee op.

Ik kan mijn tijd beter besteden.

Ga naar een ander programma toe.

Beste collega’s

Gisteren hebben Maria en ik een goed gesprek met elkaar gehad aan het einde van mijn Wereldwinkeldienst. Ze was mijn aflossing. Ze bood me haar diepste verontschuldigen aan en dat mijn ontslag haar diep had geraakt. Dat ze zo bij tijd en wijle absoluut niet tactisch is. Dat weet ze van zichzelf. Er kwamen ook geen mitsen en maren zodat het op mijn bordje werd gelegd. Het raakte me, ook omdat ze me duidelijk vertelde dat mijn aanwezigheid in de winkel zeer gewaardeerd word en dat mijn creativiteit en enthousiasme zeer worden gerespecteerd. Ik vertelde haar dat ik er een weekje over ging nadenken en dat ze dan een antwoord van me krijgt. Ik heb goed nagedacht dus zullen jullie me nog een tijdje lang in de winkel zien als collega. Mijn ontslag is dus hierbij ingetrokken, en het voelt goed.

Groetjes Els

De eerste keer.

Vanwege de eerste echte hete zomerse dag.
Omdat ik hier slecht tegen kan. 
Schrijf ik maar 4 zinnen. 
Tot morgen.

Collega

De food goeroe.

Jong Grut

We wonen in een gebied dat je rustig waterrijk kunt noemen. Wanneer Meisje en ik gaan wandelen, lopen we altijd langs een of ander watertje. Ik loop liefst in omgeving “groen” en het wel en wee wordt door ons nauwlettend in de gaten gehouden. Nu zien we volle nesten en jong grut met ouders langs zwemmen. Dan heb ik zoiets van als ze het maar halen. Ook die verfoeide ganzen. Dus de waterhoentjes hebben het druk met het eten geven en het wegjagen van de vijand. Die zijn er veel want de kuikens zijn vooral in het begin eenhapsbrokjes. De zwanen hebben een lang legtijd nodig en moeten dus geduldig wachten op hun nakroost. De ganzen hebben het ook druk met bewaken en laten dat aan iedereen in de omgeving horen. Dit is een van mijn geliefdste seizoenen. 

Friday on my mind

Vandaag loop ik continu dit nummer aan het neuriën. Van de Easy Beats.

https://youtu.be/rBJLoYd8xak