Vanmorgen namen
we afscheid van een nicht uit de familie van Roen. We kregen een lift van een
neef die de eer had de crematie te mogen verzorgen samen met zijn lief. Dus
waren we er vroeg bij want dit alles vond plaats in den Haag en we hielden er
rekening mee dat er file zou staan. Niet dus. Zo begon de dag lekker rustig
terwijl we door het bos rond het crematorium slenterden en alles bijpraatten.
Er kwam nog een neef bij en die liep even mee. Er werd verteld dat ze veel post
hadden ontvangen. Allemaal van mensen die niet wilden of konden komen. We
dachten met zijn vijven, dat wordt stil, heel stil. Tot een kwartier voor tijd
de mensen kwamen binnendruppelen. Een aantal dat bestond uit de buren, familie
van moeders kant, schilders clubje en opleidingsgenoten. Een aantal bekenden,
tenminste hun gezichten kwamen me bekend voor en van sommigen wist ik hun naam.
Omhelzingen, kussen en er werden handen geschud. Dit zijn de mensen die je
alleen tegenkomt bij bruiloften en begrafenissen. Tegenwoordig is het helaas
alleen bij het laatste. Het werd, om het raar te zeggen, knus, heel rustig,
mooie muziek en gesproken door de neven waarmee ze groot is geworden en ieder vertelde
hoe ze haar kenden of niet kenden. Leeftijdgenootje zijn was hier de bindende
factor. Haar jeugd en hoe na haar vader overleed haar moeder en zij alles zelf
moesten afhandelen want haar vader had een gigantisch kleermakersbedrijf dat
uniformen maakte. Toen begonnen de hoofpijnen. Daarna ging haar moeder en werd
ze steeds meer door haar pijnen ingesloten. Ze had niets meer dan dat. Toen er
een diagnose werd vastgesteld voelde ze zich even gelukkig: ze was geen aanstelster.
Daarna heeft ze haar conclusies getrokken en is gegaan. Iedereen vertelde met
zijn eigen woorden en visie hoe dit proces is verlopen of hoe ze uit zijn leven
is verdwenen. Over de onmacht om haar te helpen of tot steun te zijn. Er werd
even gebeden en daarna was er even tijd voor een kop koffie en een koekje. Er
kwam een zee van geroezemoes uit de zaal en werd er uitgebreid bijgepraat. Het
was goed dat we gegaan zijn want er is met liefde afscheid van haar genomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten