Specsavers.

Een aantal weken geleden liepen we verheugd naar deze zaak.

Onze gezondheidsverzekering gunt ons om de 3 jaar een nieuwe bril of anders gezegd er staat dan een bedrag vast dat we hiervoor kunnen gebruiken.

De laatste tijd worden we doodgegooid met reclames van dit uitstekend bedrijf.

2 Brillen voor de prijs van één.

We werden leuk geholpen door de verkopers maar toen kwamen we bij de rekenmeesters en die vond onze verwachtingen wat aan de optimistische kant.

We hadden 2 brillen uitgezocht in 2 verschillende prijzen en oei, oei oei. Lastig.

Als we hiermee verder wilde gaan was de kwaliteit van de glazen niet je van het.

Dus werd het een bril.

Dat is niet erg maar toch voelden wij ons bekocht.

Zo bleek dat ze zelf niet meer de glazen monteren.

Dat wordt nu ergens in Oost Europa gedaan vanwege de prijs.

Dit houdt ook in dat ook al zijn de glazen actueel deze niet meer kunnen worden overgezet naar een nieuw montuur.

Of heb je ergens anders in het buitenland een te gek montuur gekocht dan kunnen er geen nieuwe glazen worden ingezet.

Bij het uitzoeken bleek dat hun assortiment niet wat je noemt erg groot is laat staan als je een wat groter hoofd hebt dan de gemiddelde mens je niets kan vinden.

Ook bleven ze maar zeuren of onze ogen toch maar opnieuw gemeten kon worden. Lastig want je ogen zijn aan een sterkte gewend en wijk je daar vanaf dan zijn de oude brillen waardeloos.

Bij het halen van mijn nieuwe bril nam ik de oude mee die ik ook daar had gekocht maar de poot was los geraakt en moest geworden hersteld.

Deden ze niet.

Na mijn gemopper hierover stelde de verkoopster toch voor van;  Dan koop je toch een nieuwe bril?

Dat deed voor mij de deur dicht.

We gaan er niet meer heen.

Feest

Gistermiddag was het feest.

De WW in Schiedam bestaat officieel 40 jaar.

Ja, ze waren er eerder maar de verslagen en papieren zijn onvindbaar.

De collega’s en oud-collega’s werden uitgenodigd in zaal Beatrix.

Die bestaat ook al heel lang en de verwelkoming was warm.

Mensen die samen hadden gewerkt zagen elkaar weer na lange tijd.

Er werd onder genot van of koffie of een drankje fijn bijgepraat.

Een aantal mensen werden gemist door elk met hun eigen reden.

De foto’s die door mijn lief zijn verzameld en op een stick gestort werden geladen in de computer en menigeen ging zitten en ze werden rustig bekeken.

3 collega’s werden in het zonnetje gezet en kregen als dank een heel mooi beeldje.

Zij hebben al 25 jaar in de winkel gestaan in allerlei hoedanigheden als winkelmedewerkster, coördinator van de winkel, voor de inkoop, als bestuur en personeelszaken en ga zo maar door.

Er gebeurt meer achter de schermen dan je zo maar zou denken.

Jeroen en ik zitten nu even na aan het genieten van het feest want de 40 jaar dat deze winkel in Schiedam gerund wordt door de ontelbare vrijwilligers is niet niks.

Pillenregime.

Na het bijna één week verblijf in het ziekenhuis is het qua pillen inname héél wat veranderd.

Er zijn pillen afgegaan en bijgekomen.

Ik zal ze niet bij naam noemen want dan word dit een onleesbaar stukje.

Qua inname is het een stuk moeilijker geworden.

Ik simpele ziel dacht; 3 x per dag een handje vol pillen en met een glas water spoel je alles weg.

Niet dus.

De ene moet ingenomen worden op een nuchtere maag.

De ander mag je geen melk erbij drinken en grapefruit is ook uit den boze.

Bij de ander moet je rechtop zitten anders vallen er gaten in de slokdarm en dat is niet leuk.

Dan moet je bij de ene zoveel uur ertussen zitten en de ander een verschillend tijdstip.

Ik stelde voor een aftekenlijst te maken, dan weet je zeker dat je niets vergeet of dubbel inneem.

Ons geheugen is en blijft een raar iets.

Kortom, ik kan rustig over een pillenregime spreken.

Het braafste jongetje

Het braafste jongetje

Rebelsheid, opstandigheid, tegendraadsheid; het heeft mij altijd gefascineerd.

Op de kleuterschool keek ik al met verwondering, afschuw en jaloezie naar Fritsje Erwich, die jolig zijn broekje liet zakken als de juf even weg was. Lachen. Dat wilde ik ook. Ik deed de banden van mijn broekje al naar beneden. Fritsjes broek zat alweer netjes. De juf kwam binnen. ‘Wat ben jij aan het doen,’ vroeg zij bars. Zo had ik haar nog nooit horen praten. ‘Ga jij maar eens in de hoek staan met je gezicht naar de muur. Dat wil ik nòòit meer zien!’ In de hoek staan met je gezicht naar de muur was een zware sanctie. De normale sanctie was met je rug tegen de muur. Ik begreep dat ik iets ernstigs had misdaan, of willen doen. Helemaal snapte ik het niet, maar sindsdien was ik extra braaf.

    Als puber was ik idolaat van Muhammad Ali en Jan Cremer. Niet zozeer vanwege hun sportieve, respectievelijk literaire prestaties, maar door hun tegendraadsheid. Zo wilde ik ook worden, zijn, durven zijn vooral.

    Maar het bleef bij dromen. Zo bleef ik braaf naar de kerk gaan omdat mijn ouders dat wilden. Later, dacht ik, later als ik groot ben word ik tegendraads. Als niemand mij meer tegenwerkt.

    Ik ging naar de kokschool, want dan zou ik later kunnen gaan varen. Dat werd een mislukking. De terreur van leraren, die in de vijftiger jaren waren blijven steken, beu, was ik, veertien jaar, school drop out. Ik ging werken. Maar werkgevers bleken al even onderdrukkend als leerkrachten. Vooral tegen een veertienjarige werknemer zonder opleiding. Zo leefde en werkte ik maar wat in het rond zonder doel of plan. Op mijn tweeëntwintigste was ik vrachtwagenchauffeur. Mijn rebelsheid had tot dan toe bestaan uit meedoen met acties van de socialistische jongeren en de kabouterpartij, en hasj roken. Die acties waren buitenparlementair, dus wel enigszins rebels en hasj roken werd toen nog niet gedoogd, zoals tegenwoordig. Tegendraads light zou ik zeggen.

    Mijn oudere broer was, na een kortstondige carrière als kantoorbediende, leerling verpleegkundige geworden. Dat wilde ik ook. Want de antipsychiatrie was losgebroken; psychiatrie was hot en hip; daar gebeurde het. Dus na een schriftelijke vooropleiding werd ik leerling psychiatrisch verpleegkundige.

    Psychiatrie was ìn, vanwege de vele nieuwsberichten over antipsychiatrie. Maar ik moest natuurlijk gewoon in de pas lopen, en, gemotiveerd om op de valreep nog een fatsoenlijk beroep te leren, was ik weer het braafste jongetje van de klas.

Na mijn diplomering zou ik pas los gaan. Met mijn beste vriend had ik afgesproken om na mijn opleiding een wereldreis te gaan maken. Met een lelijke eend, of liever nog, per motorfiets, zoals de bewonderde Jan Cremer.

    Maar wij hadden motorfiets noch motorrijbewijs en ook al geen geschikte auto. En we zagen op tegen alle grensformaliteiten en visumtoestanden. Dus kozen wij voor een brave, georganiseerde busreis, via het Midden-Oosten naar Nepal. In Nepal en India hebben we nog een paar maanden de hippie uitgehangen maar toen was het wel klaar met die tegendraadsheid en moest er weer geld verdiend worden. De andere helft van de wereld kon wachten.

    Toen volgden er huwelijk, kinderen en bijkomende verplichtingen en was het helemaal uit met mijn hoge sprongen.

    En nu, nu ik vijfenzestig ben kan ik doen en laten wat ik wil. Maar ik wil niet. Ik ben blij dat ik niet hoef.

    Mijn oudste zoon zat als puber om de haverklap in het cachot omdat hij ’s nachts de stad onder kliederde met graffiti en hij werd van een reeks middelbare scholen afgetrapt. Uiteindelijk heeft hij de moederhavo gedaan, daarna de kunstacademie en nu is hij een gelauwerd fotograaf. En de partner van mijn oudste dochter heeft geen opleiding afgemaakt maar maakt nu, heel creatief, speeltoestellen, boomhutten en tuinhuizen van sloop- pallet en steigerhout en boomstammen, waarmee hij heel succesvol is. Tegendraads maar wel verantwoord. Dus met een inkomen waarmee je een gezin kan onderhouden. Dat ik daar niet op gekomen ben. Maar nee. The story of my life: In mijn hart ben ik een rebel, maar gemakzuchtig, opportunistisch en conflictvermijdend, altijd het braafste jongetje van de klas gebleven.

Laaglander

De IJzeren Roos

In Brielle groeide een roos
Een ijzeren roos
Werd door de jaren meer en meer gekleurd in 't rood
Wij vonden hem mooi. 

Hij komt thuis!

2016-05-33 Zesde dag opname Erasmus MC afd. Interne Geneeskunde

2016-05-33 Zesde dag opname Erasmus MC afd. Interne Geneeskunde

Zoals het er nu uitziet, en het is 09.05u, ga ik na het inlopen van de laatste twee flesjes Privigen dan toch echt met ontslag. Ik heb Els er al over gebeld, en die klonk al net zo blij als ik. Ik vind het ook wel weer voldoende hoor. Mijn kaliumwaarde is gezakt naar veilige waarden, alleen mijn HB is nog erg laag. Er lijkt alleen daarbij nog steeds aarzeling te zijn om daar wat aan te doen.

Afgelopen nacht was een redelijke nacht. Na het beluisteren van het Oog op Morgen ben ik gaan slapen, en werd pas wakker toen de nachtzuster om 06.00 mijn Thyrax kwam brengen. Toen er vervolgens om halfacht gevraagd werd of ik eerst wilde douchen of maar gelijk beginnen met het infuus, was dat een gemakkelijke keuze. Thuis kan ik me eindeloos douchen, met een fatsoenlijke druk op het water. Dus dat doe ik dan thuis wel. Inmiddels ook mijn ontbijtje op, en mijn mega portie medicatie, en nu schrijf ik even in mijn dagboek. Misschien de volgende bijdrage vanuit huis.

Jeroen

Toch niet dus. Ik heb tijdens het indruppelen van de tweede infuusfles de gelegenheid om te schrijven dat ok inderdaad vanmiddag met ontslag mag. Sterker nog Els is al gebeld, en de taxi ook al. Die laatste komt ons om 13.30 alhier halen. Ik ben mijn spullen aan het bij elkaar zoeken en de voorbereidingen aan het treffen voor mijn vertrek. 

Ik heb het lijstje met vragen voor de afdelingsarts wat ik van het WE nog had gemaakt met Els ondertussen kunnen vragen. Ik kreeg bevredigende antwoorden, en ik blijf dus ook onder controle. De verdere onderzoeken die bijvoorbeeld de cardioloog wil doen gaan poliklinisch gebeuren. Het merendeel van wat ze hier in een keer wilden doen is warempel ook echt afgehandeld. Daar ben ik blij mee.

Ik heb helaas de douche moeten overslaan vanmorgen omdat ik al vroeg met aan het infuus vast zat, maar dat heeft me er niet van weerhouden om me lekker op te frissen, mijn tanden te poetsen, en me weer veel schoner en frisser te voelen.

Nu ga ik echt afsluiten en zal mijn volgende blog weer vanuit huis komen.

Groetjes Jeroen

2016-05-22 Vijfde dag opname Erasmus MC afd. Interne Geneeskunde

2016-05-22 Vijfde dag opname Erasmus MC afd. Interne Geneeskunde

Gisterenavond laat kwam er nog een opname, ik geloof dat hij Achmed heet. Het is een nog jonge heer die gelijk aangesloten werd op allerlei apparatuur, en die apparaten veranderden de kamer in een kermis van belletjes, en lichtjes. Hij is duidelijk helemaal niet lekker, geeft veel over, wil de gordijnen om zijn bed gesloten houden, en naast geluiden hebben we als kamergenoten nog geen communicatie met hem gehad.

Ik had net als mijn medepatiënten op de kamer daar veel last van, en we hebben dus allemaal een onrustige nacht gehad. En ik begin genoeg te krijgen van het vele liggen, en het constant verbonden zijn met mijn infuuspaal. Ik verheug me al op mijn terugkomst thuis, al heb ik me nog geen einddag voorgesteld. Natuurlijk hoop ik op maandagmiddag/avond wanneer al mijn voorgeschreven immunoglobulines binnen heb. Ik merk wel dat mijn stabiliteit is toegenomen, dat ik minder snel misselijk ben, en dat mijn omvang en gezwollenheid zichtbaar en voelbaar verbeterd is.

Inmiddels loopt het infuus alweer en heb ik me heerlijk opgefrist en verschoond. Els had gisteren toen ze op bezoek kwam ook twee stukken van Trouw bij zich en die zijn altijd een leuke afleiding.

Ik ga nu eerst eens kijken of ik post heb en naar Facebook kijken. Misschien later mee, al verwacht ik niet veel nieuws. Wat me overigens wel moeilijk valt is de maximale hoeveelheid vocht die ik mag drinken. Anderhalve liter is niet veel, maar daarnaast krijg ik natuurlijk ook nog een halve liter Immunoglobulines en een halve liter spoelmiddel. Zo houden ze mijn ontzettend moeilijk gezette infuusnaald open.

Vanmiddag kreeg ik Els en Goran op bezoek, en ook Roland. Het was gezellig en een fijne gezellige afleiding. Toen ze om 17.00u weg waren rekenden we op het warme eten, het duurde echter tot na zessen tot het eten kwam. Bloemkool, gek. Aardappelen, een varkenslapje en een tomatensalade. Het smaakte me goed.

Voor de rest is er inderdaad niet veel nieuws meer te schrijven, dus voor vandaag ga ik afsluiten. Hoe de dag van morgen eruit zal zien is nog onduidelijk. Gaat er nog iets gebeuren met mijn verhoogde Kalium, mijn lage HB etc. Ook of ik morgen met ontslag mag of kan is me onduidelijk. Ik hoor het wel. Voor nu de groetjes.

Jeroen

2016-05-21 Vierde dag opname Erasmus MC afd. Interne Geneeskunde

2016-05-21 Vierde dag opname Erasmus MC afd. Interne Geneeskunde

Gisterenavond nog gekregen een vocht in en een vocht uit lijst, en een vochtbeperking opgelegd gekregen van 1500cc p/d

Daarnaast Furosemide voorlopig voor vast 80mg ’s morgens om 08.00u. Per infuus ook gekregen Digoxine(Lanoxine) ter versterking van mijn hart. De Methotrexaat is er helemaal vanaf en zo ook de ciclosporine(Neoral).

Ik ben gaan slapen tegen 00.00u. Veel spelletjes gespeeld en veel gesproken met mijn kamergenoten, die om 23.50 plotsklaps allebei lagen te ronken. Dit in tegenstelling met hun eigen uitspraken: Beiden zeiden nooit voor 02.00u te gaan slapen.

Om 00.00u en 02.00u kwamen de nachtzusters nog medicatie brengen Het heeft me niet echt gestoord want momenteel plas ik duidelijk meer uit dan dat ik er in gooi. De medicatie heeft dus wel het gewenste resultaat. Ik heb heerlijk geslapen tot 06.00u toen ik weer wakker schrok van een zuster met een hoofddoek die me mijn thyrax kwam brengen. Ze was overigens voor de rest gewoon beleefd, vriendelijk en goed verstaanbaar. Voor de rest is het een rustige dag. Er stond vanmorgen een nieuwe patiënt klaar. Wat ik begreep was dat hij al sinds gisterenavond 23.00u klaar stond voor een opname. Tot op dat moment was het in een stoel geweest. Na een halve boterham verdween hij weer, en nu zien we hem regelmatig voorbij komen op de gang. Ik heb lekker gedoucht vanmorgen en als ik nu serieus kijk naar hoe het gaat denk ik lichte vooruitgang te bespeuren. Toen ik Els om half tien belde zei ze net wakker te zijn, en ze vond dat ik goed, wat vrolijker en helder klonk.

Ik ga nu effe slapen, want ik ben toch moe, en ik wil Els wel goed te woord kunnen staan. Ik laat overigens bij dit stukje een foto met de gisteren door HMHKoningin Maxima gedoopte Koningsdam zien met tegelijkertijd ons huis.

Gegroet voor nu   Jeroen.

2016-05-20 derde dag opname op EMC

2016-05-20

Na een onrustige nacht met daarin wel twintig retourtjes toilet, was ik eindelijk leeg. Ik moest ook aangekoppeld blijven aan mijn infuus omdat de infuusnaald die er nu in zit niet zomaar te vervangen is wegens spoorloos verdwenen aderen sinds de chemo vorig jaar. Dat apparaat is echter zo gevoelig dat dit iedere houdingsverandering het alarm laat afgaan. Een feest voor mijn kamergenoten en ikzelf. Dit verklaart de onrust. 

Om 06.30u werd mijn Thyrax gebracht en om 08.00u kwam het ontbijt. Helaas kwam tegelijkertijd de vervoersdienst me halen voor het longfunctietest gebeuren. Die test werd zeer adequaat afgenomen en was erg vermoeiend. Ik merkte ook hier dat het resultaat sinds mijn chemo vorig jaar is teruggelopen. 

Ik was om 09.25u retour op de afdeling waar mijn ontbijt nog keurig op me stond te wachten. Een beetje verdroogd en koud, maar ik heb het me toch laten smaken. Daarna heb ik Els even gebeld om haar goede morgen te wensen. Ze was met Meisje de lange ronde aan het doen en klonk goed. Al klonk ze ook strijdbaar. Uitte de wens om alsnog het Daniel den Hoed aansprakelijk te stellen voor hun fouten en hun onverantwoordelijk gedrag, waarvan Zij en ik de gevolgen heftig dragen moeten.

We komen er inderdaad tijdens deze opname alhier wel achter dat alle problemen teruglopen naar die eerste week chemo die faliekant is misgelopen en die mijn lichaam heftig heeft aangevallen.

Ik heb in de loop van de morgen geprobeerd het een en ander op papier te zetten, maar merk wel dat ik naast de lichamelijke klachten ook geestelijk behoorlijk aangeslagen ben geweest, en dat ik nog niet de helft kan na vertellen. Het was maar goed dat Els, en Jasper de Wit, onze huisarts mijn belangen goed behartigd hebben, want ik was daar zelf toen niet toe in staat. Ik kan nu gelukkig wel vaststellen dat mijn woordvindproblemen, mijn geheugen en mijn concentratie weer een stuk verbeterd zijn, en dat ook mijn reuk en spraak weer redelijk terug zijn.

Vanmiddag om 15.15u kwam Els en het was gezellig. Ik kon haar gelijk vertellen dat ik nu toch weer tot maandag moet blijven. De dokter gisteren had een fout gemaakt en nu de vaste afdelingsarts terug was kwam zij op die fout terug. Ik zou nl. in drie dagen lang niet voldoende immunoglobulines binnenkrijgen om functioneel te kunnen zijn. Dat overleven we ook wel weer. Vervolgens kwam tijdens het bezoek van Els de Cardioloog en die zei dat gezien het tweede hartfilmpje of E.C.G ik vanaf nu voorlopig voor vast vochtafdrijvers moet gaan gebruiken. Furosemide 40mg. En dat ik voor verdere behandeling terug moet naar mijn vaste cardioloog in het Havenziekenhuis. Mijn voeten zijn inmiddels alweer net zo dik als gisteren dus dat boezemfibrilleren gaat gewoon door.

Els is inmiddels weer naar huis en ik ga kijken hoe ik de verdere dag ga doorkomen.

Qua nieuws is dit verslag in ieder geval een stuk leesbaarder geworden als dat van gisteren. Toen was het ook zoveel dat het nauwelijks te behappen viel. Voor vandaag hou ik het dan ook gewoon hierbij.

Groetjes  Jeroen