Afscheid

Vanmorgen namen we afscheid van een nicht uit de familie van Roen. We kregen een lift van een neef die de eer had de crematie te mogen verzorgen samen met zijn lief. Dus waren we er vroeg bij want dit alles vond plaats in den Haag en we hielden er rekening mee dat er file zou staan. Niet dus. Zo begon de dag lekker rustig terwijl we door het bos rond het crematorium slenterden en alles bijpraatten. Er kwam nog een neef bij en die liep even mee. Er werd verteld dat ze veel post hadden ontvangen. Allemaal van mensen die niet wilden of konden komen. We dachten met zijn vijven, dat wordt stil, heel stil. Tot een kwartier voor tijd de mensen kwamen binnendruppelen. Een aantal dat bestond uit de buren, familie van moeders kant, schilders clubje en opleidingsgenoten. Een aantal bekenden, tenminste hun gezichten kwamen me bekend voor en van sommigen wist ik hun naam. Omhelzingen, kussen en er werden handen geschud. Dit zijn de mensen die je alleen tegenkomt bij bruiloften en begrafenissen. Tegenwoordig is het helaas alleen bij het laatste. Het werd, om het raar te zeggen, knus, heel rustig, mooie muziek en gesproken door de neven waarmee ze groot is geworden en ieder vertelde hoe ze haar kenden of niet kenden. Leeftijdgenootje zijn was hier de bindende factor. Haar jeugd en hoe na haar vader overleed haar moeder en zij alles zelf moesten afhandelen want haar vader had een gigantisch kleermakersbedrijf dat uniformen maakte. Toen begonnen de hoofpijnen. Daarna ging haar moeder en werd ze steeds meer door haar pijnen ingesloten. Ze had niets meer dan dat. Toen er een diagnose werd vastgesteld voelde ze zich even gelukkig: ze was geen aanstelster. Daarna heeft ze haar conclusies getrokken en is gegaan. Iedereen vertelde met zijn eigen woorden en visie hoe dit proces is verlopen of hoe ze uit zijn leven is verdwenen. Over de onmacht om haar te helpen of tot steun te zijn. Er werd even gebeden en daarna was er even tijd voor een kop koffie en een koekje. Er kwam een zee van geroezemoes uit de zaal en werd er uitgebreid bijgepraat. Het was goed dat we gegaan zijn want er is met liefde afscheid van haar genomen.  

Een nieuwe bak

Een tijd geleden bracht de Irado van de gemeente een nieuwe grote oranje bak op onze stoep. We hebben al een bak voor de vuilniszakken, glas en papier en nu is er een plastic verzamelbak bij gekomen. Niet dat ik daar een probleem mee heb. Ik denk gewoon aan mijn oude dag later, heel veel later. Dat scheelt me dan veel schouwwerk. Alleen heeft dit consequenties waaraan we beiden niet hebben nagedacht. Trouw scheiden we de bups. We eten zelf veel fruit en groeten en een gps bak staat we niet. We hebben nu een grote dure vuilnisbak in de keuken staan. Mooi is die wel alleen is die nu verandert in wat je noemt: een fruitvlieg walhalla. Overal komen we ze tegen en Roen wordt hier knettergek van. Vanmorgen bij het cleanen en het verwijderen van residu de woef stond die bak dus open en ik begon met het zingen van: De aroma komt je tegemoet. Niet fijn dus. Gaan we weer in de discussie van als we de afvalbak van de slaapkamer naar de keuken verplaatsen? Die is ook mooi maar veel kleiner en dan? Roen zegt op het balkon en ik zeg: weg ermee want zo groot wonen we nou ook weer niet. Maar die bak kostte € 110,- Ook een bak die duur is geweest kan in de weg staan want zo groot is ons balkon nou ook weer niet. Hebben we weer een gespreksonderwerp erbij. We zien wel hoe het afloopt. Ondertussen schrijf ik nu dit stukje en luister naar het Esbjorn Srenssen Trio en mooi dat die spelen! 

Een mijl op zeven

Vanmorgen had ik een afspraak om 9,10 in Holy Vlaardingen.

Haalde de metro en was ruim op tijd

Stond bij de Tramhalte en nog steeds ruim op tijd.

Er rijden 2 trams met andere bestemmingen

Een Holy nr. 24  en de andere gaat naar Woudhoek nr.21.

Er gingen velen richting Woudhoek langs en die naar Holy had telkens weer meer tijd op langs te rijden,

Belde het bedrijf op om te vertellen dat ik verlaat was

Eindelijk de gewenste tram en ik zou het kiele kiele halen

Werden we op Bachplein verteld dat de tram niet verder ging en dat we op het volgende moesten wachten

Duurde 15 minuten stond het op het bord.

Dat werd ook weer 15 minuten verlengd

Terwijl de tram naar Woudhoek de een na de ander voorbij reden.

Dus in totaal, deed ik over de reis 90 minuten voor een afstand van een km of 4 á 5.

Het leek wel een stedentrip.

Murder she wrote.

We ontvangen 13th street weer sinds we van provider zijn veranderd. Kijken weer naar de oude serie die langs komen. Murder she wrote is er een van. De boeken zijn geschreven door Agatha Christie. Deze wordt vertolkt door de Amerikaans actrice Angela Lansbury. Zij speelt de rol niet onverdienstelijk. Deze serie is vaak vertolkt door diverse actrices en ik heb deze voor het eerst gezien dat Miss. Marple is gespeeld door Margaret Rutherford  en is voor mij dus de enige echte.

 http://youtu.be/Uv34UJPcJoo

Straatfotografie

Dame met de hoed.

Ik heb een groot voorbeeld als straatfotograaf. Ed van der Elsken. Jeroen schonk me een aantal fotoboeken van hem en soms gebruik ik het als inspiratiebron. http://nl.wikipedia.org/wiki/Ed_van_der_Elsken Wanneer de straatfeesten zijn begonnen is mijn camera mijn grootste vriend. Ik loop rond, vraag soms toestemming of neem die foto gewoon zonder te vragen. Dan zijn de mensen gewoon zichzelf. Deze is vorig jaar genomen op het Eendrachtplein in R’dam tijdens de 1^ste Koningsdag. 

Afscheid

 

Sinds afgelopen dinsdagavond bevinden zowel Els als ik ons in een vreemd, onbekend gevoel. Dinsdagavond kwam het bericht dat een directe nicht uit Den Haag na een lang lichamelijk en geestelijk lijden een einde aan haar leven heeft gemaakt.

Nicht en ik hadden al sinds jaar en dag wekelijks of met wat meer tussentijds ’t laatste jaar telefonisch contact. Dat was lang niet altijd soepel verlopend of eenvoudig want het leek of nicht niet openstond voor alles wat er gezegd werd. Wat ook kan is dat zij door haar tergende pijnen waaronder hele erge migraine gewoon geen energie genoeg had om open te staan voor de aangeboden zaken, zoals doe een computercursus, of iets leuks, ga op vakantie, doe een cursus mindfulness of i.d.

Wat nicht ook heel erg vond is dat ze een zeur en een aanstelster genoemd werd. Wat dat betreft kwam na heel lang zoeken halverwege 2014 eindelijk een diagnose op tafel waaruit alle pijn een oorzaak kreeg. Ze bleek een heel bijzondere vorm van beenmergkanker te hebben en de behandeling startte direct, en was ook heftig. Dat maakte de gesprekken ook weer wat gevarieerder en we konden ervaringen met medicatie uitwisselen, en over acceptatie, want ook zij ging aan de Chemo.

Persoonlijk denk ik dat deze diagnose met het feit dat er dus wel degelijk een oorzaak gevonden was die nu serieus genomen werd, maar ook de toekomst een hele andere invulling gaf, heeft vast iets te maken met het afscheid van haar om afscheid te nemen van het leven.

Ik kan haar besluit dan ook heel goed begrijpen.

Ik merk ook dat ik vanaf het telefoontje mijn nicht niet meer uit het hoofd kan krijgen. Nu moet er natuurlijk ook een afscheids ceremonie georganiseerd worden, overleg met een uitvaartondernemer, de notaris die de nalatenschap die nog door haar vader op papier gezet is voor zijn vrouw en dochter, af te handelen. De afhandeling daarvan blijkt zoveel geregel te zijn dat we dat niet zelf gaan doen. Er is gelukkig wel voldoende geld voor handen voor dat soort zaken.

Maar kortom ik merk wel dat ik al sinds dinsdagavond mijn hoofd er niet helemaal bij heb. Gisteren maakte ik een stampot peen en ui die nauwelijks te eten was, en ook het maken van blogjes voor http://www.myntransportblog.com

Loopt voor geen meter. Ik heb zojuist ook aan mijn baas verteld wat de reden is van mijn betrekkelijke afwezigheid en die begreep onmiddellijk de impact van wat ik haar vertelde.

Op mijn werk doe ik alleen het hoognodige.

Ik weet ook nog niet precies wanneer een en ander zich zal afspelen want daarbij ben je afhankelijk van de begraafplaats en de agenda aldaar. Kortom het leven is afhankelijk van anderen, en daar doen we het maar even mee.

Standing by my window.

Hier raken muziek van Dave van Ron en een schilderij van Rob Gonzalves elkaar.

http://youtu.be/i3VZu0QHcI8

I’am sailing.

Het blijft maar regenen. De hele dag door. Soms stopt het eventjes dan begint het weer. Ik hoop dan telkens wanneer Meisje en ik gaan lopen dat het droog is en blijft. Kreeg vandaag de nieuwsbrief van Twisted Sifter. Een fantastische site gevuld met foto’s, kunstwerken en video’s. Ik droom eventjes weg. De bovenste afbeelding bij voorbeeld. Gemaakt door Rob Gonsalves. Magisch realistisch een van mijn favoriete onderwerpen. Ik liet me even meevoeren en neurie dan een lied van Rod Steward: I’am sailing. http://youtu.be/FOt3oQ_k008 Misschien varen jullie een stukje mee. 

Shabby Chic

Vanmorgen keek ik wat weemoedig de kamer rond. Stof, haren en nog meer haren. Wat was ik vroeger verwend door Jesse. Zij was op en top een lady, of travestiet, hoe je het maar bekijk. Gebouwd als een atleet, een sprinter. Strak in het pak, spieren als staalkabels en haar hart dat een rustig ritme sloeg. Qua gedrag noemde ik haar een Miss Macha, gaf haar een vinger dan nam ze de hele hand en had nog niet genoeg.  Ze was ook voorspelbaar. Kreeg alleen in het voor en najaar een nieuw outfit en dan had ik het een tijdje druk met het haarvrij houden van onze stulpje. Deze dame genaamd Meisje is een heel ander verhaal. Slordig in het pak. Rustig aan dan breek het lijntje niet en slungelig in haar tred. Ze is lui, heel lui. Pas als de zon haar wakker kust dan is ze geneigd haar ogen open te doen en dan bestaan we ineens. Ze vernieuwt haar pak continu dus ben ik toch elke dag in de weer met bezem of stofzuiger. Wanneer ze in de mand ligt lijkt ze wel een voddebaaltje of ze is gewoon shabby Chic. 

Vernieuwd recept.

Ik ben de laatste tijd weer creatief aan het koken. De laatste tijd druk bezig met appelcompote. Hier is het vernieuwde recept.

1 kg gesorteerde appels

2 peren

Citroensap en wat geraspte citroenschil

Speculaaskruiden of kaneelpoeder.

Appels schillen, ontpitten en in stukjes snijden en deze in een warme pan met bodempje water deel voor deel toevoegen. Regelmatig roeren en zo af en toe wat water toevoegen zodat het niet verbrand. De peren schillen, ontpitten en in stukjes bij de appel toevoegen. De gaspit lager zetten, deksel op de pan en regelmatig proeven of alles gaar is. Grof met een garde roeren. Er hoeft door de peren geen suiker worden toegevoegd. Wel de citroensap, rasp en kruiden beetje bij beetje bij doen en regelmatig proeven totdat het lekker is. Eet smakelijk.

Mijn lief snapt bij tijd en wijlen niet wat me bezielt want de andere met de kaneel was al lekker en dus waarom weer andere kruiden? Tja, wat zal ik zeggen. Soms krijg ik de geest.