maandag 16 juni 2014

MAANDAG de 16de JUNI 2014

Z oftewel Ziggy en Wijfie daarnaast op hun eigen etage.
Ik heb zojuist twee CIZ aanvragen de deur uitgedaan. Een voor dagstructuur, dat heet in CIZ taal begeleiding in Groep. Ik zit hier alleen. Leni, mijn voorgangster is er alleen deze week nog op dinsdag en vrijdag. Ze heeft me gelukkig al veel kunnen leren. Ik ben erg blij niet helemaal het wiel zelf te hoeven uitvinden. Er zijn een heleboel weetjes, en ik krijg steeds meer zelfvertrouwen. Er worden in die formulieren veel herhalingen gevraags en dat is een kwestie van veelvuldig knippen en plakken. Maar er moet info komen van veel verschillende plaatsen. Ik begin er een beetje handigheid in te krijgen. TOP. Overigens ook handig als ik thuis met Blogjes over bussen en/of auto's bezig ben.
Raar eigenlijk. Dan vragen ze zoveel gegevens en als je dan een indicatie krijgt dan is het maximaal 2 kantjes met tekst waar zelfs hoogopgeleiden nauwelijks iets zinnigs uit kunnen halen.
Maar ALA, het is niet anders.

Verder had ik zojuist Els even aan de lijn. Ze is gelukkig weer thuis. Ze loopt ieder uur 10 minuten rond, en zit, leest en computert. Ze is blij thuis te zijn. Ze heeft nog wel flink pijn aan de interne lidtekens, maar dat is logisch gezien de versheid. Het is wel maf dat sinds gisterenavond 08.00u Jesse uit huis is. Zij verblijft tot vrijdagmiddag half een, als Koningin Jesse aan boord van het schip van vrienden. Toch is het raar zo'n lege grote mand/bed van haar in de woonkamer. De katten genieten er wel van. Als ze niet boven zijn liggen ze nu heerlijk op Jesses plek.

Ik heb laaglander vanmorgen ook al gezien. Die heeft een ochtenddienst op mijn oude afdeling. Ik heb ook regelmatig nog even een babbel met wat oud patiënten die mij zien zitten, en dat maakt de plek waar ik nu werk wel tot een erg leuk plekje. Ik kan me afzonderen als het nodig is, maar zit daardoor toch naar mijn gevoel minder eenzaam. Dat is ook wel een groot verschil, met of mijn eigen afdeling of Activiteitencentrum waar ik daarna heb gewerkt.

Zo mijn korte pauze zit erop, en ik ga weer verder, mooi weer even nuttig van de tijd gebruik gemaakt.

Tot later, gegroet en een fijne dag allemaal.  Jeroen.

zondag 15 juni 2014

Home is where my heart is.


Ik ben weer thuis
Voorzichtig lopend en zittend
Op mijn eigen stoel.
Naast mijn eigen man
Jesse aan mijn zij
De katten die elk vechten op eigen schootplek
Drink koffie uit mijn eigen beker
Thuis gebracht door een eigen vriend
Die ook toevallig bevriend is met mijn lief
Of, toeval bestaat niet zeggen sommigen
De komende 2 weken lekker lummelen in huis
Rustig aan doen
Komt wel goed
Bedankt voor alle beterschapswensen van alle vrienden
Echt, dat deed me deugd
Heerlijk om weer thuis te zijn.



donderdag 12 juni 2014

Nog één nachtje slapen

Naar Maasstad ziekenhuis
Proef BAHA teruggebracht
Snik
Roen samen met Jesse opgehaald bij Marconiplein
Rondje markt
Veel fruit gescoord en de rest
Roen met metro naar huis en Jesse en ik lopend
Op de R’damsedijk staan schapen te grazen
Leuk gezicht
Werd thuis verwend met koffie
Alle medicijnen klaar gezet
Gegeten, brood met aardbeien, zoete aardbeien
Straks; bagage inpakken.
We wilden mijn e-reader volstouwen
Helaas, hij stond stil en dus gaat het niet door.
Roen, mijn held, heeft hem wakker geschud
Voor de rest zie ik het wel.




Dreutelige Els

Dreutelen, een werkstuk van Els zelf wat ik erg mooi vind en wat goed weergeeft wat de titel aangeeft.

Even een update,
Er is alweer een week voorbijgegaan op mijn nieuwe werkplek, ik heb ook zojuist weer mijn gebruikelijke donderdagse chemokuur ingenomen, Jesse een kort blokje gegeven, ontbijt tot me genomen, en een briefje naar het MAC geschreven. Ze zullen daar wel denken: Die zegt dat ie langskomt en dan zien we ‘m helemaal niet, die is ons vast al vergeten. Neen dus, maar alles is de laatste tijd wel weer heel erg veranderd en druk geworden.

Daarnaast heb ik al dagen een erg dreutelige Els in huis. Die duidelijk zenuwachtig en onzeker is over de operatie van morgen. Ze heeft/had een kort lontje en bij navraag had ze het plan om ons huis ook nog even een grote schoonmaakbeurt te geven, omdat ze zo meteen tenminste 6 weken is uitgeschakeld.
Ik heb haar toen ze dat opbiechtte gezegd dat ze dat moet laten, en dat het huis het in huidige toestand ook perfect is, en dat ze zeker met dit benauwde, vochtige warme weer dat gewoon moet laten, en dat ontspannen in het ziekenhuis aankomen veel beter is dan opgefokt. Ik moet zeggen daarmee was de dreuteligheid niet weg, maar het gaf wel duidelijkheid en ze zit lekker weer aan de strips, Corto Maltese, is foto’s aan het bewerken, schrijft stukjes, en dergelijke en is toch redelijk ontspannen aan het dreutelen nu.

Nu gaat ze overigens de deur uit naar het Maasstad ziekenhuis. Ze gaat de BAHA na opnieuw een probeerweek terugbrengen naar het ziekenhuis. Wat zullen we dat ding weer gaan missen. Het was heerlijk weer een weekje kunnen fluisteren naar elkaar, en voor Els ook extra genieten van volwaardige muziek e.d. Ik hoop maar dat er uiteindelijk besloten zal worden definitief zo’n schroef in haar hoofd te plaatsen en dat het communiceren daarna ook weer volwaardig zal zijn. Nu gaan we voorlopig maar door met extra goed articuleren, mekaar veel aankijken en onze stem lichtelijk te forceren. Het is niet anders.

Als ze daarna weer op de trein stapt in Lombardijen dan krijg ik een telefoontje en zal dan met Jesse per metro vertrekken naar het Marconiplein, om daarna met zijn drieën even te gaan markten op het Visserijplein. Nog even een dagje samen doorbrengen voordat de operatie daar is. Ik heb overigens gisteren gewerkt i.p.v. vandaag omdat mijn voorgangster ook werkte en ik daar nog graag van profiteer om zoveel mogelijk op te steken.

Volgens mij zijn jullie weer op de hoogte. Gelukkig overleef ik deze benauwdheid ook nog redelijk. Verder is mijn Chemo samen met het ontbijt goed gevallen en heb ik er niet teveel last van.

Tot een volgend stukje.

Groetjes


Hot of Jeroen.

woensdag 11 juni 2014

Ik ben.


Op zachte voetjes
Zacht gesnor
Kan mezelf nestelen op een postzegel
Geef mijn knechtje kippenvel wanneer ik me langs haar benen streel
Ik kan ver springen
Landen op een lucifertje
Zoek warmte en liefde op een schoot
Wens geaaid te worden wanneer ik dit wil
Soms, heel soms gaat het anders

Kijk en huiver

dinsdag 10 juni 2014

Cadeau


Ik kreeg deze prachtige foto toegestuurd van mijn lief. MOOI dat die is. Het thema hiervan is de ladders

maandag 9 juni 2014

Blessureleed

De hel, dat zijn je kinderen. Zo parafraseer ik Sartre om mijn kinderen een gespreksonderwerp aan te reiken voor later, bij de psychiater. Ik ben soms best behulpzaam.
Maar de hel, dat zijn niet je kinderen en ook niet de anderen. De hel, dat is een blessure als je nodig moet hollen.
Dat is de keerzijde van een ‘gezonde leefstijl’; als je veel loopt raak je verslaafd, als je verslaafd bent kan je niet zonder. Maar als je geblesseerd ben gaat het niet.
In deze helse spagaat ben ik terecht gekomen.
Ik lag lekker lui op de bank na een niet eens zo’n zware looptraining, ik kom overeind (had ik dus nooit moeten doen) en er schiet een gruwelijke kramp in m’n bovenbeen. Dat komt door te weinig drinken. Ik ga een beetje lopen want dan gaat het meestal weg maar het werd nog erger. Het was net of er iets binnenin mijn been werd opgepompt waar helemaal geen plaats voor is. Ik strompelde rond maar de pijn nam alleen maar toe. Ik ging zweten en ik werd draaierig. Toen ben ik flauwgevallen en heb daarbij een rib gekneusd. En met een gekneusde rib kan je niet hardlopen. Ja, misschien als je huis in de fik staat of als er een dolle stier achter je aan zit maar niet voor je plezier.
Dus kon ik twee weken niet hardlopen en werd zo de hel voor mijn gezin.
De hel, dat is een geblesseerde vader met afkickverschijnselen.
Dat roept alle keren dat ik geblesseerd ben geweest weer in herinnering. In Thailand struikelde mijn paard over een touw, ribben gekneusd, op de wintersport met rodelen, kniebanden.
Van lopen zelf krijg je niet zulke heftige blessures. Hooguit zeurende pijntjes.
De ontwenningsverschijnselen zijn- vreemd genoeg - haast hetzelfde als de klachten van te veel trainen. Een soort burn out: alles is je teveel, slecht slapen, vermoeidheid, overgevoeligheid en knorrigheid. Gelukkig duurde het dit keer niet zo lang.
Gisteren ging het weer en dat is dan echt een feest. Met een dubbele dosis Ibuprofen de lanen op, de paden in. Eergisteren nog haatte ik alles en iedereen, vooral mezelf en mijn treurig bestaan; nu is the sky opnieuw the limit, jippie!

Laaglander 








Lijstjes maken en uitvoeren.


Vrijdag de 13de  word ik opgenomen en geopereerd.
Ben dan minstens 3 weken binnen
Dus is het lijstjes maken om alles goed te laten verlopen.
1.    Logeeradres voor onze geliefde viervoeter
Gebeurd
2.    Lig/hang stoel installeren
Bijna gebeurd
3.    E-reader opladen en vullen
Ben ik mee bezig
4.    Vervangers vinden voor mijn winkeldienst
Gebeurd.
5.    Ander leesvoer opsnorren
Ben nog bezig.
Terwijl ik dit stukje schrijf luister ik naar: http://youtu.be/uHqQmSrYzqE
Heel veel luister plezier.






zondag 8 juni 2014

Staafjes van elpenbeen.


Toen Keizer Dsjou eetstaafjes van elpenbeen verlangde voorzag zijn minister Dji Dsi niet veel goeds. Want wie met dergelijke staafjes eet zal geen genoegen blijven nemen met aarden schotels, die wil schalen van jade en buffelhoorn op tafel zien. En inplaats van rijst met groenten zal hij het weke vlees van jonge luipaarden of van olifantenstaarten verlangen. Zijn grove dagelijkse kleding zal hij versmaden en kostbare zijde eisen. Een strodak zal hem te min zijn en hij zal in prachtige vertrekken willen wonen…..
Waar moest dat alles op uitlopen? Zo dacht de minister, toen de koning elpenbenen eetstaafjes verlangde.
Reeds 5 jaar later was Dsjou een gevreesde tiran, die zijn onderdanen op wrede wijze kwelde. Bergen vlees hoopten zich op zijn tafel op en er vloeide zoveel wijn, dat men er een vijver mee had kunnen vullen. Op deze wijze kwam hij tenslotte onontkoombaar ten val.


Geschreven door: Han Fe Dsi. 

vrijdag 6 juni 2014

Return of 7 of 9


Gisteravond, zo rond 10 uur
Stond ik voor de spiegel en bekeek mezelf grondig
Wat zag ik?
Een vrouw met een beugel op haar hoofd
Een proef BAHA om beter te horen
Bril voor mijn ogen
Een regel apparaat met slangen eraan tussen mijn weelderige boezem
3 draden naar mijn been
Voor het registreren van eventuele restless leggs
Een band om mijn buik voor de ademhaling te registreren
Een dopje om mijn linker wijsvinger om mijn zuurstof te meten
Een slag met dopjes voor in mijn neus.
Ik weet niet wat die registreert
Wat zag ik?
De terugkeer van 7 of 9 of de bionische vrouw
Alleen een beetje ouder
Wel te ruste Els
Morgen is alles weer anders.
Alleen werd gebeld door verpleegkundige
Alles = mislukt
Over een poosje nog een keer over.