Telefoontje uit Frankrijk.

Zo regelmatig belt French Sister ons. Dan wordt er bijgepraat over van alles. Het wel en wee van onze wederzijds familie  De oma’s, kinderen en kleinkinderen zijn dan onbedoeld deel van ons gesprek. French Sister heeft 2 meisjes en 1 zoon en we leven mee met hun levens. Wij praten over mijn zoon en vriend van Roen. Leuk. Ook heeft zij een conflict met haar buurman die heel langzaam deel van haar land afknibbelt. Ze kan nu al moeilijk over het pad met haar auto thuis komen. Hij is net “Rupsje Nooitgenoeg”. French Sister probeert het altijd eerst met praten en soms is dat niet genoeg. Hij is onbeschoft en ridiculiseert haar, het is bij de beesten af en dan beledig ik de beesten. Ze laat nu gelukkig haar tanden zien en is hulp gaan zoeken bij de burgemeester en een advocaat. Wij leven met haar mee en dan is de afstand te groot. Eigenlijk zou ik graag bij haar zijn en haar een vette knuffel geven want zo’n gebaar zegt meer dan woorden.   

Portretfoto.

Een tijd geleden waren we lid van “Vrienden van het museum”. 2x per jaar werden we uitgenodigd om met de vrienden een kunstreis te maken. Vaak gingen we naar het buitenland o.a. België. Er was dan een plek uitgezocht eentje in een inpandig museum en eentje een buiten museum. Er stond dan een gereserveerde gids klaar om het een en ander te vertellen. Ik heb daar leren kijken. Later bedacht ik me dat ik vroeger ziende blind en horende doof was. Hele fotoreportages hebben we gemaakt. Dit portret in van een gids in het Roger Raveel museum  http://www.rogerraveelmuseum.be/startsite/3-www.html  We werden we rondgeleid door deze charmante gids die de gave had om het verhaal van de kunstenaar met woord en gebaar te vertellen. Er zijn geen reizen meer door afgenomen belangstelling en wij (Roen en Ik) missen dit nog steeds. 

Wat is er achter de deur?

Een van mijn favoriete onderwerpen; gangen en deuren. Waar gaan ze heen, wat zit er achter de deur? Het antwoord? Dat hangt af van mijn stemming. Ben ik somber dan is daar een enorme zondvloed  Ben ik blij dan ligt daar het strand met meeuwen, ballonnen. Ben ik dromerig dan wacht de ridder op zijn gebruikelijke witte paard. Ben ik brutaal dan vind ik daar een kaart waarop mijn schat te vinden is. Kortom; het is de deur wat mijn fantasie prikkelt. 

We hebben een scootmobiel.

Het is zover. Roen heeft een scootmobiel aangeschaft. Het is een rooie. Een tijdje geleden vertrouwde Roen me toe, dat het allemaal teveel aan het worden is. Het wordt weer tijd om grenzen aan te leggen. Op zijn werk en thuis. Op zijn werk is op zijn afdeling het aantal patiënten verminderd dus hoeft daar maar 1 personeelslijst te staan en de andere is flexwerker van de hele dependance en elke dag is het nu kijken waar je weer gaat werken. Dit trekt Roen niet. Zo flexibel is hij niet meer. Dus heeft hij een brief naar de bedrijfsarts gestuurd in de hoop dat die hem gaat bijstaan zodat Roen op zijn geliefde afdeling ingedeeld wordt. Thuis? Tja! Er staat een scootmobiel op onze hal. Gelukkig hebben wij er plaats voor. Het spaart in ieder geval energie en gebruikt hij het teveel?  Dan geef ik hem een schop onder zijn hol want rust-roest.  Enfin, ik zie wel. 

Afscheid van Arnold.

Gisteren hebben we afscheid van Arnold genomen. Het was vreemd, heel vreemd. We konden en kunnen ons nu nog steeds niet voorstellen dat hij niet meer komt. We namen afscheid van een kist waarin hij lag. Het was ook een vreemde crematie. 4 Familieleden, Ong. 25 collega’s van zijn huidige werk en wij; Roen als oud collega en vriend en ik als vriendin. We kenden dus niemand terwijl Roen verwachtte nog meer oud collega’s te zien. Niet dus. Ook sprak er een DELA man namens de familie. Hij klonk nogal zalvend en we herkenden Arnold er niet in, zo zacht en lief werd hij verwoord. Wij herkende het laatste deel wel maar ook was hij fel van de tongriem, vurig uit zijn ogen en stront eigenwijs net als ik. Dat was het bijzondere van hem. Ik zei wel eens dat hij in zijn vorig leven een keffertje is geweest. Daar kon hij smakelijk om lachen. We probeerden telkens een afspraak te maken. Hij zou bij ons pannenkoeken komen eten. De specialiteit van Roen. Dus de volgende keer als hij deze bakt zullen we aan Arnold denken en blij zijn dat we deze unieke man hebben gekend.  

Missing Link

Een paar dagen geleden had ik via You Tube prachtige uitvoering van het nummer Summertime door en Janis Joplin (deze is beter dan de vorige) http://youtu.be/7Vsk6WLUFkk

En van Brainbox. Deze werd me aanbevolen door mijn muziek Goeroe uit het Oosten des lands. http://youtu.be/68KMrUXJxNc

Helaas, de linken werkte niet. Ik zocht mezelf schompes maar You Tube was en bleef halsstarrig weigeren  me van dienst te zijn. Ik probeer het nog eens terwijl mijn hulp in bange laptop tijden zit naast me en wie weet, als het nog steeds niet lukt, hij mij wijze woorden in mijn oor fluisteren. 

Focus op gezondheid

Focus is een televisieprogramma waarin arts/journalist Michael Mosley  nieuwe wetenschappelijke inzichten over gezondheidsonderwerpen en ideeën op zichzelf uitprobeert. Daar ben ik de laatste tijd in  toenemende mate in geïnteresseerd omdat ik ouder wordt en er allerlei mensen overlijden die even oud of zelfs jonger zijn dan ik  en ik graag nog heel lang en gezond  leef.

Zo was er op 7 juli een programma over vasten.

Muizen leven veel langer als ze weinig eten. Dat principe werd op verschillende manieren, door verschillende Amerikaanse universiteiten op menselijke proefpersonen toegepast. Een methode is om gewoon weinig calorieën te eten. Dus 2000 voor een man. Daar krijg je een heel gezond bloedbeeld van in de zin van suiker- en cholesterolgehalte, en een bepaalde onderdeel van groeihormoon die een indicatie is voor kans op kanker. Echter zo’n dieet vraagt onmenselijk veel discipline. Een andere methode is om gewoon vier dagen aan een stuk niet te eten. Het effect was heel goed in de zin van verbetering van het bloedbeeld van Michael Mosley, echter het is ook heel zwaar om te doen.  Bovendien hield het gunstige effect niet heel lang aan. De derde methode was om om de dag heel weinig te eten. 500 calorieën voor een vrouw of 600 calorieën voor een man. Dat bleek  effectief voor gunstige laboratoriumuitslagen. Michael Mosley vond het echter wel erg moeilijk vol te houden. Voor zichzelf bedacht hij de variatie van twee dagen per week weinig te eten. Dat bleek voor hem, ook op de langere termijn, een voordelige uitwerking op zijn bloedwaardes en zijn lichaamsgewicht te hebben.

 Hij heeft er toen gelijk maar een dieetboek over geschreven want een nieuwe dieetrage is altijd kassa.  

De laatste Focus ging over lichaamsbeweging. Het blijkt dat mensen heel verschillend reageren op lichaamsbeweging in de zin van effect op gezondheid en fitheid. Dat effect blijkt goed te voorspellen door middel van genetische bloedtests.

 De overalconclusie was dat je eigenlijk veel moet bewegen maar dat hoeft helemaal niet intensief te zijn. Gewoon in huis keutelen is al goed. Als  je maar niet te lang achter elkaar zit. Langer dan een uur zitten is eigenlijk uit den boze. Verder bleek dat drie keer per week drie maal twintig seconden maximaal inspannen een gunstig effect heeft met name op de suikerstofwisseling. Gesuggereerd werd dat dat een training is die je in je pak kan doen omdat het maar zo kort is. Dat is natuurlijk niet zo. Als je, zelfs als fitte atleet drie keer twintig seconden ’tot het gaatje’ gaat, ben je zeiknat van het zweet. Dag pak. En je moet vóór zo’n test natuurlijk minstens tien minuten een warming up doen en na afloop een cooling down, en je moet na de twintig seconden ‘volle bak’ zeker een minuut op adem komen dus het kost je in elk geval een half uur bij elkaar.

Bovendien is het voor onfitte, dikke mensen levensgevaarlijk om twintig seconden maximaal in te spannen. Dat levert gegarandeerd hartstilstanden op. Don’t try this at home!Toch vond ik het wel een interessante uitzending. Van dat schadelijke zitten had ik al iets  gelezen in m’n hardloopblad.

De volgende Focus gaat over ‘ er jong uitzien’. Zondag 4 augustus, Nederland 2, 19:20 uur. Ik kan niet wachten.

Laaglander

IN MEMORIAM ARNOLD LANGEVELD

© Claude Monet Westminster

Door HOT.

Vanmiddag komt Els naar boven nadat ze Jesse heeft uitgelaten. Ik had anderhalf uur op bed gelegen zoals gewoonlijk. 

Ze zegt, er lag een uitvaartbericht in de bus. Ik denk, nee, niet alweer. Maar helaas is het wel waar. Ongelooflijk. De Overledene, een oud collega van me waarmee ik nog in Noordwijkerhout rond 1990 heb kennisgemaakt is een van de weinigen waarmee ik sinds die tijd nog contact had.

Het laatste half jaar hebben we meermaals gepoogd een afspraak te maken. Vorige week nog had Els hem aan de lijn en hij zei dat hij herstellende was van hielspoor en een gescheurde spier. Die klachten hadden al eerder voor uitstel van al gemaakte afspraken geleid. Nu was hij weliswaar herstellende maar zat nog niet lekker genoeg in zijn vel.

Al sinds ik in 2001 bij de BAVO op de Poortmolen wegging aten we tenminste twee keer per jaar bij elkaar. Hij was in de tijd dat we samen werkten een collega waarmee ik veelvuldig nachtdiensten draaide. Carine en Eugene waren ook twee vaste collega's toentertijd. 

Hij was al iets eerder weggegaan bij de BAVO omdat het werk hem minder beviel en hij een andere richting op wilde. Pas toen ook ik bij de BAVO in Capelle weg was maakten we een eerste afspraak met Els erbij. Dat klikte en groeide uit tot een uiterst warme vriendschap.

Over de meeste onderwerpen dachten we beslist niet hetzelfde, maar we konden heerlijk heftig discussiëren en tegelijkertijd genieten van een lekker meestal door hem of onszelf gemaakt maal, en voor onze volgende afspraak stonden mijn grote wagenwiel pannenkoeken op het menu. Lekker glaasje wijn erbij, een lekkere whiskey na. Kortom we zouden deze keer bij ons in het appartement eten. Hij woonde vlakbij. Gemakkelijk bereikbaar met de tram richting Mathenesserplein. Hij had daar een eenvoudig erg vol maar erg gezellig appartement.

Het was een echt vrijgezellenappartement. Alles stond vol met boeken, muziek, reisverhalen, en er was wel een computer, maar die werd behalve dan op zijn werk zelden gebruikt. Zijn laatste fototoestel welk wij hem geadviseerd hadden en ook samen gekocht, is verder weg gegaan dan wij ooit, en hij had er behoorlijk op los gefotografeerd in Zuid Africa enz. Hij ging dan voor langere tijd en hij kon er ook mooi en warm over vertellen.

Ik kan het gewoon niet geloven. 54 jaar oud en nog zo vol plannen. Hij was weliswaar niet zo gezond. Dat levensgenieter zijn maakte hem bijvoorbeeld veel te zwaar, en dat wist hij ook wel, maar hij had zoiets van, dat hoort er bij, dat ben ik. Ook had hij graag een partner/vriend gehad, maar dat bracht ook volop nadelen met zich mee, en beperkte zijn vrijheid ernstig.

Hij werd echter naast ouder ook kritischer. Hij maakte het zichzelf niet gemakkelijk. Ik vind het zo raar dat onze volgende afspraak nu gewoon niet door gaat en we niet meer heftig woorden kunnen wisselen. Ook Els is er helemaal stil van.

Is het de overvloedige hitte geweest, een hartaanval, vorige week klonk hij in ieder geval nog erg levenslustig. De tranen staan me in de ogen. Vorige week nog een dierbare patiënt, en nu een trouwe echte vriend. Gelukkig kunnen we as. maandag in Gouda even afscheid gaan nemen.

Summertime

Yep, alweer dit nummer. Alweer uitgevoerd door Janis Joplin. Ik heb deze net gevonden op You Tube. Deze is nog beter dan die ik al heb gedownload. Morgen komt de laatste uitvoering van dit nummer door een andere Nederlandse band, met wat ik vaak hoor, een van de beste gitarist van de wereld en omstreken.   http://youtu.be/7Vsk6WLUFkk    Hier is ze weer en deze uitvoering is prachtig. Helaas, het gaat niet door De link linkt niet. Dus, gelukkig heb ik een plan b. Brainbox met hetzelfde lied. Met dank aan Tecco, mijn muziek goeroe. 
GGRRR het zal de hitte wel zijn. Geen enkele link werkt. Morgen ga ik achter mijn pc zitten en begin opnieuw. 

De kogel is door de kerk.

Eindelijk is het zover. De VvE en de twee vertegenwoordigers zijn eindelijk bij ons. De losse eindjes worden aan elkaar gezet en de vragen die wij en onze medebewoners gaan stellen. Vooral de vraag “Wanneer?” is de urgentste. In de herfst wanneer het nog niet zo koud is. Ze gaan op vakantie en de aangepaste pijpen moeten nog worden gemaakt.  Het installeren kost één dag. De mensen kunnen kopen, huren of leasen. De beheerder maakt een nieuwsbrief waarin alles wordt uitgelegd. Ook keek de vertegenwoordiger verrast die hoorde hoe moeilijk het was om een offerte aan te vragen voor de gezamenlijk verlichting te vervangen. Hij stuurt Rob een aantal adressen waar zij goede contacten mee hebben. Weer wachten dus. Maar voor de verwarming is de kogel door de kerk. Hoera!