Lang
niet geschreven,
Hallo
lezers, jullie hebben lang niet van mij gehoord. Dat heeft te maken met mijn
grote gebrek aan energie.
Twee
maanden geleden zat ik na tien maanden stabiliteit plotsklaps thuis na een
heftige aanval van koude koorts. Thuisgekomen bleek ik 39.7 koorts te hebben,
en ik dacht bijna automatisch, dat zal wel een terugval van mijn Poli Myositis
zijn, de spierziekte die al mijn spieren al sinds 2007 teisteren.
Els
vertrouwde het niet toen de koorts aanhield en haalde de huisarts erbij.
Aangezien onze eigen huisarts naar bijscholing was kwam zijn vervanger en die
had geen flauw idee wat te doen, dus bestelde hij het lab aan huis voor een
gebruikelijke labtest. Daarop was niets te zien dus hij dacht aan een griepje
of volgde mijn gedachten aan een terugval. Ik bleef koorts houden dus Els belde
weer met de dokter. Een andere vervanger kwam, en dacht aan een terugval en gaf
me een prednisonkuur van 125mg Prednisolon per dag. Als dit niet zou helpen
overwoog hij ziekenhuisopname.
Ik
vertelde hem dat ik de vrijdag er na een afspraak had met mijn vaste
Reumatoloog, behandelaar, en opgelucht zei hij dan wachten we die afspraak maar
even af.
Die
vrijdag bij de reumatoloog hoorde die van mijn hoge dosis Prednison, en stopte
die onmiddellijk. Hij informeerde naar of ik iets extra’s was gaan gebruiken en
dat klopte inderdaad. Ik was met een kuur itraconazol begonnen omdat ik naar de
Dermatoloog was geweest en bleek een schimmelinfecttie te hebben. Die krijg ik
regelmatig en is een bijwerking van een van de andere medicamenten die ik slik.
Die kuur had ik al vaker gehad en nooit eerder had ik zo’n koortsaanval als
bijwerking gekregen.
Uiteindelijk
heb ik dus bijna een maand met tegen de 40.0 koorts gezeten/gelegen en was ik
volkomen leeg, qua energie.
Ik ben
vervolgens op aanraden van mijn huisarts terecht gekomen bij een fysiotherapeut
die met allerlei technieken werkt en er wel vertrouwen in heeft mijn “dynamo” ,
mijn oplader weer een beetje op gang te krijgen. Helaas kreeg ik de donderdag
voor Pinksteren na twee weken voorzichtige werkhervatting weer een aanval van
koude koorts. En ja hoor, weer zat ik thuis met tegen de veertig graden koorts.
Nu bleek echter uit adequaat labonderrzoek dat er een ontsteking in mij woedde.
Wat voor ontsteking is nog onduidelijk, maar met een kuur amoxiline etc, ben ik
sinds afgelopen dinsdag/woensdag wel weer koortsvrij.
Deze
week had ik de nodige afspraken. Een met een bedrijf gespecialiseerd in
moeilijke diagnoses en het daarna weer op de been brengen van de cliënten. De Gezonde
zaak heet dit bedrijf. Het maakte een goede indruk, maar is een dure bedoening
en ik twijfel er sterk aan of mijn baas zoveel nog in mij investeren wil.
Vervolgens had ik een afspraak met een bedrijf gespecialiseerd in mensen in het
kader van het tweede spoor helpen aan een andere baan. Dat zou inhouden,
sollicitatiecursus, het maken van een hedendaags Curriculum Vitae, het
gebruiken van je netwerk, en het uitbreiden hiervan en het wekelijks solliciteren.
De mw. Die ik daar trof vroeg aan mij waarom ik pas drie maanden voor mijn
tweede ziektejaar afloopt naar hen toe kwam en ik legde uit dat ik al een jaar
goed aan het re-integreren ben in een andere baan, en dat dit tot twee maanden
geleden goed ging. Mw. Vroeg verder of deze instabiliteit iets te maken had met
mijn Poli Myositis, en ik zei, neen, zoals ik hiervoor al uitgelegd heb. Ze
vertelde me dan niets te snappen van de onverwachtse keus om alsnog te kiezen
voor het tweede spoor. Ze zei gelijk dat de werkgever voor iemand die soms
instabiliteit ervaart had moeten zorgen voor iemand naast me, en dat dit
onverantwoordelijk/onzorgvuldig was. Ook dat er hierdoor mogelijk een
loonsanctie zou worden opgelegd aan mijn werkgever omdat ze met deze hoge druk
juist instabiliteit in de hand werken.
Kortom
ik leerde veel nieuws. Wat de mw. Ook zei dat zei meestal een traject van een
half jaar of een jaar aanbieden, maar dat ik nu maximum een traject van drie
maanden kon doen als er al overeenstemming komt over de offerte die zij mijn
werkgever gaan sturen, en dat ze eigenlijk niet verwachtte dat ze iets voor mij
kunnen doen. Bij mensen van veertig, vijfenveertig is het al moeilijk met een
volledig traject, hoe zal het dan zijn met iemand van vijfenvijftig met een
lastige chronische ziekte en regelmatig terugkerende instabiliteit en een kort
traject. Kortom mw. Was behoorlijk cynisch, maar wel reëel overkomende over
mijn kansen.
Maar al
met al zit ik wel weer met veel onzekerheden, en dat maakt me naast moe, ook lusteloos
en ongemotiveerd tot andere zaken, zoals mijn blog, mijn werk, etc. Het niet
weten waar ik over drie/vier maanden aan toe ben, is fnuikend. Het zorgt ervoor
dat ik veel spanning in mijn lijf heb, en veel stress ervaar. In contradictie
met het voorschrift van de dokter, nl. zo stress loos mogelijk leven.
Zo, jullie zijn weer een beetje bij. Gegroet Jeroen
.jpg)
.jpg)
