Een filmpje dat me zeer ontroerd heeft.

 

Wat een inspanning, determinatie en moed om dit te kunnen.

De ballerina van in de dertig heeft bij een ongeluk haar arm verloren.
Na een lange periode van depressie is haar gevraagd om aan jonge kinderen dansles te geven. Ze realiseerde zich toen dat ze nog steeds van dansen hield en is weer gaan oefenen maar heeft moeten leren met maar één arm te bewegen, wat heel moeilijk was want ze was haar evenwicht kwijt. Het heeft veel tijd en doorzettingsvermogen gekost om dezelfde figuren te kunnen dansen als voorheen.
Toen heeft ze horen praten over een jonge man van in de twintig die door een ongeluk een been kwijt geraakt was en, net als voor haar het geval geweest was, diep in de put zat. Ze is hem gaan opzoeken om hem te trachten te overtuigen met haar te gaan dansen maar hij had nog nooit gedanst en helemaal niet met maar éen been. Hij weigerde dus zeer beslist. Maar ze heeft hem weten te overhalen het toch te proberen. Na heel veel vallen en opstaan en ontmoedigd zijn en driftbuien en een aantal keren opgeven zijn ze steeds toch weer bij elkaar gekomen en is het hem gelukt te leren dansen. Dit is het verbluffende resultaat .

Heel veel liefs., French Sister

 

Doelgroep

 

Mensen zeggen wel eens: ‘wordt je dat nou niet zat, die alcoholisten die maar steeds terugkomen? Dat je maar begrip moet hebben. Dat gezeur over een moeilijke jeugd, te kleine box, te weinig speelgoed en een te strakke luier. Overal is weleens wat.  Alcoholisten moeten gewoon niet zo veel zuipen. Probleem opgelost.’

Was het maar zo simpel.

Elly, een vrouw van vijftig, heet eigenlijk Elsbeth maar dat vindt ze ouderwets, is de dochter van een moeder van vijftien jaar.

Dat kon dus niet. Elly werd ter adoptie aangeboden. Andere smaken waren er niet. Elly had geluk. Een vrome christen, die in zijn vrije tijd ouderling was, zag het als plicht van naastenliefde haar op te nemen in zijn gezin. Elly had geluk. Er waren in dat gezin al een paar kinderen. Kon Elly mooi de oude spullen van haar pleegzussen dragen. Elly had geluk. Om haar dankbaarheid aan haar weldoeners te tonen mocht ze buiten schooltijd huishoudelijk werk doen. Een werkster is zo duur. En dan konden de echte kinderen van de christen lekker spelen. Elly had geluk. Ze moest de herdershond van de christen  uitlaten. ‘Onder geen beding loslaten.’ Had hij gezegd.  Elly liet hem niet los. Ze werd over de grond gesleept maar ze liet niet los. Dat ze toch op haar kop kreeg was logisch want haar mooie tweedehands kleren waren stuk gegaan. Haar benen ook maar dat gaat vanzelf over.

Toen ze een jaar of vijftien was viel het de christen op dat ze secundaire geslachtskenmerken begon te krijgen. Elly had geluk. Ze kon eindelijk iets terug doen voor haar weldoener.  De vrouw van de christen was zelf ook christen. Haar secundaire geslachtskenmerken hield zij zorgvuldig verborgen onder lange gewaden en heur haar in een strenge knot. Ze was niet meer gediend van de toenadering van haar man: hun gezin was immers compleet. Dus was het logisch dat de weldoener zin in Elly kreeg. Een christen is ook maar een mens. Om nu maar meteen van seksueel misbruik te spreken. Wie appelen vaart wie appelen eet , nietwaar.  Ondanks dat Elly zoveel  geluk had in haar pleeggezin trouwde ze op haar achttiende met de eerste de beste.

 Iemand die geleerd heeft dat ze niets waard is denkt niet dat ze veel te kiezen heeft. Ze was al blij, zelfs verbaasd, dat iemand haar wilde.

Dat huwelijk was niet eens zò slecht. Ze kreeg twee kinderen. Maar het huwelijk hield geen stand. Van seks kon ze niet genieten. Steeds moest ze denken aan de kop met de gezwollen aderen, het bronstige gehijg en de kwalijke adem van haar pleegvader. Ze weet dat ze weinig waard is. In therapeutische contacten is haar wel verteld dat ze net zoveel waard is als een ander maar ze weet wel beter.

Geen wonder dat koning alcohol een vaste plaats verwierf in het leven van Elly.

 Na haar scheiding stommelde ze van de ene slechte relatie in de andere, afgewisseld met opnames om van de drank af te komen. Dat lukte tot dusver niet. Dus blijft ze terug komen. Ik vind niet dat ik daar over mag oordelen. Consideratie lijkt mij meer op zijn plaats.

Elly is maar een voorbeeld. Er zijn tig Elly’s, helaas. Veel van onze cliënten hebben in hun jeugd  te maken gehad met verwaarlozing en geweld.  Een slechte jeugd is niet alleen een schrijvers goudmijn, ook de verslavingszorg vaart er wel bij.

 Laaglander

 

Herfst

Het is herfst geworden. Wat hou ik hiervan! De wind die wappert om mijn haren, soms een natte bol. De mooi gekleurde bladerpracht met de meest subtiele kleurennuances . Jesse geniet dan met me. De geuren die van de gevallen bladeren opstijgen zijn waar ze dromerige ogen van krijgt. Alleen vandaag niet. Vandaag  baalt ze als een stekker wanneer ze druipensnat naast ons loopt. Daar heeft ze vandaag meer genoeg van gehad. We gingen naar de tandarts om gemarteld te gaan worden. Jesse werd buiten vastgebonden en wat bleek…we werden morgen verwacht. De tandarts had schik. Wij niet. Druipend liepen we via de apotheek naar huis toe en namen een bakkie troost.

De markt

We zitten na te genieten met een bakkie koffie nadat we naar de markt zijn geweest. Beiden vinden het erg leuk op de diverse markten bij ons in de buurt. Dinsdag en Zaterdag is er een op de Blaak te R’dam, Donderdag bij de Marconieplein en Vrijdag in Schiedam zelf. Op de Blaak is er dan gelijker tijd ook een rommelmarkt, een wederzijdse verslaving van ons. Er liggen een groot aantal voetstappen van ons terwijl we slenteren langs de kramen. We zijn gek op groentes en fruit, kaas en vis, en het scheelt hier enorm qua prijs vergeleken met de supermarkten. Moet je wel alles van het seizoen nemen. Ook staat daar Jaap met zijn kledingkraam. Bijna mijn hele garderobe komt bij hem vandaan. En vanuit de rommelmarkt is een groot deel van ons huis ingericht. Vanaf de tijd dat ik zelfstandig woon loop ik langs rommelmarkten en door de loop van tijd heb ik een aardig oog voor gekregen om het aparte en mooie te vinden. Ik heb er oog voor gekregen. Vandaag hielden we het braaf bij de groente en fruitkramen. Dat wordt dus smullen!! 

Tureluurs

 

Ik ben tureluurs.

 

Hoe komt dat?

Ik ben alk dagen bezig met een nieuwe site.

Het blijkt een Wordpress sjabloon, maar dan met alle hulp in het Engels.

Daarvoor en daarnaast help ik Els bij haar nieuwe site en dat gaat soepel en gemakkelijk.

Dat komt omdat het sjabloon van Blogger eenvoudig en volledig in het Nederlands is.

Waarom ga ik dan niet terug naar Blogger?

Goeie vraag. Maar hoofdreden is dat ik een naam gepacht heb voor twee jaar, en dat is

http://hottransport.net

 dus daar moet ik het nu verder wel mee doen.

Er schijnt ook bij Wordpress wel hulp te zijn in het Nederlands, maar ik heb nog niet gevonden hoe die te raadplegen. Voorlopig is het dus nog worstelen, en zorgen dat ik niet verdrink.

 

Hot



Wijffie

WIJFFIE

Onze grootste poes. Geboren 22-5-2003. We haalden haar uit het asiel in Rotterdam. Wat waren we toch behoorlijk boos omdat bleek dat we tegelijkertijd lid moesten worden van de dierenbescherming als we haar mee wilden nemen naar huis. Knarsetandend betaalden we die rekening maar zeiden die na een jaar weer op. Waarom we daar intrapten? We werden verliefd op een kleine wit poes met wat grote vlekken en een plakkerig neusje. Wat was ze klein!! Ze paste 3maal in onze handpalmen. Nu is ze echter uitgegroeid tot een tank. Wanneer ze heen en weer dendert over de glazen kattenetage klappen de glazen platen op en neer. Ze is een niks nie bang nie schip geworden.  Dat schijnt het Zuid Afrikans voor onderwaterschip te zijn. In het begin keken we geschrokken naar boven maar het glas houdt het. Ze is ook een medeopvoedster geworden van Jesse onze Griekse staander tijdens haar pubertijdsjaren. Ze liet haar alle hoeken van de kamer zien en was zo geduldig dat ze dit regelmatig wilde herhalen. Jesse heeft heilig ontzag voor haar. Wanneer ze aandacht wil hebben als we aan de tafel zitten dan tikt ze met haar poot op je arm en het maakt haar niets uit wie daar zit. Je ziet de mensen smelten van vertedering wanneer ze dit gebaar maakt. Zo hebben katten hun eigen gevoel van humor.

Eigen Werk

Een tijd geleden volgde ik een kader opleiding voor de schone kunsten in Leiden. In 2 jaar tijd leerde ik allerlei technieken gebruiken. Sommige gingen me absoluut niet goed af en de andere waren als het ware geboren voor me. Dit is een foto van een 3d afbeelding gemaakt van "vindmaterialen" of anders gezegd "afvalmaterialen" en leuk dat ik dit vind!! Ik maak ook regelmatig foto's van deze materialen en ik toon jullie een object wat ik toen heb gemaakt. Het is gemaakt van mecano, blik, poppen, aluminiumpapier, printers enz. Ik heb het niet meer in mijn bezit maar gelukkig heb ik foto's gemaakt  bij het makingsproces. Het is wel weird geworden.

Vandaag gingen mijn vrouw, de hond Mink en ik wandelen in het Kralingse bos. Het was verassend mooi weer. Even waren we Mink kwijt, toen kwam hij uit de bosjes op drie poten, klagelijk piepend. Er zat niets tussen z’n tenen. Het moest iets anders zijn, iets met zijn bewegingsapparaat, echt heel erg. Hij moest gedragen worden. Te voet ging ik de auto halen, terwijl mevrouw laaglander bij de hond bleef. Gelukkig had ik voor de wandeling mijn hardloopschoenen aangedaan. Ik kan hardlopen als de beste. Dat deed ik dan maar, al was ik er verder niet op gekleed. Toch baarde ik geen opzien, toen ik in spijkerbroek liep te joggen. In het Kralingse bos ben je anoniem: een grotestadsbos. Meteen maar naar de dierenarts, zo wilden we het weekend cq de nacht niet in. De wachtkamer zat vol. Kennelijk wilden meer dierenbaasjes ‘zo’ het weekend niet in. In de wachtkamer zat een vrouw met een piepkleine mopshond. Het leek of ze hem de borst gaf maar dat bleek alleen mijn verdorven fantasie te zijn. Er was ook een knap, schijnzwanger teefje maar Mink had weinig belangstelling, in beslag genomen door eigen leed. De dierenarts betaste het zere pootje en schouder. Ze hoorde wel iets kraken maar ze dacht niet dat het gebroken was. Voor de zekerheid toch maar een fotootje om een fractuur uit te sluiten. Wij de spreekkamer uit vanwege de röntgenstralen. Arme Mink, alleen met twee enge vrouwen. Gelukkig, het was alleen maar verstuikt. Ontstekingsremmers/pijnstillers. Kan wel een paar weken duren. Geen fractuur. Wel een factuur:

€ 198,87. De dierenkliniek moet ook bestaan. Gelukkig zijn we verzekerd.

Laaglander

Mink

Ontluilende Distelbloem

Een van mijn lievelingsonderwerpen om te fotograferen zijn bloemen en distels. Dat grove, de scherpte van de distelbladeren!! Prachtig en zodra ik er een zie wanneer ik buiten loop met mijn toestel is die van mij. Dan ga ik thuis achter de computer zitten en ga kroppen en aan de filterknopjes schuiven. Daarna bekijk ik het geheel en soms ben ik tevreden. Zoals bij deze foto. Deze is genomen in het Hortus Botanicus  in Leiden waar ik samen met de medewerkers van de Wereldwinkel aan het genieten ben.

 

Ziggy

ZIGGY (BABE) Z (beest)

Geboren 30-03-2001. We woonden toen nog op de Rotterdamsedijk toen ze als kitten binnenliep. Ziggy werd ze genoemd. Haar naam is ondertussen veranderd in Z beest of kortom Z. Ze is klein maar praatjes voor twee en weet haar pootje op tafel te slaan. Ze gaat gewoon haar eigen gang. Bij bezoek is ze de eerste die naar hun eigen bovenetage gaat en de laatste die kennismaakt met de mensen. Ze zit graag op schoot alleen voordat ze gaat liggen het dwangmatig gedrag van stampen en ronddraaien en  met haar nageltjes op en neer gaat voordat ze gaat liggen. Het is een prachtige, heerlijke kat die wanneer Jeroen ’s avonds werkt me gezelschap houdt en haar portie aandacht eist. Dan heet ze Ziggy Babe