Zonder titel

Gekken staan niet onder bescherming van de goden.

Zij krijgen hun beschaving van capabeler gekken.

Uit het boek; Ringwereld.

Schrijver; Larry Niven.

Blz. 103 

cocoonen

Wie kent dit woord nog?

Ikke!

Dit staat erover in Google en CO;

cocoonen

cocoonen werkw.Afbreekpatroon:   co - 'coo - nen Herkomst:   «Engels Verbuigingen:   cocoonde (verl.tijd ) Verbuigingen:   gecocoond (volt.deelw.) je terugtrekken binnenshuis om te ontspannen Voorbeeld:   `cocoonen bij de open haard als ... 
Gevonden op http://www.woorden.org/woord/cocoonen

Door een fout van de KNO arts duurde de prednison kuur langer dan hij eigenlijk had willen voorschrijven.
3 Weken i.p.v. 5 dagen.
Bonkend van enthousiasme stuiterde ik zijn spreekkamer binnen samen met mijn lief.
Oei, dat was niet de bedoeling.
Er werd een afbouwschema in elkaar gezet en even word er een beroep gedaan op de oude hoedanigheid van mijn lief.
Dus nu?
Druk kopje en lijf, herbeleven van de overgang. Ga zo maar door.
Ik besluit dan niet naar het midden des land te gaan want zo ken ik mezelf niet.
Wel raar. Niets van in de boezem van mijn familie.
Het werd bellen.
Niets van de tafel staat krom van alle lekkers.
Het werd kleine hapjes dag.
Probeer mijn dag/nacht ritme te handhaven.
Het werd vroeg wakker worden en in slaap vallen voor de bak.

Dus schoot me het woordje cocoonen te binnen en dit is allemaal gebeurd.

Een vleugje verleden.

De afgelopen dagen woei er een vleugje verleden door ons huis.

Verwacht en onverwacht, zoals gewoonlijk.

De uitnodiging van de bedrijfsarts, want mijn lief is nog niet losgekoppeld van zijn oude werk.

Het afscheidsgesprek was aangebroken en ondanks alle pro's en contra's van deze arts was hij wel de meest eerlijke.

Een onverwacht telefoongesprek.

Familie van een patiënt van lang, lang geleden.

Na controle vragen volgde een onthutsend gesprek.

Deze man was onverwachts gaan hemelen en de familie had een eeuwigheid geen contact gehad uit zelfbescherming.

Bleek toch vrouw, kinderen, broers te hebben gehad.

Wat zeg je dan?

Het laatste kerstpakket, het laatste gesprekje met oud collega's en managers.

De laatste nieuwtjes en toch de onthechting hiervan.

Ons leven begint weer opnieuw.

Voor de zoveelste keer.

De slang heeft zijn oude vel afgeworpen en is benieuwd naar het patroon van de volgende.

Uitzicht van ons huis.

We wonen in het hoogste huis van de wijk.

Kijken v.a. 5 hoog naar:

Rotterdam Centrum

Schiedam de Gorzen

Schiedam Nieuwland.

Volgen de vogels, wolken en wind.

Telkens een ander uitzicht.

Zo, af en toe, ligt er een toestel op de bank te wachten

Op spectaculaire uitzichten

Die snel verwateren.

Zo heb ik mijn archief volgeladen

Verdeeld over de externe harde schijf

Chaotisch, zo ben ik nu eenmaal.

Zie hier; een winters uitzicht. 

Soms

Dan heb ik last van heimwee.

Arnhem

Daar heb ik zo'n 20 jaar gewoond

Groot gegroeid, getrouwd, moeder geworden, gescheiden en mijn nieuwe liefde ontmoet.

Ik woon nu ook al weer 20 jaar hier in Schiedam

Voel me ook thuis

Heb zo mijn praatjes en plekjes

Maar toch bekruipt het me soms

Ook wanneer ik weer eens daar in Arnhem loop

Fantaseer om terug te gaan

Dichter bij mijn kinderen te wonen

Dan bekijk ik de foto's van park Sonsbeek waar ik heel veel tijd doorbracht.

Inderdaad, soms heb ik last

maar het gaat toch altijd weer voorbij.

Ook ik

Ook ik

Ik ben zestien jaar. Ik sta in de bus, de zitplaatsen zijn bezet. Bij een halte wordt gestopt. Er komen nieuwe passagiers binnen. De nieuwkomers moeten staan. Dan staat een jongeman op, zijn gezicht zit onder de acne. Hij zegt tegen een oudere vrouw: 'wilt u zitten?' De jongen komt dicht bij mij staan. Het is behoorlijk druk dus veel keus heeft hij niet. De bus gaat een bocht in. Het evenwicht van de staande passagiers wordt getest. Ik voel een hand in mijn kruis. 'Sorry' zegt de puistige dader, een ongelukje veinzend. Maar bij de volgende bocht heeft hij mij edele delen alweer te pakken. Dat is al te toevallig, denk ik. Ik draai me half van hem weg en ram mijn elleboog met maximale kracht in zijn plexus solaris. Terwijl hij met een kreet voorover tuimelt draai ik me terug en ram mijn knie omhoog in zijn vallende gezicht. Bloedend en kermend ligt hij op de vloer van de bus. De passagiers wijken uiteen en kijken vol ontzetting naar het slachtoffer. 'Wat doe jij nou? Waar is dat goed voor, die aardige, beleefde jongeman zo te mishandelen,' zegt de oude dame, die haar zitplaats aan de aanrander te danken heeft. En zo kan ik nog een tijdje door fantaseren...

Maar zo ging het niet helemaal. Ik wist ik niet wat ik moest na zijn tweede greep. In werkelijkheid stond ik me daar met een rooie kop te schamen. Alsof ìk iets misdaan had, en deed ik helemaal niets. Ik dacht: als niemand het weet is het niet gebeurd. Dan doet het er niet toe. Maar het feit dat ik het vijftig jaar later nog niet vergeten ben, bewijst dat het er wel toe doet. Ik had hem inderdaad op zijn muil moeten timmeren.

Het zullen heel wat mensen - vrouwen vooral - net als ik zijn vergaan. Die ' hem' achteraf op zijn muil hadden moeten timmeren. Maar ja, dat hebben we nu eenmaal niet gedaan. En dat maakte toen dat ik het er niet over wilde hebben, voor geen prijs; het maar zo snel mogelijk wilde vergeten. Wat duidelijk niet gelukt is.

Omdat ik toen niet opgetreden heb, vond ik dat ik geen recht van spreken meer had. En zo zal het veel mensen zijn vergaan want ik ben in dat opzicht niet uniek. Zelfs slachtoffers van veel ernstiger seksueel geweld. Nu, in de flow van #metoo, is het een mooie gelegenheid om me alsnog te uiten, net als al die mensen. Want je uiten moet kunnen. Dat is een mensenrecht.

Laaglander

Zondag

Zitten beiden achter onze pc

Kijkend naar buiten

Daken belegd met sneeuw

Zien welk dak geïsoleerd is of niet

Mensen glibberend naar het metrostation

Auto's glijden door

Philip Glass zijn muziek neuriet door de kamer

Katjes mediteren

Wij drinken onze thee

Meisje slaapt door dit alles heen.

Vreemd

Soms maak ik hele vreemde foto's
Dan moet ik samen met Jeroen kijken
Zoiets van "Wat is dit nu weer?"
In ieder geval is het een uitzicht uit ons huis
Het is de onder of opgaande zon
Jullie mogen zelf kiezen
En de weerschijning van een meer spiegelerige spiegel
Die ik Jeroen eens heb gegeven.
Snappen jullie het nog?

Alles verandert en blijft hetzelfde.

Niets is minder waar

Soms denken we dit alles

Maar kijkend naar deze vakantiefoto van het uitzicht

uit de tuin van French Sister

Jaren geleden genomen

We zijn er jaren niet geweest

Dit is hoe ik me alles herinner

Alleen via de telefoontjes tussen broer en zus hoor ik de veranderingen doorgesproken worden.

De groei van het aantal huizen

Door de slordige landmetingen van haar ex geruzie met de buurman.

Tot aan de rechtbank toe.

De beveiliging van haar huis up te daten

Vroeger kende iedereen elkaar en de sociale controle was groot

Dat is en blijft voorbij.