Daar zaten we dan,
tegenover elkaar.
De dokter, een cardioloog
en wij.
Hij had een heel verhaal
en gaf ons een aantal keuzes:
Medicijnen, werken om het
hart langzaam en regelmatig te laten kloppen.
Elektroshocks of
cardioversie. Hebben niet gewerkt
Ableren. Slagingskans
minder dan 30%
Pacemaker.
Medisch ableren.
Slagingskans 70%.
De grootste klacht van
Roen is en blijft zijn extreme moeheid.
Van al die behandelingen
is er geen enkele die deze moeheid weghaalt of zelfs verminderd.
We gaan nu maar verder met
de medicijnen, weliswaar andere.
Hij krijgt nu bèta
blokkers en zal met de vermoeidheid moeten leren leven.
Dit klinkt gemakkelijker
dan het is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten