Wij doen allemaal ons ding

Roen slaapt

Kees past en meet, snijdt en plakt

Meisje slaapt

Katjes stressen

Wanneer ik er bij kan ruim ik op

Ondertussen schrijf ik.

Allemaal luisteren we naar de blues.

Inruimen

Zo zou het kunnen uitzien maar doet het niet.

Morgen worden de laatste puntjes op de i gezet

Het inruimen is al begonnen.

Dat schilderij gaat daar, voor die stopcontacten.

De geborduurde mandala’s komen op hun oude plek

We gaan kartonnen mallen snijden om de ronde kast af te werken

Deze worden met leer of skai afgewerkt tegen het holle geluid.

De tv e.d. zijn geïnstalleerd

We praten, discussiëren en beargumenteren van het hoe en waarom

Voeren de druk een beetje op en krijgen dan te horen

‘Je chanteert me!’

Terwijl hij vergeet dat ik dit alles van hem heb geleerd.

Kortom, we genieten elke avond wanneer we rond ons heen kijken.

Doodslied

Wat gebeurde er?

Nou, ik was de hondenmand aan het uitzuigen. Stofzuiger op z’n laagste stand gezet!

Toen?

Toen begon hij te loeien! Ging op standje hopeloos en tijdens zijn doodslied zette hij de ventilatorlamp aan en stierf.

Het was dus een korte dood?

Ja, dat wel. Alleen door die verbouwingen waren we de afstandsbediening kwijt en konden we de lamp niet uitzetten. We probeerden van alles, ook zetten we de stroom even uit. Maar hij floepte weer aan. Meisje heeft dus een nacht in het volle licht geslapen. Arm dier. Dus uit pure armoede zijn de lampen eruit gehaald. Dan maar hopen dat we de afstandsbediening snel kunnen vinden. 

We gaan stug door.

We zitten nu in de middenfase en kamperen in eigen huiskamer. De muren worden geverfd. De palen gestript en het oorspronkelijke beton komt tevoorschijn. Dat laten we zo en dat zorgt voor de robuuste uitstraling die we willen. Nemen regelmatig rust en verzorgen elkaar. Zondag komen de hulptroepen en dan is de vloer aan de beurt. Platen in de keuken leggen, het oude zeil vastnieten, schoon gestoomd en ook belegd. Dan leggen we de kasten en bankstel op hun plek en kijken we wat we gaan doen. Of we gaan door of we houden een week rust. In ieder geval is dit alles goed tegen het gepieker omdat alles weer anders gaat worden op het werk van Roen. Wordt vervolgd. 

Druk van de Ketel

Lieve Vrienden, en vriendinnen en andere lezers,

Er gebeurd weer veel tegelijk.
Toen ik vier en een halve week thuis kwam te zitten met hoge koorts, voelde ik al iets aankomen en dat klopt dit bracht niet veel goeds met zich mee. Vorige week maandag begon ik weer met een paar uurtjes werk. Het werk bleek zich aardig opgestapeld te hebben, maar door het openen van mijn post op het werk heb ik wel op afstand kunnen voorkomen dat zaken helemaal in het honderd zouden lopen. Ook heb ik vorige week alweer een aantal zaken op de rit kunnen krijgen die nu in ieder geval weer lopen of bij de juiste instantie terecht zijn gekomen, en vandaag heb ik in dik twee uur tijd de noodgevallen weer gedaan.
Ook had ik een gesprek met mijn direct leidinggevende. Toen ik gevraagd werd voor dit werk vorig jaar mei, bevond ik mij in een stabiele periode. Een periode waarbij mijn spaarzaam aanwezige energie in ieder geval stabiel bleef en ik het werk daardoor tot 5 weken geleden goed aankon. Nu na drie weken koorts heb ik simpelweg geen energie meer over, en aangezien mijn oplaadfunctie(mijn herstelfunctie) stuk is door mijn spierziekte, kan ik de normale hoeveelheid werk niet meer aan. Wat daarbij ook een grote rol speelt zijn de giga portie veranderingen in de wereld van indicaties en de onoverzichtelijkheid van die veranderingen. Daar komt nog bij dat de meeste van mijn collega's verpleegkundigen en artsen bij hulpvraag alleen invullen CIZ/ROG/WMO indicatie of BW (Beschermd Wonen) zonder in te vullen wat de beperkingen en mogelijkheden, wensen e.d. zijn.
Mijn leidinggevende heeft voor deze functie een betrouwbaar, stabiel  personage nodig en zeker omdat er geen vervanger is snap ik dit heel goed. Aangezien ik dat niet meer ben, ga ik voorlopig minder werken. Drie uurtjes per dag en er gaat naar een opvolger voor mij gezocht worden.
Voor mij gaan ze vanuit Personeelszaken aan de slag om een functie voor mij te zoeken voor een niet noodzakelijk maar wel zinvolle bezigheid/aanwezigheid.
Ik ben verdrietig en emotioneel, al snap ik het uitstekend. Het is moeilijk te accepteren dat de werkelijkheid de realiteit weer heeft ingehaald.

Waar ik dacht dat de toekomst weer enige stevigheid en vastigheid zou bieden, staat alles weer op losse schroeven. Zeker nu ik alweer in het laatste half jaar van mijn ziekteperiode zit.

Ik heb zin om te schelden te vloeken, te tieren, te janken, etc. maar energie heb ik daarvoor niet. Lastig en onbevredigend.

Toch geeft het raar genoeg ook een licht opgelucht gevoel om wel te hebben kunnen uitspreken waar mijn angsten, mijn frustraties en dergelijke vandaan komen. De steeds aanwezige druk is daarmee ook enigszins verminderd, dus kan ik misschien iets minder gespannen gaan rondhobbelen, voortleven. Er is wat druk van de ketel.

Gegroet  Jeroen.

De kunst is de kunst van het laten

Van de schilder Armando.

De schrijvers zeggen het

De schilders en fotografen zeggen het

Alle beroemde mensen zeggen het

Mijn lief begint het te leren.

En ik?

Ik oefen het woord ‘neen’ steeds meer

Ik kan het in allerlei nuances uitspreken

Zacht als een zomerbries

Stormachtig als bij windkracht 10

En alle nuances daartussen

Dit alles wanneer mijn lief het laten niet kan laten. 

ff Pauze.

We maken de woonkamer gereed om de nieuwe verf en vloerbedekking te ontvangen. Dus gaat alles wat los is en draagbaar naar de achterkamer. Ik neem geen kratten meer om de boeken enz. te versjouwen. Ik heb maar één rug en daar ben ik zuinig op. Nu heb ik pauze en ben door You Tube aan het drentelen. Nu luister ik naar de Ierse groep Pentangle. De artiesten zijn werkelijk goed. Hier is er een voorproefje.

 https://youtu.be/y3Ipmg0in9Q

Update

Update,

Ik ben nu een week koortsvrij. Dat is fijn want dat houd in dat ik weer naar buiten kan en ga, en ik ben dan ook gelijk voorzichtig wat begonnen met kleine stukjes lopen en ommetjes met Meisje met de scootmobiel en ik ben afgelopen maandag weer begonnen op mijn werk.

Ik merk tegelijkertijd dat ik ontzettend veel conditie en kracht verloren heb, en binnen de kortste keren buiten adem ben, constant tril en ontzettend veel pijn heb.  Het werk heb ik dan ook nog geen enkele dag helemaal volgehouden. Na een paar uur vallen of mijn ogen dicht of is mijn concentratie simpelweg op. Op het werk is natuurlijk ook vrijwel alles blijven liggen gedurende mijn afwezigheid en dat is onprettig. Ik loop en achter de feiten aan en de stapel is zo dik dat ik er niet doorheen kan komen, zeker niet in de weinige uren dat ik het werken kan volhouden.

Ik merk tevens dat het feit dat ik een solitaire functie heb, er is niemand die het van mij overneemt, drukverhogend werkt. Ik heb in de drie weken met koorts toch iedere werkdag even mijn werkpost moeten openen en als er heel dringende zaken waren mensen moeten zoeken die sommige belangrijke zaken/telefoontjes/afspraken waar konden nemen. Het is dan ook niet stimulerend om zo’n dikke stapel post te vinden bij terugkomst.

Verder liggen er vragen waar ik helemaal geen antwoord op weet, en er wordt wel op een antwoord gerekend.

Het is nu donderdagmorgen en ik zie geen vooruitgang. Mijn lichamelijk herstelvermogen is natuurlijk stuk, en dat is frustrerend want de verwachtingen van mijn werkgever zijn wel dat ze me voor deze functie wel stabiel nodig hebben en ik op het moment dus erg twijfel of ik het wel aankan. Idem is er in de afgelopen periode weer twijfel ontstaan over de plannen voor een vakantie naar Frankrijk in september. Het feit dat ik na een uurtje al uitgeput ben maakt me onzeker over het nu maar vooral ook hoe het zo meteen verder moet. De (WIA) en fysieke en geestelijke mogelijkheden en onmogelijkheden test)keuringen die ik heb gehad gaven nog een redelijk positief beeld, maar intussen ben ik weer verder achteruit gegaan en ik zit al in het laatste half jaar van de twee jaar ziektewet. Terwijl ik zicht en voelbaar achteruit ga in beide.

Idem thuis. Els is heel enthousiast begonnen met de super voorjaars opruiming maar ik kan haar maar nauwelijks ondersteunen. Gelukkig zijn er veel mensen die helpen willen en zal waarschijnlijk onze nieuwe vloer gelegd gaan worden. Els wil ook graag schilderen en rekent er vast op dat ik met vaste hand de randjes zal doen, en ik zie me dat met mijn trillende spieren/vingers nog niet zo gauw doen.

De nieuwe huiskamer word trouwens wel mooi. Gisteren is ons nieuwe 2^e hands lederen bankstel gebracht samen met een tandartskastje uit de vijftiger jaren en is de oude lompe kast van de vorige eigenaresse verhuisd naar onze rommelkamer, en is een halve vrachtwagen aan oude fauteuils, designtafeltjes, een lompe eetkamertafel en heel erg veel losse spullen meegenomen door de kringloopwinkel en dit geeft een veel lichter en ruimtelijker gevoel.

Mijn bijdrage is echter zeer gering terwijl Els inmiddels wel 65 jaar oud geworden is. Dat allemaal zit me niet lekker. Niet dat ik in een depressie schiet, maar de realiteit laat feiten zien waar ik wel angstig van word.

Ik hou het hierbij, het is goed om weer even helderheid te krijgen.

Gegroet  Jeroen.

De allerlaatste zak.

Vanmiddag brachten Meisje en ik de allerlaatste zak met oude kleren naar de kledingbak. De eigenaars van de kringloopwinkel brachten de kolossale bank en ‘t tandartskastje naar binnen en namen de door ons verzamelde ‘niet meer gebruikte’ spullen mee. Mijn oude WW collega wil de rode kast hebben en als het aan mij ligt gaat de vitrinekast eruit. Dat zal nog wel wat voeten in de aarde nodig hebben want Roen hecht hier waarde aan zoals de kleine glazen design tafeltjes ook weg zijn. Zonder die kast hebben we dan toch wat meer ruimte om ons heen. We hebben verf gekocht. 2 kleuren geel. En Roen heeft iemand geholpen met een tafeltje en een stoel naar keuze en die gaat ons helpen met de vloer te leggen en hij is een vakman dus dat zit ook wel snor. Daarna gaat alles schoongemaakt worden en geverfd enz. maar dat wordt winterwerk. Wordt vervolgd.

Supermarathonmaster

Afgelopen zondag liep ik de marathon van Rotterdam, samen met 15000 andere maniakken.

       Dit jaar stond in het teken van de ronde getallen: De 35^e Rotterdam marathon, mijn 40^e marathon en mijn 20^e Rotterdam marathon. Omdat ik de marathon voor de twintigste keer liep vielen mij allerlei voorrechten ten deel. De belangrijkste is wel dat ik nooit meer hoef te betalen. Een sympathieke geste want het kost bij voorinschrijving iets van € 56,-, na februari zelfs € 75,-, de pastaparty is ook gratis   (€ 18,- normaal.)  En er wachtte mij een huldiging bij de finish.

     

 Mijn jaar start met een vers marathonschema. In januari ontstaat bij mij een groot verlangen om al dat ontsierende sinterklaas- kerst- en oud-en-nieuwspek eraf te werken. Een winwinwinwin situatie. Sporten als een beest, mijn winterdepressie bestrijden, slank worden en op de koop toe in april gloriëren als marathon-ster. Wat heb ik toch een heerlijk leven.

     Het trainingsschema begint menselijk en haalbaar om op het laatst te culmineren in iets waar ik wel een beetje genoeg van ga krijgen. Eind maart ontstaat er steevast een moment dat ik moe wakker word, al heb ik lang geslapen, en een enorme tegenzin in hardlopen heb. Dan denk ik: waar is dit eigenlijk goed voor, wat is de zin, wat is de zin van het leven, was ik maar dood. Maar na een paar dagen rust gaat ook dat weer over en komt het verlangen naar het marathonfeest terug. Dan voel ik me weer bevoorrecht als ik heerlijk langs de oever van de Rotte draaf en beneden in het water mij columncollega Paul van Heugten zie roeien. Wat zijn we goed bezig, denk ik dan.

    De hond wordt een daagje ouder; liep hij voorheen drie keer zoveel als ik, al heen en weer stuivend en stuiterend, nu moet ik hem steeds ophalen. De rollen zijn omgedraaid.

    Door al dat trainen en vermageren krijg ik een magere, vellerige  kop van oude lappen, maar ook een  sixpack. (Daar heb ik dan ook recht op.)

    Twee weken voor de marathon begin ik het weerbericht al in de gaten te houden. Niet dat zoiets helpt maar ik kan het niet laten. De weersverwachting verandert twee keer op en dag als het nog zo ver weg is. Maar zonnige condities zijn traditie en een service aan het publiek.

     Mijn buurman zit in de organisatie. Van hem krijg ik altijd een illegale C-sticker. Zo’n sticker op je startnummer geeft je het recht om vooraan te starten. Die krijg je normaliter als je in de afgelopen twee jaar een keer een marathon binnen drie uur hebt gelopen. Die tijd is voor mij sedert lang voorbij, maar vooraan starten wil ik nog steeds want je komt slecht op gang met 15000 mensen vóór je. Zonder fraude vaart niemand wel.

De marathon is een groot feest. Er was nog meer enthousiast publiek dan anders. Het parcours is iets anders geworden en loopt nu voor een deel langs een buitengebied in Rotterdam Zuid, maar waar je ook bent, overal publiek, ook in het Kralingse bos. Dankzij enorm veel koolhydraten eten op zaterdag had ik weinig weet van ‘de man met de hamer’ maar het blijft een roteind. Het lijkt wel of hij ieder jaar langer wordt. Maar dat komt misschien doordat ik er steeds langer over doe. Na de finish om 13:56 uur had ik eigenlijk moeten wachten tot 15:00 uur om als jubilerend marathonmaster te worden gehuldigd maar ik was moe, had het koud, had honger, dus blasé als ik ben, ben ik gelijk naar huis gegaan.

     Thuis gekomen keek ik naar tv-Rijnmond, die een uitzending heeft, speciaal over de recreanten van de marathon.( Het wedstrijdverslag laten zij over aan de NOS.) Daar kwam een vrouw in beeld die de marathon ook voor de twintigste keer liep, maar te laat gefinisht was voor de huldiging. Zij was er verdrietig over, want ze had zich op de huldiging verheugd. Toen had ik spijt dat ik niet gewacht had. Wat ben ik toch een ondankbaar ventje, dacht ik schuldbewust. Berouw komt na de zonde. Nu moet ik weer vijf keer meedoen voor ik weer voor huldiging in aanmerking kom. Of ik moet gewoon winnen natuurlijk, maar dat zit er helaas niet in.

.

Laaglander

Het einde komt in zicht.

Het ruimen begint zijn vruchten te dragen. Bijna alles is gesorteerd. Alles voor het plastic, papier, vuilnis en oude kledingbakken zijn vlak bij ons in de buurt. Dus dat betekent: sjouwen. Morgenochtend komt mijn oud collega van de winkel me helpen de kast naar de achterkamer te verhuizen. De spullen die wij aan de kringloopwinkel willen leveren worden in de avond naar beneden gebracht, want de mensen komen dan de nieuwe kast en bankstel brengen. Zij halen dan de stoelen op en de tassen met de van alles en nog wat artikelen.  Dus dan gaan we verf kopen. We hebben de kleur al uitgekozen. Die combi hebben we al in onze oude slaapkamer gebruikt. Terracotta geel en bijpassende kleuren want wanneer de muren zijn geschilderd kan de vloer worden gelegd. Daarna kunnen we de kasten inruimen. Het zijn gelukkig plaktegels dus de hele kamer hoeft niet leeg. De keuken krijgt laminaat. Ik weet nu een aantal, dat het gratis leggen met ondervloer. En dan krijgt alles weer zijn eigen plek. 

Het ruimen gaat verder.

Gisteren werd het opgehaald.

Het servies van Roen zijn ouders, gekregen in 1941 voor hun huwelijk.

Het kristallen glasservies van mijn moeder.

Ze gaan naar een zaak, die hier in gespecialiseerd is.

Roen heeft alle administratie ordners geruimd.

De administratiekast van Roen zijn vader is vandaag onder handen genomen.

Heel veel overtollig papier, enveloppen en kerstkaarten.

De laatste houden we de rest is in het papierbak verdwenen.

We vonden vergeten schatten nl. Dia viewers. Een van bakeliet en een van plastic uit de jaren 60 denken we. Hier gaan we nog iets mee doen.

Fotoalbums en foto’s van Roen zijn ouders. Heel veel foto’s uit de 70ger jaren. Dat zie ik aan de kleuren. Die gaan de deur uit en de zwart/wit houden we, die zijn helderder.
En is een stuk uit de jeugdjaren van mijn lief.

Het kastje staat nu in de kamer.

Morgen gaan we verder.

Ruimen, ruimen en nog eens ruimen.

Een mens is een hebberig dier

Hebben, krijgen en verzamelen.

Roen en ik hebben al heel wat verzamelingen gehad

Van nachtspiegels tot geëmailleerde reclameborden toe

Laatst keken we rond en riepen beide, we slibben weer dicht.

Vorig jaar hadden we al nieuwe vloerbedekking gekocht maar die was met 70% korting verkrijgbaar en het vreet geen stroom.

We dachten slim te wachten tot die was gelegd maar keken toch even op het www om te kijken wat er 2^de hands verkrijgbaar is.

We vonden dus een aantal kasten waar we kwijlend naar keken.

Roen vond een groot U vormige bank van prachtig leer voor maar € 275,-.

Dus hebben we die gekocht.

Ondertussen moet het wandmeubel van de oude bewoonster naar achteren verplaatst worden.

Dus de kast moet leeg en alles wat we 2 jaar niet in handen hebben gehad gaat eruit.

Het mooie servies en kristallen glaswerk gaan naar een gespecialiseerde zaak waar het verkocht gaat worden, hopen wij.

Dus zijn we aan het ruimen, ruimen en nog eens ruimen.

Wordt nog vervolgd.

Ik wil op vakantie!

We waren in Ameland
In november
tegenlicht
Zwermen vogels
Vliegend of zwemmend
Het was een fijne vakantie
Jesse ving haar eerste haas
Ging voor het eerst echt zwemmen
Achter haar geliefde vogels aan
De waterhoentjes.

Murphy’s law.

Gisteren was een rampendag en de boven genoemde wet ging grandioos in werking. Wat er was gebeurd? Een goede vraag. We hadden een vintage mappenkast besteld en betaald. Deze is rond en in het kader van onze herinrichting van onze woonkamer waren we weer eens té enthousiast en lazen iets niet helemaal correct. Hij werd thuis bezorgd en er bleek toen dat het nipt, nipt past. De deuren moeten er uit en de bezorgers van dit alles was ook de eigenaar van het bedrijf. Ik ga eventjes reclame maken want qua behulpzaamheid staan ze in de top 10. Het bedrijf heet Pimstra Meubelen te Elshout. Enfin, de kast staat nu in de hal en het wachten is op onze redder in de nood. Maar dit was niet alles. Voordat alles zo’n beetje begon werden Roen en ik wreed gescheiden. Het woonkamerdeurslot blokkeerde alles. Een pinnetje, dat normaliter op en neer gaat zat vast. Dit hebben we al een keer gehad dus belde Roen de slotenmaker op en we zaten te wachten en op Pimstra en op de slotenmaker. Ik dacht dus ik begin al met het ruimen en verzamelde al de magazines ed. om bij het oud papier te gooien. Ging naar beneden en hoorde ineens een groot gebrul en keek naar de voordeur en daar stond onze redder. We gingen naar boven en de goede man ging aan het zaagwerk. Pimstra was er en daar ging Elsje op en neer. Later, toen het stof was nedergedaald begon ik al in mijn hoofd hoe ik deze puinhoop zou kunnen beschrijven.

Op weg.

Waar ga je heen?

Ga ik ergens heen?

Misschien ga je terug.

Terug. Waarvan?

Heen of terug

Doet dat niet iedereen?

Waar ga ik heen?

Vrolijk Pasen iedereen!

Verjaardag: mijn 65ste.

Werd wakker gekust door mijn lief en er werden zoete woorden in mijn oor gefluisterd.

Er werd gezorgd voor de inwendige mens.

Een goede vriendin kwam en bleef overnachten.

Cadeau? Een paar handige attributen voor het openen van schroefflessen en potten.

Een goede vriend kwam binnen en ik kreeg?

Een tondeuse, neustrimmer en scheerapparaat.

Wat willen ze me stilzwijgend zeggen?

Zo’n  228 x werd ik door mijn Facebookvrienden gefeliciteerd en dat begon voor het bij ons 12 uur was.

Heb ze allemaal persoonlijk bedankt.

Ik heb me nog nooit zo jarig gevoeld.

Donderdag.

Vandaag is niet wat ik zou willen noemen: een inspirerende dag. Ik ging dus even naar de Wikipedia site en vond dit stukje wat de donderdag betekent.

Donderdag is één van de zeven dagen van de week volgens de gregoriaanse kalender. Het is de dag die op de woensdag volgt, de dag na donderdag is vrijdag. Als de maandag als eerste dag van de week wordt gezien, is donderdag de middelste dag van de week, en de vierde dag van de werkweek.

De naam donderdag is afgeleid van Donars dag.^[1][2] Deze Germaanse naam komt overeen met de Latijnse benaming Dies Iovis, de dag van Jupiter, genoemd naar de gelijknamige planeet. Deze planeet ontleende zijn naam aan de gelijknamige god Jupiter. De Germaanse god Donarbeschouwde men als dezelfde god als Jupiter.

Speciale donderdagen[bewerken]

·         Witte Donderdag: donderdag voor Pasen

·         Vette Donderdag: donderdag na Aswoensdag^[3]

·         Kerstdonderdag: donderdag die valt op Kerstavond of op Kerstdag of eerste donderdag na Kerstdag (nooit 31 december!)

·         Donderdag Meppeldag: jaarlijks toeristisch evenement in de zomervakantie op zes achtereenvolgende donderdagen in Meppel

·         Zwarte donderdag: beurscrash New York 1929 of gewelddadige politieke demonstraties Guatemala 2003

·         Hemelvaartsdag: valt elk jaar op de zesde donderdag na Pasen

Ondertussen kun je ook naar dit filmpje kijken en luisteren naar ook een donderhater.

https://youtu.be/GVCzdpagXOQ

Tot morgen.

Gesprek

Moet je eens kijken.

Ga eens mee naar de 3^de verdieping.

Het staat hier erg vol

Bij jullie ook.

Neen

Maar de brandweer zegt

Die overdrijven altijd en ook de verzekeringen

In dit gebouw kan er geen brand ontstaan!

Hoe kan dat beginnen

Ik snap niks van dit gesprek.