Zo langzamerhand begint
het weer terug te komen,
ons ritme van de dag.
Door die operatie en
immobiliteit is ons takenpakket ernstig veranderd.
Ik loop meer, veel meer:
Met Meisje, met de
boodschappenkar en naar mijn medische afspraken enz.
Kook weer bijna elke dag
en doe kleine huishoudelijke taakjes.
Later halen we qua cleanen
alles weer in.
Je kunt wel overdrijven.
Het was wennen voor ons
beiden want Jeroen moet het laten leren.
Hij is zo gewend aan het
doen en onnadenkend begint hij met bewegingen die nu: 'Not done'
zijn.
Dan hoort hij een snauw
van mij of voelt soms een meps.
Werkt dat niet dan roept
zijn lijf hem tot de orde door de pijn.
Dan grommen we beiden naar
elkaar en maken het weer goed.
Ik ben wel blij dat ik het
een en ander heb afgezegd, anders zou het niet lukken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten