donderdag 5 februari 2015

Een bizarre droom vannacht.

 

Waar die vandaan kwam, kwam ie vandaan, maar vannacht zat ik plotsklaps in mijn hel reëel overkomende en hardnekkige droom in Hilversum op de van Riebeeckweg 4. Ik kan me goed herinneren om 04.45u nog naar het toilet te zijn geweest met het licht aan om er maar uit te komen.

Helaas zat ik er vervolgens weer middenin en om 06.00u nog een keer, en bij de tweede keer dat de wekker ging om 06.09 zat ik er zo mogelijk nog meer in.

Ik ga proberen er wat over te vertellen. Ik was met mijn (als ze er nog zou zijn) 101 jarige moeder, in ons oude echte zestigere jaren huis waar ik vanaf mijn 6e tot 16e ben opgegroeid. De auto van mijn vader, een prachtige witte oldtimer Mazda 1800 uit 1971 stond voor een ouderwetse verhuiswagen, en het hoofd van het verhuisbedrijf was een lompe, dronken overkomende botte boer. Mijn moeder moest eruit, en was bezig met verhuisdozen die al ten minste honderd keer gebruikt waren en er allemaal even haveloos uitzagen. Ze had hulp van een vriendin uit een later tijdperk, dus ik snapte er geen biet van. De helft van het huis was al gesloopt en de achterkant lag er al af. Ik kreeg prompt heftige ruzie met zowel met de vriendin, de verhuizers, als de aannemers die druk bezig waren met sloopwerk. De achtertuin, en het huis erachter waren al weg evenals de drie garages naast ons huis. Er waren bouwprojecten aan de gang en er lag al een weg vlak naast ons huis waar vroeger de eeuwenoude eik stond en ons grindpad. Op het huis na was er eigenlijk niks herkenbaar. Alleen mijn broze moeder die wat in paniek was, het koud had, en niet wist waar ze aan toe was, en mijn vader was ook nergens te vinden. Alleen de auto die inmiddels dik 43 jaar oud was maar eruitzag als een gloedje nieuwe. Ik liep rond in de kleding die ik woensdagsmorgens aanheb op weg naar mijn fysiozwemmen, dus met mijn zwembroek al aan omdat er meestal geen hokjes vrij zijn als ik bij Huize Frankeland aankom. Het was allemaal bijzonder bizar, en het kost me nog steeds moeite om er van las te komen, al zit ik inmiddels alweer sinds 07.15 op mijn werk.

Ik snap er uiteindelijk ook niks van. Ik zal binnenkort eens op Google Earth kijken of er echt iets veranderd is of dat het nog is zoals een jaar of acht geleden toe ik voor het laatst keek. Wel heb ik laatst een blog gemaakt over Mazda, en specifiek over de Mazda 1800 luce van mijn vader, met kenteken 98-92-PA.


 
 


Geen opmerkingen: