dinsdag 29 maart 2016

Dinsdag.


Mijn lief ligt op de bank achter me te dommelen.
Had het moeilijk de afgelopen nacht.
Hij vertelde me over zijn koude en warmte aanvallen
Over het rillen en zweten
De shakes van zijn goddelijk lichaam.
Hij wilde me niet wekken en dus lag ik als een blok beton op bed.
We denken dat dit is gekomen omdat hij van de nieuwe arts moest stoppen met het middel dat de koorts onderdrukt.
Ik heb de huisarts gebeld en uiteraard is hij er niet maar wel een vervanger.
Vroeg dus aan de assistente om de vervanger alles te vertellen.
Dus wacht ik nu op de arts en hoop na de controle dat hij de dokter in het ziekenhuis belt en hoor wel wat ze besluiten.

Wordt vervolgd.

vrijdag 25 maart 2016

Brief





Beste collega’s.                                           Schiedam, 2016-03-25

Ik heb jullie even wat te vertellen na het mezelf beschikbaar stellen als eventueel toekomstig voorzitter van de vereniging WW Schiedam.
Om te beginnen zie ik me na zorgvuldige overweging genoodzaakt deze beschikbaarheidsstelling in te trekken.

De gezondheid van Jeroen blijkt nog ontzettend instabiel en fragiel, en er zijn factoren bijgekomen waardoor voorlopig ook geen stabiliteit te verwachten is. Daarnaast nam ik het jaarverslag door en daar stond ook nogmaals in hoeveel tijd er in gaat zitten om het voorzitterschap goed in te vullen, en deze twee constateringen zorgen ervoor dat ik zie dat ik wederom te snel, en te enthousiast ben geweest in mijn aanbod. Daar komt bij dat ik het liever nu doe dan tijdens het voorzitterschap, want dan zijn er weer bijkomende problemen. Ik hoop dat jullie me een beetje snappen en dat ik 100% kies voor Jeroen. En voor de rest zal ik veelvuldig op zaterdagmorgen de winkel blijven bemensen.

Met vriendelijke groet
Jullie collega vrijwilligster Els de Roos


donderdag 24 maart 2016

Lievelingsschilders (2)


Hier is er nog eentje. Deze leerde ik kennen via de school waarin ik toch veel basisvaardigheden leerde. Het was toen bekend als de huishoudschool of de spinazieacademie. Zo leerden we wat van kunstgeschiedenis. Een schilder waar ik blij naar kijk is Marc Chagall. Vooral “Fidler on the roof” is gewoon leuk. De manier van schilderen ziet er eigenlijk niet moeilijk uit. Eenvoudig maar de kleuren en de blijdschap die daaruit springen, die besmetten me soms nog steeds. Dit schilderij is ook het basisthema van de musical “fidler on the roof”of zoals die in Nederland Anatevka word genoemd.
is een van de liederen uit deze musical door een Nederlandse meester Lex Goudsmid.


dinsdag 22 maart 2016

Zwemmen.

Daar ging ik nu.

Wat zal ik zeggen. Ik dacht wijs te zijn bij de beslissing. De laatste maand loop ik te tobben. Mijn knieën en soms enkels zijn pijnlijk. Niet altijd. Dat hangt van het weer af. Bij koude en vochtigheid, ja, dan gebeurt dit alles. Hoe het gaat met warmer weer zie ik wel. Dus nam ik wat ik dacht een verstandig besluit. Bewegen is en blijft mijn motto. Stilstand is doodstand en ik besprak dit alles met mijn lief. Ik ga met je mee zwemmen want in water ben je lichter. Tenminste, zo luidt de theorie. Roen was het met mij eens. Ik paste mijn oude badpak en kocht wat badslippers en ging afgelopen woensdag op pad. Omkleden, douchen en hup, het water in. Dat viel tegen. Ik kan eigenlijk niet goed zwemmen, maar dapper ging ik een half uur zo nu en dan heen en weer. Het water was wel lekker warm. Daarna een half uur oefeningen doen o.l.v. Hans, de fysiotherapeut. Daarna gingen we naar huis. Ik dacht, waar blijft de verwachtte spierpijn? Nu ga ik morgen officieel weer zwemmen maar hoe verder die dag naderde hoe meer ik hier tegen op zie. Ik hou eigenlijk helemaal niet van zwemmen. Vroeger ging ik niet zwemmen en later ook niet. Ik ging alleen in de winter, herfst en lente naar het strand met de hond. En als we konden gaan zwemmen was het; even het water in, nat worden en weer het strand op. Ik heb een hekel aan zwemmen dus zegt Jeroen de afspraak af en ik ga een nieuwe afspraak maken met de fysiotherapeut om te bespreken hoe we mijn luie lijf in beweging brengen. Dat is en blijft noodzakelijk. 

vrijdag 18 maart 2016

Weekend


Nog een nachtje slapen, dan vieren we het weekend.
Meisje komt nu binnen na haar 2de ronde
De geroosterde knoflook staan af te koelen
De boodschappen zijn binnen
Morgen, één ochtend in de WW
Hopende is mijn vaste collega hersteld van de griep.
Heb haar een en ander te vertellen over mijn gewijzigde plannen
Wij zijn geweest bij 2 van de behandelende artsen
Een van hen, de immunologe, vertelde ons, dat mijn lief, door het prednison gebruik suikerpatiënt is geworden.
Schrik!
Hij moet weer aan de oude medicatie, die, naar wij hoorden, de huidkanker heeft veroorzaakt.
Van af nu wordt hij wel goed gemonitord en in de gaten gehouden.
Wat wij wel kunnen doen, tegen de suiker is o.a. ook afvallen en dus veel minder koolhydraten gebruiken.
En ik kan het ook wel gebruiken om kilo’s af te vallen.
Dus gaan we samen lijnen.
We houden zo van lekker eten!
Zucht!!


dinsdag 15 maart 2016

De Marathonqueeste


De marathon is een reis door Rotterdam. Omdat ik niet meer probeer om zo snel mogelijk te gaan, heb ik veel tijd om na te denken. Ik ga vol vertrouwen van start maar weet toch niet goed wat me te wachten staat. De veertigste is weer anders dan de negenendertigste. Het is enorm druk bij de start. Van mijn buurman, die in de organisatie zit, heb ik een 'B-Sticker'  gekregen en kan ik vooraan starten. Daardoor heb ik weinig last van de drukte en kan ik mij overgeven aan overpeinzingen.
   De tocht gaat langs het stadion. De laatste keer dat ik daar was ging ik met collega Mirjam, met wie ik later getrouwd ben, naar een concert van Prince. Het concert was heel goed en mijn huwelijk is heel gelukkig. Voort gaat het weer door Rotterdam zuid, waar ik geboren ben. Ik word volop ingehaald door atleten waar ik vroeger vóór bleef; iets te dikke mensen met een gordel flesjes en gels. De leeftijd hé.
    Langs de begraafplaats waar mijn ouders begraven liggen en langs de kanovijver. Dat was in mijn jeugd een zwembad en daar ben ik als vijfjarige haast in verdronken. Mijn oudste broer haalde mij er, op aanwijzing van mijn moeder, net op tijd uit. Ik had al afscheid genomen van mijn leven.
    Toen het Zuidplein waar ik vlakbij op de kleuter- lagere school  ben geweest. Ondertussen denk ik aan mijn eigen vier kinderen. De jongste is onlangs achttien geworden. Voor haar, moest ik, voor haar werkweek, mijn familiegeschiedenis opschrijven en haar raad geven voor de toekomst. Ik heb haar mijn fouten verteld. Dan hoeft zij die niet te maken, voor wat het waard is. Ze was er blij mee.
     Overal is publiek. Een sliertje sigarettenrook treft mijn neus. Lekker. Een groepje mongolen en hun begeleidster staan vrolijk te zwaaien.    
    De Erasmusbrug over richting Kralingen. Ik kom langs mijn oude huis. Toen ik daar in 1981 introk en aan het klussen was, zag ik uit het raam de eerste marathon van Rotterdam voorbij komen. Een paar keer zelfs, want ze liepen toen een aantal ronden om de plas. Twee jaar later deed ik zelf  mee. In dat huis heb ik zeven jaar gewoond met mijn eerste vrouw en mijn oudste twee kinderen.
    De marathon begint intussen flink pijn te doen maar het is nog maar een klein stukje. De housemuziek in Crooswijk  is zo oorverdovend dat je harder gaat lopen, ondanks de pijn, om er zo snel mogelijk vanaf te zijn.
    Mijn vrouw en jongste zoon staan me aan te moedigen. Ik voel plotseling mijn tranen branden. Als je zo moe wordt heb je maar weinig weerstand tegen je gevoelens. Je ziet op het eind van de marathon vaak mensen huilen. Dat is niet door pijn of verdriet, het gebeurt gewoon. Die laatste tien kilometer moet je echt afzien, je weet het van te voren maar het verrast je toch en het went nooit. 
    De finish is een anticlimax; omdat er zo veel mensen meedoen hebben ze twee grote verzorgingsgebieden gemaakt. Ik had willen wachten op mijn jongste zus en twee collega's, die ook meedoen, maar dat gebied is intussen zo groot geworden en in tweeën, dat ik daar maar niet aan begin en meteen naar huis ga.
    De marathon is niet alleen een reis door de stad maar ook een door mijn geschiedenis. Een miniretraite.


Laaglander

maandag 14 maart 2016

Druk, druk en nog eens druk.


De komende 3 dagen ben ik een druk baasje.
2 Vergaderingen voorbereiden.
Eentje van de VvE en eentje van de ALV
VvE gaat over onze eigen appartementencomplex waarvan ik de voorzitter ben en eentje van de Wereldwinkel.
Notulen lezen en afgesproken activiteiten van de feestcommissie gedaan.
We gaan naar 2 behandelende artsen van Jeroen.
Woensdag voor het eerst gaan Jeroen en ik samen fysio zwemmen. Dat is weer decennia geleden dat ik gezwommen heb.
Insiders weten waarom.
Kortom ik heb het leuk druk. 


zondag 13 maart 2016

Zonder titel


De beschaving bloeit als mensen bomen planten waaronder zij nooit zitten.

Grieks spreekwoord

woensdag 9 maart 2016

Robbedoes en Kwabbernoot.


Een van mijn lieveling strips.
Alles ter vermaak en afleiding van onze dagelijkse beslommeringen.
Het alter ego van Kuifje.
Een journalist met zijn vrienden en uiteraard Spit de eekhoorn.
De hoofdpersoon is zoals gewoonlijk; degelijk en eigenlijk saai.
Maar de side kicks, die stelen de show.
Zij zijn het die de menselijke trekjes vertonen in al hun onhebbelijkheden en humor.
Laat staan de ‘schurken’.
Die zijn het leukst!
Hier spreken we over Z, een schitterende schurk.
Stiekem denk ik dat onze oudste kat Z naar hem is vernoemd, maar dat is een ander verhaal.
Een ander figuur is hier ook zijn stripleven begonnen; de
Marsupilami.
Dit figuurtje is zo beroemd geworden dat hij later een eigen reeks gekregen heeft.

maandag 7 maart 2016

Lievelingsschilders.


Een nieuw rubriek.
Ik begin met Dick Ket.
Leerde zijn oeuvre kennen via het Arnhems museum voor moderne kunst.
Ik heb zo ongeveer 20 jaar in Arnhem vertoefd en trakteerde mezelf soms om naar dit museum te gaan.
Ten eerste om de 2 grootte poppenhuizen in de grote hal. Prachtig vond ik dit en de werken van Dick Ket.
Hij heeft een zelfportret gemaakt dat toen en nog steeds diepe indruk op me maakt.
Ik zag een hele lelijke, ziek man. Hij had een hartziekte, zijn hart zat aan de verkeerde kant en een van de kenmerken was dat zijn nagels groot en gebold waren.
Wat zag ik erin?
Een man die het aandurfde zijn kwetsbaarheid te tonen in al zijn lelijkheid en schoonheid.
Zelfs nu hoef ik alleen mijn ogen te sluiten en ik zie dit portret voor mijn ogen.

zondag 6 maart 2016

Zondagmiddag concert.


Grazend door Jou Tube
Obscure bandjes kijken en luisteren
Goldies Return is er eentje van.
Ik weet niet of dit liedje er een van hen is maar het is wel grappig.
Je houdt ervan of niet, simpel.
Ik wel en misschien krijgen ze een aantal nieuwe fans.
Wie weet.
Tot morgen.


vrijdag 4 maart 2016

Dank en blijdschap.


Zo, regelmatig ontvang ik met blijdschap een serie e boeken.
Verzonden door een stel fijne mensen die ik via mijn lief heb leren kennen.
Ik noem ze niet bij naam want dat gaat niemand iets aan.
Wel de herkenning van het lezen van boeken waar we mee wegdromen in werelden die niet en toch wel bestaan.
Fantasie is het genre.
In mijn bieb heb ik ook SF boeken.
Persoonlijk vind ik dat een kunstmatige scheiding.
Sommige schrijvers gebruiken beide genres tegelijkertijd.
Zoals;
Ursela le Guin met Aardzee en Meesterdromen
Sheri S.Tepper met De heren van gras.
Marion Bradley met de Nevelen van Avalon en Het huis in het woud
Richard Cowper met De weg naar Corlay
Anne McCafferey met de grote reeks De drakenrijders van Pern.
Helaas weet ik niet hoe ik ze deze reeks via de mail kan verzenden. Ik heb ze alleen in papieren versie.
Misschien breng ik jullie op nieuwe namen. Ik hoor het wel van jullie en hartelijk dank voor de vele boeken die me deze lastige tijd helpen doorkomen.



donderdag 3 maart 2016

Geblokkeerd.


Ik weet niet wat te schrijven
De woorden tintelen niet in mijn hoofd.
Mijn fantasie is tijdelijk opgedroogd.
De laatste weken heb ik last van mijn knie.
Voel me net een oude vrouw.
Afstanden die ik flierefluitend liep is nu een tijdelijk onhaalbaar ideaal.
Loop nu met brace en stok.
Verstop me nu in mijn boeken
Wie weet inspireren ze me weer tot schrijven.
Komt allemaal weer goed
Ondertussen ga ik met horten en stoten weer op gang komen
Lezers, heb geduld met mij.