donderdag 19 juli 2018

Huistirannie

Gevonden op Google afbeeldingen.


Ineens was hij er.
Om nooit meer weg te gaan.
We wisten dat hij zou komen.
Het zat er dik in.
Je kon het zien.
Aan Mirjams buik.
Toch waren we verrast.
Verbaasd.
Hoe oenig kan je zijn?
Wat was hij lelijk.
Een scheel, verkreukeld marsmannetje.
Moeder vond hem prachtig.
De mooiste baby ooit.
Na een dag was hij echt mooi.
Hij nam de leiding.
Hij bepaalde.
Hij heerste.
's Avonds even naar de kroeg?
Samen joggen?
Forget it!
Thuisblijven voor de huistiran.
Eindeloos huisarrest.
Toch kon hij niet weg.
Want we waren reddeloos verliefd.
Een jaar later.
De crèche.
Het beviel mijnheer matig.
In het begin.
Voor de horigen een zegen.
Even lucht.
Maar daar was nummer twee.
Weer iemand die bleef.
De gijzeling ging verder.
Of het nooit gestopt was.
Het ging wennen.
Het werd een verslaving.
Twintig jaar later.
Afkicken.
Want ze gaan verkassen.
Allebei.
Om weg te blijven.
Dat hoort zo.
Dat is niet erg.
Dat wil je zelf.
Dat is een succes.
Dat is normaal.
Dat is het leven.
Dat is goed.
Dat stemt je dankbaar.

Maar je voelt het wel.

Laaglander