maandag 31 augustus 2015

Ritme


We komen weer in ons ritme
Met Meisje lopen
Huisje cleanen
Spelletje spelen
Elkaar verwennen
De gekregen bloemen bewateren
Was ophangen
Zo komen we de dagen door.
Niets moeilijks
Gewoon ons eigen ritme
Morgen is weer een andere dag.
Dan zien we het weer hoe alles gaat

Tot morgen en een fijne dag

zondag 30 augustus 2015

Tijdsverdrijf


Is de zondag niet wat je ervan verwachtte?
Slaat de sleur toe?
Ik ben even via You Tube langs de straatmuzikanten gegaan
Vond dit filmpje voor jullie
Het duurt wel wat lang
Maar dat duurt de zondagmiddag ook
Veel plezier
https://youtu.be/rTj_eZpUL9k

vrijdag 28 augustus 2015

Een goede dag.


Vandaag is een goede dag
Mijn lief zit naast mijn zijde
De zon schijnt en toch is het niet te warm
Een onverwachts bezoekje van de man van een van de WW medewerkers, vol met steun, complimenten en een bos rozen.
De laatste bestraling deze week is achter de rug
Ik ga zo wat boodschappen halen
Wat klein huishoudelijke verplichtingen
Dan zijn we vrij en kunnen doen wat we willen
De lieve berichtjes op de mail en FB lezen
We voelen ons daarom niet alleen

Dus; vandaag is het een goede dag

maandag 24 augustus 2015

Ik ben trots!




Mens wordt weer mens
Naar dagen van gewoonweg leven van uur naar uur
Gaat het ademen steeds rustiger
Kijkt hij meer om zich heen
Ziet meer
Wordt ik meer geknuffeld
Schenkt hij thee voor ons in
Eet en drinkt beter
We gaan straks naar het ziekenhuis
Bestraling en naar en diƫtiste want qua voeding kan ik meer leren
Komt de huisarts langs om bij te praten
We gaan de goede kant uit

Vandaag kan niet meer stuk! 

zondag 23 augustus 2015

Een Chemokuur


Ik zit hier nu op zondagmorgen achter het notebook van Els. Het is mijn tweede nacht thuis na een week Chemotherapie op de Groene Hilleweg bij EMC Daniel den Hoed.
Het is iets na zessen. Het zonnetje komt langzaam op. Het ziet er mooi uit.

Ik moet jullie wat vertellen want wat ik tot nu toe wist van Chemokuren kan zo bij het afval. Ik ben langzaam weer een beetje tot de mensheid aan het terugkomen. Ik zit hier trouwens op het notebook van Els omdat mijn bril nog op de slaapkamer ligt en zij zo'n vergrootbaar schermpje heeft waardoor ik enigszins zien kan wat ik schrijf.

Laat ik beginnen bij het begin. Afgelopen maandag. Ik moest me om half acht melden bij Daniel den Hoed. De taxi was vroeg, dus ik nog vroeger. Ik kreeg een bakje koffie en om 08.15u had ik een bed. Ze sloten me aan op een spoelmiddel, met zo'n meermaalsbruikbare naald op mijn rechteronderarm. Vervolgens kwam er een nieuwe zak, en daarna 1 in zilver papier verstopte van een liter die ze ook op die reeks van aansluitpunten aansloten. Als ik het goed begrepen heb was dat de zak met het vieste Chemische spul. Daaropvolgend kwam er nog een naast te hangen van een liter of 1200cc, en beiden dropen gedurende 12 uren in mij. Dat proces herhaalde zich 8 maal, zo nu en dan onderbroken voor een nieuwe lijn met aansluitpunten omdat aan zo'n lijn maar vier van die koppelingen zitten.

Van maandagmorgen tot donderdagmiddag heb ik nauwelijks iets van last gehad van al die liters en liters vloeistof. Eten en drinken ging goed, praten idem dit, Alleen het slapen werd vanaf woensdag een probleem. Ik werd draaierig, en omdat ik niet kon slapen ging ik ademhalingsoefeningen doen, en aangezien ik dit duizenden keren op en buiten het werk gedaan heb dacht ik dat ik daar goed in was, maar het tegendeel bleek waar. Erin, er uit, plasje doen, etc. oefeningen, gevraagd om een hulpmiddel bij het slapen. En ik werd steeds kortademiger. Kon geen houding meer vinden, zat steeds voller met vocht. Een en al frustratie.

Nu achteraf is een en ander best te verklaren: Ik moest voor de Chemokuur stoppen met mijn al acht jaar gebruikte Chemo, nl. Methotrexaat en met mijn medicatie tegen de pijn. nl. Zaldiar, dat is Tramadol met Paracetamol.

Ik was dus tegelijkertijd aan het afkicken van twee middelen en aan het beginnen met drie andere middelen en een ander middel tegen de pijn nl. Oxycontin.

Dat laatste heeft overigens wel voor het eerst in 8 jaar mijn pijnthermometer van gemiddeld een 7 a 8 naar een 5 a 6 gehaald. Toch nog een feestje tussendoor.

Kortom de nacht van woensdag op donderdag, die van donderdag op vrijdag in het ziekenhuis waren vreselijk en de allereerst nacht thuis die van vrijdag op zaterdag was een ramp. Ik moest wel veertig, vijftig keer naar het toilet, maar kon er niet komen. Mijn benen hielden me niet, ik was duizelig, had geen adem en ben dus evenzo vaak incontinent geweest waarover ik verder niet zal uitweiden.

Na ongelooflijk goed te zijn geholpen door Els, die dit natuurlijk ook helemaal niet gewent is en evenzo vele malen gerustgesteld, want ik was bang, angstig, vies, en vol schaamte over mijn eigen bevuiling, en eigenlijk voorbij de wanhoop heb ik ergens op de zaterdag weer een moment van slaap gehad.

Gelukkig komt nu ook langzamerhand een deel van die troep die ze me hebben ingedruppeld er weer uit, en begin ik mezelf weer enigszins te herkennen, alles is nog gezwollen, mond, ogen, hoofd, vingers, voeten, armen, benen en wat al niet. Jeroen komt weer tevoorschijn en de ergste angst is nu ook voorbij. Afgelopen nacht ben ik niet een enkele keer incontinent geweest. Wel heeft Els gezorgd voor een rollator, een urinoir, een anti doorlig(matras)bed, en een tripplestoel. Deze hulpmiddelen om het toilet te kunnen bereiken en minder afhankelijk te zijn maken het gebrek aan benen die je willen dragen een stuk beter draaglijk en ik hoef niet alles meer te vragen, want dat voor mij nog een der lastigste dingen.

Zo zijn we alweer op de weg naar boven. Nu dus drie weken 5 bestralingen in de week en dan weer zo'n week opname. Ik hoef nu in ieder geval niet meer af te kicken.

Gisteren ben ik overigens ook wel achter de computer gekropen, maar als ik dan  1 toets ingedrukt had, wist ik echt niet meer hoe het verder moest, dus heb ik 'm gauw afgesloten. Het gaat dus duidelijk al de betere kant op.

Groetjes

Jeroen.

zaterdag 22 augustus 2015

Het gaat niet zo goed met m’n lief

 Gisteren thuis gekomen
In zijn goddelijk lichaam hebben ze zo’n 10 liter naar binnen gepompt
Het heeft zich door zijn lijf verspreid
Alles zit vol met vocht dus;
Ademen gaat heel slecht en is vol pijn
Lopen gaat beroerd
Voelt zich licht in zijn hoofd
Dat komt ook door het afbouwen van de oude medicatie en opbouw van de nieuwe
Ik stel nu zijn grenzen vast.
Gelukkig luistert hij nu nog.
Ik ben blij met de tegenwoordige tijd want hij slaapt nu terwijl de wasmachine gedraaid heeft en de was buiten wappert.
De afwasmachine doet zijn werk
Alle bestelde hulpmiddelen zijn binnen
Nu alleen afstellen
Komt nog goed.
Voor maandag nog een afspraak gaan maken met de internist die gaat over de chemo
Dan zien we het weer.
Wij hebben dus een nieuwe mantra; “Dit gaat voorbij”.



vrijdag 21 augustus 2015

Hij is weer thuis!

De rode loper is afgestoft en uitgerold
De trompetten schetteren
De vlag is gehesen
Ja, hij is  weliswaar zeer kortademig
Uithoudingsvermogen nihil
Maar toch; hij is thuis
De lichte hapjes zijn gekocht
De medische hulpmiddelen besteld en worden morgen bezorgd.
Meis loopt te kwispelen zodat haar staart er bijna afvliegt.
Ik ga hem vertroetelen, verzorgen en verwennen!
Hij is thuis.

Nu is het feest.

woensdag 19 augustus 2015

Ik weet niet wat te schrijven



De dagen snellen als een schaduw heen
Maak nu een nieuwe dag mee
Meisje uitgelaten
Ontbijt genuttigd
Wat nu?
Nog veelt te vroeg om naar mijn lief te gaan
Loopt ik langs mijn You Tube
Luistert en bekijk oude liefde
De groep Can
Zuivere krautrock.
Hier houden we van
Ik hoop jullie ook anders;
Zap dan weg.

dinsdag 18 augustus 2015

Dat komt later wel.

Heeft niet iedereen zo’n kamertje waarin alles wordt opgestapeld? Daarin worden de spullen waar we of geen tijd, zin in hebben om deze op de juiste plek te zetten. Dat is bij ons het achterkamertje. Het lijkt soms wel de oceaan. Zo staan de dingen of hoog of laag. Ik ben nu bezig met de bibliotheek. Toen we hier gingen wonnen lieten we een strippenkast maken door een goede timmerman. Inderdaad staan daar de strips maar ook een aantal gewone leesboeken met als titel “dat komt later wel” op een grote hoop gestapeld. Samen hadden Jeroen en ik een aantal schappen in dit kamertje opgehangen en deze werd volgestouwd met werkmateriaal. Nu staat hiervoor een grote kast en eindelijk is er plek voor de boeken. Dus nu loop ik te sjouwen van de ene plek naar de andere. Sorteer de boeken naar grootte, schrijver en genre. De kunstboeken staan nu in de huiskamer om te kunnen pakken om plaatjes te kijken. Mijn theorie boeken staan in de kast. De filosofie/mooie teksten en poĆ«tische boeken op de plank. Dit is leuk werk want nu tref ik boeken aan waarvan ik vergeten was dat ik ze had.  Zoals gewoonlijk neemt dit meer tijd in beslag dan ik dacht. Het streven is deze week af te hebben als verassing voor mijn lief.



zondag 16 augustus 2015

Ik regel dus ik ben.


Mijn lief wordt morgen opgenomen.
Ik heb van alles thuis geregeld.
Van de thuiszorg ontvangen we het een en ander.
Voor Meisje een noodopvang geregeld
De katten kunnen eventueel meegenieten.
Dat er spierverlies plaats gaat vinden is een ding dat zeker is.
We proberen of er een fysiotherapeut aan huis kan komen
Proberen te behouden dat wat is.
Volgende week een afspraak met de diƫtist.
Hij blijft 5 ½ dag in het ziekenhuis.
Ik zal hem missen maar toch blij dat hij daar ligt.
Ze zullen hem heel goed in de gaten houden en ze weten veel meer dan ik.
Dat stelt me toch gerust.

Wordt vervolgd.

Dag bij dag


Beste Vrienden, Vriendinnen, belangstellenden, en volgers.
Morgen(17 aug) om 07.10 komt taxi st. Job mij thuis ophalen voor en opname tot zaterdagmiddag. Dan mag ik weer naar huis. Ik ga naar het Erasmus MC afd. Daniel den Hoed op de Groene Hilledijk. Ze gaan daar gelijk beginnen met bestralingen en 2 soorten Chemotherapie.
Het wachten en de onderzoeken zitten er dus eindelijk op. Ik ben nog wel aan het afkicken van de Methotrexaat die ik de afgelopen 8 jaar gebruikt heb voor of liever gezegd tegen mijn spierziekte Poli Myositis. Het is raar om als zogenaamde deskundige op een dubbel diagnoseafdeling waar verslavingen centraal staan nu zelf aan het afkicken te zijn.
De zenuwen beginnen nu het zo dicht bij komt bij zowel Els als mijzelf ook toe te slaan, en ik zie er best tegenop, maar we gaan het maar doen en bekijken van dag tot dag.
Ik neem mijn tablet mee, zowel voor vermaak als voor communicatie, maar weet natuurlijk niet hoe ik ga reageren. Voor zover ik kan zal ik doorgaan met updates.
Voor nu ga ik beginnen aan een laatste dag thuis. Groetjes allemaal.

woensdag 12 augustus 2015

Herinneringen maken.


We zijn druk, mijn lief en ik.
Zijn bezig met het maken van herinneringen.
Volgende week zal alles anders zijn.
Door de behandelingen verandert zijn smaak, wordt hij nog vermoeider en worden door de medicijnen zijn spieren afgebroken.
We gaan naar de diƫtiste voor een nieuw voedingspatroon en stuur ik hem naar de fysiotherapeut, desnoods per taxi.
Maar nu genieten we nog even.
Er zijn een paar lekkere flessen spiritualiteiten in gekocht waarvan we elke dag een klein glaasje nuttigen.  
We gaan uit eten.
Heel veel praten voor het slapen gaan.
Zijn lid geworden van Netflix voor de afleiding.
We zijn even lekker druk bezig.



maandag 10 augustus 2015

Maandag

De week is weer begonnen
Met oude en nieuwe taken
Huishoudelijk gedoe
Proberen afspraken te maken met elkaar en de diverse doctoren
Er wordt verwacht dat Jeroen gaat stoppen met een bepaalde medicatie
Deze medicatie is om zijn spierziekte onder controle te houden.
Hij als detox-medewerker ziet dit door een professionele bril en in gedachte had hij al een afbouw schema.
Daar heb ik een stokje voor gestoken en mijn veto in de ring gegooid.
Dit mag van mij alleen gebeuren samen zijn specialist want dan kan er regelmatig bloed worden geprikt.
Jeroen heeft zijn tablet opnieuw ingericht
Kleren worden uitgezocht voor de opname volgende week
Ik kijk regelmatig op Google onder het kopje “Kanker en voeding”.
Dat gaat lastig worden en ik heb Jeroen al gewaarschuwd dat ik omtrent eten “A pain in the ass” ga worden want zijn smaak en eetlust gaan veranderen en dan wordt mijn wil wet.
Slik.





vrijdag 7 augustus 2015

Wat als.


Vanmorgen werd ik vroeg wakker
Zo’n 5 uur
Draaide en tolde
Maakte mijn lief dus ook wakker
Ik zat even in de “Wat als hel”.
Wat als dit of dat, zus of zo.
Een gezegde luidt;
Een idioot kan meer vragen stellen dan een wijze kan beantwoorden.
Ik stond dus op.
Ging richting notebook
En speelde Zuma, een gedigitaliseerd knikkerspel.
Een prima afleiding voor een drukke geest,



donderdag 6 augustus 2015


Beste volgers,

Gisterenmiddag hadden Els en ik drie afspraken in het Erasmus Medisch Centrum, locatie Daniel den Hoed op de groene Hilledijk.

Het begon met een gesprek met een dokter of specialist in Radiotherapie. Het was een dik veertig minuten durend gesprek over wat ze gaan doen, waarom ze dat gaan doen, hoe ze dat gaan doen en wat de voor en nadelen zijn. Het was veel info, en veel was logisch en duidelijk maar veel ook dusdanig nieuw dat ik het nog niet kan samenvatten. Wat wel duidelijk is geworden is dat ik maandag 17 augustus zal worden opgenomen en dat ik dan zowel 5 bestralingen krijg als waarschijnlijk Chemotherapie. Over dat laatste hadden we later die middag nog een gesprek met de interniste oncologie.

De dr. waar we maandag waren geweest op de centrumlocatie van het EMC, heeft contact gehad met de vervanger van mijn Reumatoloog in het Vlietlandziekenhuis en samen zijn ze erop uitgekomen dat ik vanaf vandaag met mijn huidige wekelijkse chemokuur Methotrexaat moet gaan stoppen, en dat ik die na de behandelingen tegen de kanker weer moet gaan beginnen. Zodoende dat ik vandaag in plaats van twintig mg. Er maar tien genomen heb, en dat ik dan volgende week helemaal geen Methotrexaat meer mag nemen.
Hoe mijn lijf en vooral mijn spierziekte op zal gaan reageren is nog volstrekt onduidelijk, maar bestraling en de Methotrexaat kunnen onmogelijk samen gaan, dus ik heb geen keus.

Daarna hadden we een afspraak op de CT afdeling. Om te beginnen werd er een hartfilmpje gemaakt en daarna volgde de CT scan. Ze hebben me zo relaxt mogelijk neergelegd op die tafel en vervolgens drie tatoeage punten op mijn lijf gezet, zodat ik alle volgende keren exact op de zelfde plaats en op dezelfde manier zal moeten gaan liggen. Ter controle worden er ook bij iedere bestraling foto’s gemaakt. Met die scan van gisteren gaat de stralingsarts een behandelplan maken om zoveel mogelijk de gewenste delen te raken en de gezonde delen te sparen. Dat plan wordt dan voorgelegd in het behandelteam en waar nodig nog bijgesteld en of aangepast. Het maakt een zeer zorgvuldige indruk. Alles bij elkaar nam dit niet meer dan vijf minuten in beslag, en Els was dan ook verbaasd dat ik me al zo snel weer bij haar melde.

Vervolgens zouden we om 15.30u een gesprek hebben met de interniste oncologie. Haar gesprek met onze voorgangers liep uit tot na 16.30u en de taxi die om kwart over vier al kwam hebben we weg moeten sturen.

Om 16.40u nodigde de dr. in kwestie ons binnen en maakte excuus voor haar uitloop. De info die we vervolgens kregen is nauwelijks samen te vatten. De beslissing of ik naast de bestraling ook Chemotherapie ga krijgen is nog niet genomen. Dat hangt af van het overleg met mijn behandelaar van het Vlietlandziekenhuis en met het behandelteam. Dat overleg gaat over hoe het gebruik van Ciclosporine de Chemotherapie in gevaar zou kunnen brengen, en of het Ć¼berhaupt zinvol is of niet. Toen we een dikke vijftig minuten later haar kamer verlieten, bleek het ziekenhuis leeg, alle balies waren onbezet, en afspraken of verslagen konden we niet meer afhandelen. Wat wel prettig was dat Taxibedrijf st. Job had overlegd met de receptie en om 17.45u keurig klaar stond om ons retour te brengen naar huis.

We waren allebei doodop en zijn vervolgens met meisje naar cafƩ de Unie gegaan en hebben daar hun onvolprezen grote biefstukken gegeten.
Na thuiskomst hebben we uitgeblust voor de TV gezeten.

Ook vandaag ben ik alweer heen en weer geweest per taxi om bloed te laten afnemen, 13 buisjes en wat afspraken te maken.
Tot zover deze update. Voordat ik de 17de opgenomen word zullen we nog een keer of vier heen en weer moeten voor vervolgafspraken en onderzoeken, en de weg ernaartoe en terug begint al aardig bekend te worden.

Tot de volgende update.

Groetjes en allemaal alvast hartelijk dank voor jullie meeleven, gedachten, kaarten, mailtjes, gebeden en kaarsjes. Het is top. We voelen ons reuze gesteund door jullie allemaal.

Knuffel, liefs en groeten.

Jeroen, mede namens Els.

dinsdag 4 augustus 2015

Het wachten gaat niet in onze koude kleren zitten.


Dat merken we aan alle kanten. Onze tenen zijn etwas langer. Ons humeur is wat kribbiger en we luisteren wat slechter. Zo zaten we gisteren bij de arts te wachten op hun behandelplan. Die was er in eerste instantie wel maar bij het luisteren naar de geschiedenis van mijn lief kwam de arts er wel achter dat het verhaal niet zo simpel is. Door de spierziekte van Roen en de hoeveelheid medicijn gebruik merkte ze op dat bij de medicijnen die zij wilde voorschrijven dat het een en ander elkaar niet goed verdragen. De overdracht van ons oude ziekenhuis was, om het zachtjes uit te drukken, wat summier. Morgen gaan we naar de oncoloog om dan het een en ander te vernemen en er wordt ook een scan genomen. Er wordt een tattoo geplaatst zodat er telkens bij de bestraling dezelfde plek behandeld gaat worden. De arts gaat ondertussen contact opnemen met de behandelaar van Roen om te kijken of de medicijnen die de behandeling in de weg zitten tijdelijk stop gezet kunnen worden. Als het een beetje tegenzit dan wordt alles 8 weken uitgesteld. Zucht.


maandag 3 augustus 2015

Ik ben en blijf een lastig geval


Ik ben en blijf een lastig geval.

We hadden vanmiddag een afspraak op de poli Radiologie van het Erasmus Medisch Centrum om te horen wat de mogelijkheden van behandeling zijn. Toen de dr. echter hoorde dat ik al jaren Methotrexaat en Ciclosporine gebruik betrok haar gezicht. Ze vertelde dat als ze me willen behandelen met Chemo en bestraling die medicatie voor tenminste 8 a 10 weken gestopt zou moeten worden, omdat anders het risico bestaat dat de gaten in mijn lijf zullen vallen. Ze gaat hierover dus contact opnemen met mijn Reumatoloog in het Vlietlandziekenhuis. Ook het feit dat ik vaak koude rillingen heb en vaak dusdanige temperatuurschommelingen heb maakt behandelen van mij extra lastig. Meestal bestralen ze niet bij een temperatuur van boven de 38˚. Boven de 38˚ ben ik eigenlijk vrijwel constant, en de oorzaak hiervan is al jaren niet te vinden.

Beslissingen zijn dan ook nog niet genomen. Eerst zal er weer overleg gevoerd moeten gaan worden met zowel de Reumatoloog, de Internist en de Oncoloog. Wel krijgen we as. Woensdag al veel informatie op de Groene Hilledijk in Zuid.

Kortom of ze me kunnen behandelen weten ze gewoon niet.
Ook de verzekeringsarts van het UWV belde net al op om te vragen of ik al wat meer wist, maar aangezien het vakantietijd is zou dat wel eens wat langer kunnen duren dan normaal.

We zijn dus eigenlijk niet echt veel wijzer geworden vandaag, en tegelijkertijd ben ik helemaal kapot van de spanning en het wachten. Els was met me mee en dat was heel fijn. Ze stelde vragen die ik vergat, bijvoorbeeld over mijn toekomstig stoma. Als ze me gaan bestralen dan worden ook de sluitspieren mee bestraald en zullen die niet meer werken, dus een stoma is onvermijdelijk.

Wat wel praktisch was is dat we met taxivervoer heen en weer zijn gegaan. Ik had afgelopen vrijdag bij De Vier Gewesten een machtiging nummer gekregen en daarmee kunnen we voor alle behandelingen heen en weer. Dat is maar goed ook want vanmiddag was ik zo duizelig dat ik al bijna onderuit ging.

Als er weer nieuws is dan meld ik me weer.


Gegroet. Mede namens Els  Jeroen.

De voorbereidingen zijn klaar.


Roen slaapt nu.
Over een 25 minuten ga ik hem wekken.
De taxi is al besteld.
Gelukkig zijn we hiervoor verzekerd.
Het behandelplan wordt voorgelegd.
Ik heb enkele mensen om hulp gevraagd.
De bovenburen kunnen voor Meisje zorgen wanneer ik onverwachts niet thuis kan komen.
Er zijn een aantal chauffeurs bereid gevonden om samen met mij de zware boodschappen te doen.
Een buurvrouw is bereid om bij Jeroen te zijn in zijn moeilijke dagen en ik heb dan mijn verplichtingen buitenshuis.
Misschien vind ik nog meer mensen die mij hiermee kunnen en willen helpen.
Dan ga ik de gewone boodschappen doen en Meisje uitlaten.
Dat is dan ook goed voor mij om er even uit te zijn.
We zijn lid van de thuiszorg zodat we handige spullen kunnen lenen zoals een mobiele urinoir, antidecubitusmatras en eventueel een rollator voor de dagen dat hij duizelig is.
Mijn e-reader is opgeladen zodat ik wat te doen heb wanneer hij bestraald wordt in het ziekenhuis.
Voor de rest laat ik het allemaal op me afkomen en leven we weer van dag tot dag.



zaterdag 1 augustus 2015

Oude recepten


Doordat mijn lief hƩƩl vaak koorts heeft verandert zijn eetlust. Normaliter schuift hij het merendeel wat ik hem voorzet met liefde door zijn laadklep. Nu niet meer. Het valt hem dan te zwaar. Dus grijp ik nu naar mijn oude recepten.
Ik maak dus heel veel soep of maak  beschuitpap of fruithapjes.
Dat fruithapje vinden we beiden lekker. Men prakke een banaan in een diep bord. Verkruimel daar 3 beschuiten overheen, raspt daar een geschilde appel bij en maak het met sinaasappelsap tot een dikke pap. Dat gaat er in als koek en is nog gezond ook.  

Ik gaf dit ook vaak aan de kinderen zodra ze aan vast eten moesten wennen. Gaf nooit problemen met het voeren en dat ging van hapje voor Lijntje en een hapje voor mama enz. Zo leerde ik ze nog spelenderwijze delen ook en beiden waren we blij.