maandag 30 juni 2014

Wu Hang-Li

Wu Hang-Li




Ik heb al jarenlang een tekst in mijn bezit dat verhaalt over een gesprek tussen meester en leerling. Dat gesprek ging over een kristal en de betekenis die de meester er aan gaf. Deze meester is Wu Hang-Li. Die tekst vonden Hot en ik toch wel bijzonder inspirerend en vooral tijdloos. Dus zocht ik tijdenlang een boek over hem in de 2de hands markt. Eindelijk vond ik een boekje dat een beetje verhaalt over het verleden van deze man. De schrijver is Norbert Loeser en het boekje heet 'De wijsheid van Wu Hang-li. '' Ook hij wist niet veel over deze man maar hij denkt dat die na 213 v.Chr. leefde. deze datum is berucht door de Qin dynastie en de grote boekenverbranding en het uitmoorden van de Confusius geleerden. Als Wu Hang-Li tijdens en voor deze datum had geleefd zou hij ook gedood zijn, dus hij is geboren na 213 v.Chr. maar wel ongeveer in die tijd. Het is en blijft gokken.  Het is wel een zeer oude tekst en als je door het taalgebruik kunt lezen zou je 'zoals vele andere teksten van bekende denkers door de tijden heen' het nu nog steeds gelden. Door de tijd heen zijn de mensen omringd door allerlei technieken en telkens noemen ze die de moderne tijd, modernste tijd enz. Altijd komt dit onderwerp terug in de geschriften van de filosofen. De 'strijd'tussen de generaties, rijk en arm enz.





Meestal bleef Wu Hang-Li in zijn huisje , en zijn vrienden kwamen elke dag om lange gesprekken met hem te voeren in de hoop, zijn gemoed op te helderen en een nieuw vertrouwen in hem te doen ontwaken. Wu Hang-Li echter, hoe gaarne hij ook urenlang met hen sprak, was voor hun woorden niet toegankelijk. Daarom besloten zij, hem over te halen, zijn afgeslotenheid op te geven, zich als vroegere tijden weer onder de mensen te bewegen en zodoende de last te verlichten, die hem nog steeds scheen neer te drukken en al zijn overpeinzingen somber kleurde.


Zo kwam het, dat Wu Hang-Li en zijn vrienden eens door de straten van dse hoofdstad dwaalden, druk pratend en soms in opwekkende gedachten verdiept. Zij hadden echter nog niet ver gewandeld, toen zij een lange stoet van jonge mensen tegenkwamen, zingend en joelend. Enkele waren gewapend, anderen zwaaiden met vaandels en bonte doeken. Zij waren op weg naar het paleis van de vorst om de opheffing van bepaalde wetten te eisen, die zij als onrechtvaardig en verderfelijk beschouwden. Wu Hang-Li bleef staan en sloeg de voorbijtrekkende stoet met bezorgde blikken gade. Een van zijn vrienden, die dit zag, vroeg aan Wu Hang-Li:
‘Waarom deze bezorgdheid? Is het niet goed, dat de jeugd zich roert, en haar krachten wil ontplooien? Is het niet loffelijk, dat zij haar bijdrage wil leveren om de algemene ontreddering tegen te houden?’
Wu Hang-Li keek zijn vriend peinzend aan, voordat hij antwoordde:‘Het is goed, dat de jeugd haar plaats in de wereld wil veroveren, zolang de ouderen haar die plaats betwisten, en het gezag gehandhaafd blijft. Maar zodra de ouderen vrijwillig afdanken en de jeugd de leidsel in handen geven, dreigt er een stortvloed, die alles en iedereen zal overstromen. De jeugd moet luidruchtig zijn-wie zou haar willen beletten, te schreeuwen en haar wens kenbaar te maken? Maar haar kreet moet een roep van verlangen zijn, en gee triomfantelijk gejuich. Jeugd is belofte, is onzeker tasten en de juiste weg zoeken, die voor haar slechts in vage omtrekken herkenbaar is. Wat moet de jeugd beginnen, die men doet geloven, dat zij het doel heeft bereikt? Het gebaar der rijpheid en ondervinding, dat zij zich hier aanmatigt, misstaat de jeugd.’


‘Zijt gij niet onrechtvaardig en al te streng?’ vroeg een vriend.
‘Ik klaag de jeugd niet aan’, antwoordde Wu Hang-Li, ‘al gaat ook zij niet helemaal vrijuit. De grootste schuld echter treft de ouderen, die het de jeugd al te gemakkelijk maken. De jonge mens grijpt, wat zijn begerige handen kunnen houden, zonder te vragen of het hem ook toekomt. Maar de ouderen moeten weten, dat de jeugd van verkwisting en verguizing leeft, en dat alle schatten der aarde niet toereikend zouden zijn om de mateloze begeerte van de jeugd te stillen.’
‘Hoe komt het dan, dat de jeugd de macht in handen gelegd ziet?’ vroeg een ander van Wu Hang-Li’s vrienden.
Deze zei : ‘Hebt ge nog niet opgemerkt, dat niemand meer oud wil worden? Een grijsaard was vroeger een eerbiedwaardige verschijning, men eerde hem overal om de som van levensondervinding, die hij in vele jaren had opgedaan,- en levensondervinding dunkte  iedereen het hoogste en begerenswaardige goed. Thans echter streven mensen er naar, om de vergankelijke jaren der jeugdige onbezonnenheid  te bestendigen,- wij erkennen de waarde van de hoge leeftijd niet meer.’
‘Maar is het niet mooi om jong en fris te blijven, om de oneindigheid van de nieuwe dag met vernieuwde kracht te voelen?’

‘Zo denken slechts zij, die dit leven beschouwen als de som van alles, wat ons is toebedeeld’. Antwoordde Wu Hang-Li, ‘zo denken zij, die angst voor de dood hebben, omdat de wil van de Hemel wantrouwen. Het is een zeer ernstige vergissing te geloven, dat de jeugd de oneindigheid van Hemel en Aarde sterker beleeft en duidelijker beseft dan die van de rijpere leeftijd,-het tegendeel mis waar. En zijn wij geen dwazen, meer dan dwazen, om er naar te streven, iets vast te houden, wat ons toch onherroepelijk ontglipt? Kunnen wij beletten, dat onze haren grijs worden, dat onze huis rimpelt, dat ons bloed trager stroomt en onze gewrichten verstijven? De mens is geworden om te rijpen en oud te worden, en hij dient zich van deze wet van de Hemel bewust te zijn. Een mens, die niet meer rijp wil worden, is als een plant, die niet wil bloeien noch vruchten wil dragen, is als een rups, die geen vlinder wil worden, is als een ei, dat weigert, kuiken te worden.

De Avonturen van Hoempa Pa (strip 5)


De 5de aflevering van mijn hoofdstuk Strips. Ik heb het nu over het vergeten broertje van Asterix. Je weet wel die Galliër met zijn vriend Obelix. Nu is het de beurt aan Hoempa Pa met zijn maatje Dubbele Scalp. Dit speelt zich af in wat later de U.S.A. zou worden. Het verhaal vertelt van de eerste contacten tussen de Indianen en de blanken en de nodige misverstanden tussen beide groepen. Deze strips  zijn getekend door ook alweer een gouden duo: Goscinny & Uderzo, en stammen uit de late 70ger jaren van de vorige eeuw. Waarom de ene reeks succesvoller is dan de ander zal voor altijd een raadsel blijven. Het gaat eigenlijk nergens over en toch weer wel. Al die misverstanden door de grote culturele verschillen gezien door de lachbrillen van hun scheppers. Niets nieuws onder de zon. Volg het nieuws maar en dan snap je het. Ik mis dat, de wereld te bekijken met milde spot naar beide zijden. 

Early Birds



Early Birds,
Vanmorgen om 07.23uur op het werk.
Iets vroeger dan normaal, ik denk omdat Jesse weer voor een door de weekse uit logeren is op de “Excelsior”, het schip van vrienden waar ze nu weer de Koningin aan boord is. Dat scheelt toch veel, merkte ik afgelopen week toen ze daar niet terecht kon. Het was heerlijk om haar thuis te hebben, maar het totaal was zwaar.
Zeker gezien het feit dat ik nog steeds lichamelijk achteruit ga. Mijn uithoudingsvermogen is nihil. Bij een kort ommetje kom ik al helemaal hijgend retour, en moet ik stevig bijkomen, en dat dus tenminste vier keer per dag. Verder blijf ik te zwaar. Het merendeel is water, maar ik vind dat ik wel een beetje teveel uit water besta de laatste jaren. Ik plas me ongans, maar toch niet voldoende. Mijn buik zit me in de weg, is een zware belasting voor mijn knieën, het is lastig bij het dichtmaken of aantrekken van schoenen. Het zit in de spiegel in de weg, en tussen mijn riem. GGggrrr. Genoeg.
Ik begon tegelijkertijd met een aantal andere vroege vogels en heb zodoende al veel gedaan inmiddels. Zo kwam ik na een ommetje naar mijn postvak in het hoofdgebouw mijn collega J tegen die volkomen in zak en zat. Het gezwel in het been bij haar zoon is terug. Het is na heel veel bestralingen een jaar weg geweest en GVD, nu is het terug. Ik zag gelijk dat er wat was, de tranen stonden haar in de ogen, en veel woorden had ik niet. Even een arm om haar schouders gelegd, wat kan ik verder. Heb geen echte troost. Dan denk ik maar mijn leven is goed en geniet er potdomme van.
Vlak daarvoor had ik nog op Intranet gelezen over een net 55jarige collega uit Delft die na een kort ziekbed bezweken is. Ik had haar twee jaar geleden nog leren kennen middels het opvangteam. Alweer iemand die zijn/haar pensioen niet haalt.
Nu nog wat leuks, er was vanmorgen ook een mailbericht dat er een klein pakketje uit Delft was gearriveerd. Dat bleken de visitekaartjes van mijn nieuwe baan. Geinig hoor. Nog nooit visitekaartjes van mijn werk gehad en zien er netjes uit. Ik had alleen graag gezien dat mijn werktijden er ook op hadden gestaan, maar Ala, daar heb ik een afwezigheidsassistent voor in de computer.
Ik ga gauw weer verder met mijn agenda door te werken.
Groet                             Jeroen

zondag 29 juni 2014

Dromen


Hier dromen we zo nu en dan van.
Van de eerste te zijn
Op onbetreden paden te lopen
Over zand of sneeuw
Daar waar geen mens ooit is geweest
Ik ben de eerste!
Wat of wie hierna komen interesseert me geen biet!
Ik ben de eerste
Mijn beeltenis of verhaal staat dan in de krant of boek
Ik geef lezingen over die eerste stap
Voorzichtig zet ik mijn voet in het zand
Daar is die dan
Afdruk in het zand
Kijk om me heen en zie geen mens of hond

Helaas: ik was weer eens aan het dromen. 

zaterdag 28 juni 2014

Fever


Wat kun je doen? Zaterdagmiddag. Soms slaat de verveling toe. Wat nu? Ik kijk naar You Tube en kom deze ontroerende versie van het nummer FEVER tegen. Uit ontroering snik ik het uit in de armen van mijn lief. Kijk naar deze versie en beleef de emoties. http://youtu.be/GjoBKEJj2eI

vrijdag 27 juni 2014

Nogmaals Jesse


Ik kan het niet laten

Ga verder met memory lane

Weer aan het strand

Jesse rennend en springend in de golven

Roen gooit stokjes

Jesse haalt ze terug

Samen dikke pret

Ik ben de chroniqueur


Wat sjiek gezegd; de geschiedenisschrijver.  

donderdag 26 juni 2014

Indrukwekkend afscheid



Indrukwekkend afscheid,
Zondag belde mijn oudste nicht op vanuit Noordwijk.
Ze vertelde me dat de man van mijn 9jaar geleden overleden nicht was overleden. Hij was Italiaan van oorsprong en hij was getrouwd met haar in 1967, dus ken ik hem al vanuit mijn tijd als kind. Ik vond het altijd een aardige warme man, maar wel een die extra interessant was omdat hij nauwelijks verstaanbaar was. Zijn afscheid was gisteren en dat was indrukwekkend. Zijn beide zoons allebei met aanhang en ook zijn anderhalf jaar oude kleinzoontje waren verdrietig en maakte de plechtigheid tot een erg mooie. Het was voor mij de eerste en waarschijnlijk laatste Italiaans getinte begrafenis. De geschiedenis van zowel hun Pa als Ma kwam naar voren en daar was veel bij wat ik tot deze dag niet wist. Ook het Italiaanse volkslied klonk als slot en samen met de Italiaanse vlag maakte dit afscheid van deze echt Schiedamsche Italiaan tot een heel speciaal arrivedecci
Na afloop van het kijken en de dienst in de kapel van Huize Frankeland was er in een andere zaal de gelegenheid even te praten, te condoleren en dergelijke. Er was heel veel belangstelling. Als nakomeling in mijn eigen gezin had ik nooit veel contact met de neven en nichten uit deze tak van de familie, maar ik was in dit geval de enige uit ons gezin die ons vertegenwoordigde, en mijn ouwelui waren wel goed bekende Oom Harrie en Tante Riet. Zo voelde ik me toch erg welkom en heb ik met veel min of meer onbekenden kennis gemaakt. Ik ben zo tegen half drie vertrokken en heb daarna Jesse haar welverdiend lange ronde bezorgd in het Sterrebos. De bijeenkomst had zo’n dikke vier uur geduurd en ik was blij dat ik toch afscheid ben gaan nemen. Daarna was ik vol van indrukken en heb zeker anderhalf uur diep geslapen.
Tot zover mijn verslag    Gegroet   Jeroen

Jesse


woensdag 25 juni 2014

Niets nieuws onder de zon.

Luisterend naar het nieuws
Kijkend naar de gruwelijke foto’s/video’s
Elkaar de zwarte piet toewerpen
Het is altijd de ander
De ander die het wreedst is
De ander die het verkeerde boek interpreteren
Luisterend naar weer een specialist die het exact weet wat de ander
denkt en bedoelt
En wij, ja wij, weten het beter want wij zijn de goede.
Er is niets nieuws onder de zon
Dit lied komt uit de jaren 60
Toen waren de volgelingen van Mohammed nog een van de goede
Maar je kunt deze strijd die nu aan het opbouwen is gemakkelijk ertussen voegen.




dinsdag 24 juni 2014

Experimentje


Vorig jaar waren we op een zonnige dag in Hoek van Holland te vinden. We gingen even een bakkie halen bij een van de weinige strandpaviljoens. Dat is een van de weinige voordelen van de ziekte van mijn lief. Er wordt dan wat vaker een rusttijd ingelast. Meestal ben ik er zelf ook aan toe. Ik had, zoals gewoonlijk, mijn fototoestel bij me. Kijkend door de raampjes van de omheining en het viel me op dat het eigenlijk op kleine schilderijtjes leek. Ik maakte hier een aantal foto’s van. Gisteren heb ik deze reeks verwerkt en ze zijn grappiger geworden dan ik dacht. Roen mocht de beste, volgens hem, uitzoeken. Hier is die dan. 

Nieuwe Profielfoto




Els had toen we laatst aan de maasboulevard waren een heel stel leuke foto’s genomen, en drong aan dat ik mijn foto op facebook eens verving. Nu had ze wel een beetje gelijk, want die foto stamt nog uit de tijd dat we nog aan de Rotterdamsedijk woonden, en de spierziekte Poli Myositis nog niet eens gediagnosticeerd was. We liepen in die tijd dagelijks met Ro, het vlinderhondje van Fie. Een van onze buurvrouwen die moeilijk liep, en Ro niet meer zijn welverdiende grote ronde meer kon geven. Meestal liepen we dan langs de maasboulevard en gingen even zitten op het Ponton wat daar ligt. Daar was in begin 2007 deze foto genomen. Kortom het werd ook wel tijd voor een wat reëlere foto. Bij het vervangen van die foto gisteren kreeg ik me toch een hoop reacties. Leuk, dat duid erop dat dit ook weer een goede foto is, en ja, ook mijn lachrimpeltjes zijn behoorlijk toegenomen.
Het is overigens nog best een behoorlijk karwei om overal je foto te wijzigen. Bijvoorbeeld bij Wordpress op http://myntransportblog.com  is het me nog niet gelukt.
Ik heb gisteren ondanks het voetbal toch nog een mooi blog geschreven over Carrosseriebouwer Medema, uit Appingedam, te Groningen. Ze gingen overigens al failliet in mijn geboortejaar 1960, dus echt historie uit de vorige eeuw.
Ik ben verder benieuwd of deze nieuwe foto ook betekent dat er wat minder contact verzoeken komen van jonge meiden die op me vallen en die ik keer op keer afwentel omdat ik Els heb en wil houden. Toch had het ook wel wat leuks. Ben benieuwd.

maandag 23 juni 2014

Het Weekend zit er alweer op

Het Weekend zit er al weer op
Wat kan een Weekend snel gaan. Zo was het vrijdagmiddag en haalde ik Jesse op bij Hans en Mieke die afgelopen week nog op haar pasten in verband met de operatie van Els op de 13e j.l, en nu reed ik vanmorgen na de ronde met Jesse om 07.15u alweer naar het werk.
Terugkijkende was het een goed en ontspannen WE, en Els gaat iedere dag een stapje vooruit. We zijn zowel zaterdag als zondag samen met Jesse even gaan wandelen, en de buitenlucht deed haar zichtbaar goed. Zondag alweer een stukje meer gewandeld en ook dat ging goed. Gisteren zaten we na ons uitgebreide zondagsontbijt deel vijf van Harry Potter te kijken en kreeg ik een telefoontje uit Noordwijk. De man van mijn al enkele jaren overleden nicht was aan een hersenstaminfarct gestorven in het Vlietlandziekenhuis afg. Vrijdag. Notabene door een toegegeven fout in de medicatie. Dat geeft dubbele gevoelens zeg. Is een ziekenhuis eens eerlijk, dan ben je ontzettend boos over het feit dat iemands leven veel te vroeg is opgehouden, maar dat maakt het er allemaal niet gemakkelijker op om te verwerken. Nu ben ik geen nabij familielid, maar het was wel een heel aangenaam en warm mens die kort geleden ook nog eens Opa geworden was en daar erg blij mee was. Ik zag hem nog wel eens op de woensdagen dat ik in Huize Frankeland kom om te fysio zwemmen. Hij woonde daar. Het was een buitengewoon klein en vriendelijk Italiaans man die altijd blij was om een bekend gezicht te zien, muzikant van huis uit en met een prachtige manier van Nederlandse spraak. Hij was weliswaar 78 jaar oud, maar dit is wel een heel rare manier van verscheiden. Ik ga dan ook as. Woensdag zeker even afscheid nemen.
Verder zit ik hier nu helemaal alleen. De collega die me heeft ingewerkt is definitief met pre pensioen. Kon ik vorige week nog vragen die ik tegenkwam opschrijven voor de dinsdag of de vrijdag, dat heeft nu geen zin meer. Toch zie ik er niet tegenop. Het inwerken was uitstekend en ik weet aardig de weg ondertussen.


Maf licht


Op de een of andere manier had ik het in mijn hoofd gehaald om eerst alle oude foto’s te bewerken voordat ik de nieuwe, die nog in mijn toestellen waren gestald, in de computer te legen. Gisteren bedacht ik me, waarom? Dus stortte ik me samen met mijn lief, alle gestalde foto’s in de gewenste plek. Dan begint het wachten. Het duurt een tijd voordat Google+ back-up alles heeft verwerkt. Het zijn er veel. Ik ben er toch wel blij mee. De afgelopen winter heb ik toch, naderhand gezien, veel zonsopgangen gefotografeerd. Ook wanneer en maf licht te zien was. Meteorologen zullen er waarschijnlijk een verklaring hiervoor hebben. De foto hierboven is er eentje van het maffe licht. De zonsopgang komt nog. 

zondag 22 juni 2014

Dierenvreugde


We denken dat we anders zijn dan dieren. Maar we hebben meer overeenkomsten dan we denken. Allemaal houden we van eten. Laatst zag ik op Facebook een blog van iemand die jaloers was op dieren omdat wij moeten werken en zijn niet. Inderdaad, dieren werken niet voor geld. Voor de rest? De herkauwers staan de hele dag te grazen en te herkauwen. De vleeseters moeten regelmatig op jacht op hun prooi die ook niet staan te trappelen om genuttigd te worden en hebben allerlei technieken om er vandoor te gaan. Dat vinden de jagers ook niet fijn want jagen kost daardoor veel energie en als de jacht mislukt dan is het uithuilen, hongerig naar bed gaan en de volgende dag weer opnieuw proberen om een volle buik te krijgen. Dus, dieren werken ook hard. De enige dieren die tegenwoordig mazzel hebben. Hun woonomgeving is ingericht door een stylist en ze hebben een interieurverzorger/ster. De gezondheidszorg is gratis en ook hebben ze een privé kok die weet wat ze lekker vinden. Kortom, ze hebben een luxe leven. Waar wonen die beestjes dan? In de dierentuin. 

zaterdag 21 juni 2014

Zang en Dans


Zappend langs You Tube dacht ik ineens aan de Big Band van Don Ellis. A big band, die ik pas veel later ben gaan waarderen. Dat komt allemaal door mijn broer. Zijn schuld. Hij gaf me een cd van Don Ellis “An Elecric Bath” zo’n eentje met hapklare brokken, als je begrijp wat ik bedoel. Dus was ik weer verkocht. Al zappende, kwam ik erachter dat er niet veel live concerten van hem en zijn band te vinden zijn of ze zijn erbarmelijk van kwaliteit en duren te lang om reclame voor hem te maken in dit blog. Toch heb ik iets gevonden dat iets langer dan 4 minuten duurt. Het nummer is “Sweet Georgia Brown” en er word ook gedanst door Shirley Maclaine en groep. Bij het beluisteren en bekijken bedacht ik me: Helemaal niet slecht. http://youtu.be/-TvO6xVnp1g

vrijdag 20 juni 2014

De Zee

Hoek van Holland 2012 Eigen werk

De wind is hard
De zee nog harder
Mijn stem zo fragiel als de schelp in mijn hand

De ronde beweging
Van de golven in het water
Mijn voetstappen achter mij in het zand

De krijsende meeuwen
In de lucht boven zee
De duinen aan de voet van het strand

Ik hou van het water
Ik hou van het zand
Ik hou van de duinen

Ik hou van het strand

Via Googelen uit de site 1001 Gedichten


donderdag 19 juni 2014

Ik kijk naar buiten


We wonen hier mooi.

Al 5 jaar kijk ik naar buiten

We wonen 5 hoog

Ik bezie mijn kleine koninkrijk

Maak foto’s

Heftige wolken

Skyline Rotterdam en de Gorzen

Vogels die langs komen zwermen en me begroeten met hun vleugelslag.

Mensen die rennen om de metro te halen

Kinderen die buiten spelen

Er is een kroeg op de hoek

De Babbelaar

We hoeven niet eens de voetbalwedstrijd te zien om te horen wanneer Nederland scoort

Binnenkort ga ik weer naar buiten

Om lekker mee te doen


Tot dan: kijk ik naar buiten.

Alweer donderdag vandaag.


Alweer donderdag vandaag.

Gisteren alles gedaan wat ik me voorgenomen had. Direct na het opstaan het huis een fikse schoonmaakbeurt gegeven en alle dierenkussen en slopen gewassen. Die hadden in dit huis nog geen wasbeurt gehad. En wij vinden het toch wel prettig als ons huis niet naar dieren ruikt ondanks dat we er met plezier vier van in huis hebben. Ook het grote bed van Jesse eens meegewassen, en dat is me toch weer mooi geworden. Fantastisch. Als ze vrijdagmiddag weer thuiskomt ruikt haar bed niet meer naar haar.

Ik was weliswaar net iets te laat in het zwembad voor mijn wekelijkse fysiozwemuur, maar heb er toch nog 55 minuten lekker kunnen oefenen en bijpraten. Op de terugweg naar Els ben ik even langs de visboer gereden. De trek in nieuwe harinkjes was zo gegroeid dat ik het niet laten kon, en die hebben we vervolgens soldaat gemaakt als lunch. Heerlijk. T’s kennelijk een goed jaar.

Daarna ben ik anderhalf uur gaan slapen. Om 15.00u wekte Els me die zich gisteren voor het eerst wat beter voelt. Blij toe want dat ongedurige gevoel en de krampen zijn uiterst vervelend. Ik was weer fris genoeg om het een en ander te doen. Karweitjes afgemaakt en vervolgens een blog gemaakt over Massey Brothers Ltd. https://myntransportblog.com/tag/massey-brothers-ltd . De rest van de dag uitgerust. Nog wel voor een lekkere maaltijd gezorgd maar verder heel rustig aan gedaan.

Vandaag was het weer vroeg dag. Om 06.00u ging de wekker en ik heb me losgewrikt uit de klem die naast me lag. Medicatie uitgezet, en me maar weer over mijn aanvankelijke tegenzin heen gezet, en de Chemo naar binnengeslingerd. Na het ontbijt en de koffie bleek dat die redelijk gevallen is en ik ben maar afgereisd richting werk.

Daar begonnen met het afmaken van 2 aanvragen voor indicaties. Voorlopig ligt er meer dan voldoende werk. Dit stukje schrijf ik even in mijn pauze. Ik heb even een blokje richting de receptie gelopen om te kijken of er post voor me was en nu zit ik weer op mijn werkplek. Ik begin hier behoorlijk te wennen. Sommige zaken beginnen al een beetje met routine te verlopen. Ik zal hier wel aarden. Sterker nog het bevalt me zelfs.

Groetjes Jeroen

woensdag 18 juni 2014

Mooie Foto


Deze foto heb ik genomen tijdens mijn omzwervingen in Blijdorp Zoo.

dinsdag 17 juni 2014

Spinning Wheel


In filosofische dagen
Pak ik een woord uit mijn woordenbrij
Elke dag weer een andere
Bekijk mezelf in de spiegel
Soms met grote verwondering
Wanneer ik het niet meer weet
Neurie ik dit liedje
Het verwoordt wat ik nu niet kan verwoorden
Op de een of andere manier geeft dit troost
Dan denk ik: Ook dit gaat voorbij

maandag 16 juni 2014

Citaten


Ik zocht naar een mooi citaat

Trefwoorden: gezondheid, ziekte, balans en balanceren

Ik las ze door

Alle wijze woorden gingen aan mijn ogen voorbij

Ik dacht: Flauwekul

Ik denk dat dit meer over mezelf zegt dan over die wijzen

Morgen is er weer een nieuwe dag


Tot dan wereld

MAANDAG de 16de JUNI 2014

Z oftewel Ziggy en Wijfie daarnaast op hun eigen etage.
Ik heb zojuist twee CIZ aanvragen de deur uitgedaan. Een voor dagstructuur, dat heet in CIZ taal begeleiding in Groep. Ik zit hier alleen. Leni, mijn voorgangster is er alleen deze week nog op dinsdag en vrijdag. Ze heeft me gelukkig al veel kunnen leren. Ik ben erg blij niet helemaal het wiel zelf te hoeven uitvinden. Er zijn een heleboel weetjes, en ik krijg steeds meer zelfvertrouwen. Er worden in die formulieren veel herhalingen gevraags en dat is een kwestie van veelvuldig knippen en plakken. Maar er moet info komen van veel verschillende plaatsen. Ik begin er een beetje handigheid in te krijgen. TOP. Overigens ook handig als ik thuis met Blogjes over bussen en/of auto's bezig ben.
Raar eigenlijk. Dan vragen ze zoveel gegevens en als je dan een indicatie krijgt dan is het maximaal 2 kantjes met tekst waar zelfs hoogopgeleiden nauwelijks iets zinnigs uit kunnen halen.
Maar ALA, het is niet anders.

Verder had ik zojuist Els even aan de lijn. Ze is gelukkig weer thuis. Ze loopt ieder uur 10 minuten rond, en zit, leest en computert. Ze is blij thuis te zijn. Ze heeft nog wel flink pijn aan de interne lidtekens, maar dat is logisch gezien de versheid. Het is wel maf dat sinds gisterenavond 08.00u Jesse uit huis is. Zij verblijft tot vrijdagmiddag half een, als Koningin Jesse aan boord van het schip van vrienden. Toch is het raar zo'n lege grote mand/bed van haar in de woonkamer. De katten genieten er wel van. Als ze niet boven zijn liggen ze nu heerlijk op Jesses plek.

Ik heb laaglander vanmorgen ook al gezien. Die heeft een ochtenddienst op mijn oude afdeling. Ik heb ook regelmatig nog even een babbel met wat oud patiënten die mij zien zitten, en dat maakt de plek waar ik nu werk wel tot een erg leuk plekje. Ik kan me afzonderen als het nodig is, maar zit daardoor toch naar mijn gevoel minder eenzaam. Dat is ook wel een groot verschil, met of mijn eigen afdeling of Activiteitencentrum waar ik daarna heb gewerkt.

Zo mijn korte pauze zit erop, en ik ga weer verder, mooi weer even nuttig van de tijd gebruik gemaakt.

Tot later, gegroet en een fijne dag allemaal.  Jeroen.

zondag 15 juni 2014

Home is where my heart is.


Ik ben weer thuis
Voorzichtig lopend en zittend
Op mijn eigen stoel.
Naast mijn eigen man
Jesse aan mijn zij
De katten die elk vechten op eigen schootplek
Drink koffie uit mijn eigen beker
Thuis gebracht door een eigen vriend
Die ook toevallig bevriend is met mijn lief
Of, toeval bestaat niet zeggen sommigen
De komende 2 weken lekker lummelen in huis
Rustig aan doen
Komt wel goed
Bedankt voor alle beterschapswensen van alle vrienden
Echt, dat deed me deugd
Heerlijk om weer thuis te zijn.



donderdag 12 juni 2014

Nog één nachtje slapen

Naar Maasstad ziekenhuis
Proef BAHA teruggebracht
Snik
Roen samen met Jesse opgehaald bij Marconiplein
Rondje markt
Veel fruit gescoord en de rest
Roen met metro naar huis en Jesse en ik lopend
Op de R’damsedijk staan schapen te grazen
Leuk gezicht
Werd thuis verwend met koffie
Alle medicijnen klaar gezet
Gegeten, brood met aardbeien, zoete aardbeien
Straks; bagage inpakken.
We wilden mijn e-reader volstouwen
Helaas, hij stond stil en dus gaat het niet door.
Roen, mijn held, heeft hem wakker geschud
Voor de rest zie ik het wel.




Dreutelige Els

Dreutelen, een werkstuk van Els zelf wat ik erg mooi vind en wat goed weergeeft wat de titel aangeeft.

Even een update,
Er is alweer een week voorbijgegaan op mijn nieuwe werkplek, ik heb ook zojuist weer mijn gebruikelijke donderdagse chemokuur ingenomen, Jesse een kort blokje gegeven, ontbijt tot me genomen, en een briefje naar het MAC geschreven. Ze zullen daar wel denken: Die zegt dat ie langskomt en dan zien we ‘m helemaal niet, die is ons vast al vergeten. Neen dus, maar alles is de laatste tijd wel weer heel erg veranderd en druk geworden.

Daarnaast heb ik al dagen een erg dreutelige Els in huis. Die duidelijk zenuwachtig en onzeker is over de operatie van morgen. Ze heeft/had een kort lontje en bij navraag had ze het plan om ons huis ook nog even een grote schoonmaakbeurt te geven, omdat ze zo meteen tenminste 6 weken is uitgeschakeld.
Ik heb haar toen ze dat opbiechtte gezegd dat ze dat moet laten, en dat het huis het in huidige toestand ook perfect is, en dat ze zeker met dit benauwde, vochtige warme weer dat gewoon moet laten, en dat ontspannen in het ziekenhuis aankomen veel beter is dan opgefokt. Ik moet zeggen daarmee was de dreuteligheid niet weg, maar het gaf wel duidelijkheid en ze zit lekker weer aan de strips, Corto Maltese, is foto’s aan het bewerken, schrijft stukjes, en dergelijke en is toch redelijk ontspannen aan het dreutelen nu.

Nu gaat ze overigens de deur uit naar het Maasstad ziekenhuis. Ze gaat de BAHA na opnieuw een probeerweek terugbrengen naar het ziekenhuis. Wat zullen we dat ding weer gaan missen. Het was heerlijk weer een weekje kunnen fluisteren naar elkaar, en voor Els ook extra genieten van volwaardige muziek e.d. Ik hoop maar dat er uiteindelijk besloten zal worden definitief zo’n schroef in haar hoofd te plaatsen en dat het communiceren daarna ook weer volwaardig zal zijn. Nu gaan we voorlopig maar door met extra goed articuleren, mekaar veel aankijken en onze stem lichtelijk te forceren. Het is niet anders.

Als ze daarna weer op de trein stapt in Lombardijen dan krijg ik een telefoontje en zal dan met Jesse per metro vertrekken naar het Marconiplein, om daarna met zijn drieën even te gaan markten op het Visserijplein. Nog even een dagje samen doorbrengen voordat de operatie daar is. Ik heb overigens gisteren gewerkt i.p.v. vandaag omdat mijn voorgangster ook werkte en ik daar nog graag van profiteer om zoveel mogelijk op te steken.

Volgens mij zijn jullie weer op de hoogte. Gelukkig overleef ik deze benauwdheid ook nog redelijk. Verder is mijn Chemo samen met het ontbijt goed gevallen en heb ik er niet teveel last van.

Tot een volgend stukje.

Groetjes


Hot of Jeroen.

woensdag 11 juni 2014

Ik ben.


Op zachte voetjes
Zacht gesnor
Kan mezelf nestelen op een postzegel
Geef mijn knechtje kippenvel wanneer ik me langs haar benen streel
Ik kan ver springen
Landen op een lucifertje
Zoek warmte en liefde op een schoot
Wens geaaid te worden wanneer ik dit wil
Soms, heel soms gaat het anders

Kijk en huiver

dinsdag 10 juni 2014

Cadeau


Ik kreeg deze prachtige foto toegestuurd van mijn lief. MOOI dat die is. Het thema hiervan is de ladders

maandag 9 juni 2014

Blessureleed

De hel, dat zijn je kinderen. Zo parafraseer ik Sartre om mijn kinderen een gespreksonderwerp aan te reiken voor later, bij de psychiater. Ik ben soms best behulpzaam.
Maar de hel, dat zijn niet je kinderen en ook niet de anderen. De hel, dat is een blessure als je nodig moet hollen.
Dat is de keerzijde van een ‘gezonde leefstijl’; als je veel loopt raak je verslaafd, als je verslaafd bent kan je niet zonder. Maar als je geblesseerd ben gaat het niet.
In deze helse spagaat ben ik terecht gekomen.
Ik lag lekker lui op de bank na een niet eens zo’n zware looptraining, ik kom overeind (had ik dus nooit moeten doen) en er schiet een gruwelijke kramp in m’n bovenbeen. Dat komt door te weinig drinken. Ik ga een beetje lopen want dan gaat het meestal weg maar het werd nog erger. Het was net of er iets binnenin mijn been werd opgepompt waar helemaal geen plaats voor is. Ik strompelde rond maar de pijn nam alleen maar toe. Ik ging zweten en ik werd draaierig. Toen ben ik flauwgevallen en heb daarbij een rib gekneusd. En met een gekneusde rib kan je niet hardlopen. Ja, misschien als je huis in de fik staat of als er een dolle stier achter je aan zit maar niet voor je plezier.
Dus kon ik twee weken niet hardlopen en werd zo de hel voor mijn gezin.
De hel, dat is een geblesseerde vader met afkickverschijnselen.
Dat roept alle keren dat ik geblesseerd ben geweest weer in herinnering. In Thailand struikelde mijn paard over een touw, ribben gekneusd, op de wintersport met rodelen, kniebanden.
Van lopen zelf krijg je niet zulke heftige blessures. Hooguit zeurende pijntjes.
De ontwenningsverschijnselen zijn- vreemd genoeg - haast hetzelfde als de klachten van te veel trainen. Een soort burn out: alles is je teveel, slecht slapen, vermoeidheid, overgevoeligheid en knorrigheid. Gelukkig duurde het dit keer niet zo lang.
Gisteren ging het weer en dat is dan echt een feest. Met een dubbele dosis Ibuprofen de lanen op, de paden in. Eergisteren nog haatte ik alles en iedereen, vooral mezelf en mijn treurig bestaan; nu is the sky opnieuw the limit, jippie!

Laaglander 








Lijstjes maken en uitvoeren.


Vrijdag de 13de  word ik opgenomen en geopereerd.
Ben dan minstens 3 weken binnen
Dus is het lijstjes maken om alles goed te laten verlopen.
1.    Logeeradres voor onze geliefde viervoeter
Gebeurd
2.    Lig/hang stoel installeren
Bijna gebeurd
3.    E-reader opladen en vullen
Ben ik mee bezig
4.    Vervangers vinden voor mijn winkeldienst
Gebeurd.
5.    Ander leesvoer opsnorren
Ben nog bezig.
Terwijl ik dit stukje schrijf luister ik naar: http://youtu.be/uHqQmSrYzqE
Heel veel luister plezier.






zondag 8 juni 2014

Staafjes van elpenbeen.


Toen Keizer Dsjou eetstaafjes van elpenbeen verlangde voorzag zijn minister Dji Dsi niet veel goeds. Want wie met dergelijke staafjes eet zal geen genoegen blijven nemen met aarden schotels, die wil schalen van jade en buffelhoorn op tafel zien. En inplaats van rijst met groenten zal hij het weke vlees van jonge luipaarden of van olifantenstaarten verlangen. Zijn grove dagelijkse kleding zal hij versmaden en kostbare zijde eisen. Een strodak zal hem te min zijn en hij zal in prachtige vertrekken willen wonen…..
Waar moest dat alles op uitlopen? Zo dacht de minister, toen de koning elpenbenen eetstaafjes verlangde.
Reeds 5 jaar later was Dsjou een gevreesde tiran, die zijn onderdanen op wrede wijze kwelde. Bergen vlees hoopten zich op zijn tafel op en er vloeide zoveel wijn, dat men er een vijver mee had kunnen vullen. Op deze wijze kwam hij tenslotte onontkoombaar ten val.


Geschreven door: Han Fe Dsi. 

vrijdag 6 juni 2014

Return of 7 of 9


Gisteravond, zo rond 10 uur
Stond ik voor de spiegel en bekeek mezelf grondig
Wat zag ik?
Een vrouw met een beugel op haar hoofd
Een proef BAHA om beter te horen
Bril voor mijn ogen
Een regel apparaat met slangen eraan tussen mijn weelderige boezem
3 draden naar mijn been
Voor het registreren van eventuele restless leggs
Een band om mijn buik voor de ademhaling te registreren
Een dopje om mijn linker wijsvinger om mijn zuurstof te meten
Een slag met dopjes voor in mijn neus.
Ik weet niet wat die registreert
Wat zag ik?
De terugkeer van 7 of 9 of de bionische vrouw
Alleen een beetje ouder
Wel te ruste Els
Morgen is alles weer anders.
Alleen werd gebeld door verpleegkundige
Alles = mislukt
Over een poosje nog een keer over.


woensdag 4 juni 2014

Philémon strip 4.


Ik ben even in Google gedoken om te kijken wat er te vinden valt over de strip Philémon. Niet veel. Wel dat het geschreven en getekend is door de Frans-Belgische tekenaar Fred, pseudoniem van Fred Othon Aristidès in 1965. Het wordt beschreven als de eerste surrealistische strip. Dat is alles en voor mij is het veel meer. Ik las het wat later, in begin 70ger jaren en was een overtuigd hippiekind, en probeerde van alles qua muziek, lezen en ga maar door. Ik trof een aantal jonge mensen die ook deze weg beliepen en samen ontdekten we een deel van die wereld die buiten de toen bekende realiteit liep. Dit was een spannende tijd want mijn vrienden kwamen ook uit een totaal ander milieu zoals men toen zei en ik heb heel veel van hen geleerd. Deze stripreeks is een goed voorbeeld hiervan. De onzin verhalen uit een wereld die parallel naast de onze liep. Andere wetten had en deze consequent werden gevolgd. Voor het eerst vormden de plaatjes niet naast elkaar het verhaal maar liepen kriskras door elkaar en waren toch verbonden. Weird, grappig en fascinerend in zijn uitwerking. Ik lees ze zo af en toe nog en geniet er van. 

dinsdag 3 juni 2014

VOL


Vol

Ja, ik zat even te bedenken welke titel het best bij vandaag voelt.
Ik heb ‘m
Vol, dat is de beste omschrijving van mijn huidige gevoel.
Gisteren vulde ik zelfstandig een ingewikkelde casus in als proefcase, en ik liep meermaals tegen bepaalde knelpunten aan.

Vandaag vulden Lenie, en ik samen er drie in en werden wel veel minder gestoord dan ik gisteren.
Gisteren waren technici bezig met de brandmeldcentrale die in ons kantoor zit, en dat zorgde voor onrust. Er was van het weekend brand geweest en dat zorgt sowieso voor onrust.

Als je dingen samen invult kun je ook samen bedenken welke omschrijvingen je gebruikt om de situatie waarin iemand verkeerd zo goed en beeldend mogelijk te omschrijven zodat iemand ook de indicatie krijgt die je nodig hebt om voldoende hulp voor desbetreffende patiënt te krijgen of t kunnen inhuren.
Nou  lukt omschrijven me vaak al ontzettend goed, maar ik merk dat ik nog geen routine heb bij simpele vragen die je tegenkomt, waar Lenie soms zaken al bijna automatisch ingevuld heeft, ligt dit voor mij moeilijker.
Zo zat ik gisteren dat de persoonlijk begeleiders van de patiënt waarvoor ik een aanvraag invulde allebei gisteren niet werkten, waardoor ik ook niet kon vragen wat zij in hun hoofd hadden en dat was vandaag gelukkig niet het geval.

Ik kwam dus vanmiddag om 13.00u thuis en was tevreden, met het resultaat, maar afgeladen vol. Vol met gegevens, data, volgordes, etc.
Els had wel een lekkere salade gemaakt en die stond klaar om verorberd te worden. Met een vol gevoel ben ik vervolgens anderhalf uur gaan slapen nadat ik nog even een blogje had gepubliceerd. Zie op http://myntransportblog.com

Dat slapen deed goed, en daarna was mijn volheid gezakt naar draagbaar niveau.
Nu zitten we te genieten van masterchief, een lekker diner, en de rust.

Dat is ook de reden dat ik het hierbij laat.

Groeten en een fijne avond


Hot of Jeroen