donderdag 19 februari 2015

De dagen vliegen als een schaduw heen.


Het is alweer 5 dagen geleden dat we vierden dat mijn lief op aarde is gekomen. Ik nodigde 3 dierbare vrienden om dit mee te vieren. De bedoeling was een Nederlands tapas menu op tafel te zetten. Een zwik kleine hapjes en een van mijn favoriete soepjes: Mulligatawney-soep uit India of om preciezer te zeggen uit Tamil gedeelte van dit land. Zoals gewoonlijk had ik weer eens voor een weeshuis ingekocht dus hoefden we dágen niets meer te halen. Petemoei was aan he mopperen dat we Meisje nog niet hadden gefotografeerd terwijl ik al had gezegd dat ik een mooi weer fotograaf ben. Met een paar pufjes zwart rook uit haar oren begon zij Meisje op de gevoelige plaat te zetten. Onze Limburgse vriendin bleef overnachten en dus spraken we af om samen naar Hoek van Holland te gaan met haar auto. Dat rijden was een ramp voor Meisje maar het strand. Het leek alsof ze al tig keer was geweest. Snuffelen, lopen, kijken en mensen begroeten, zo liepen we met zijn drieën in de duinen, op de pier en strand. Het was mooi weer dus werd er druk gefotografeerd. Morgen, besloot ik, ga ik een mooi stukje schrijven en de beste foto te gebruiken. Dit viel wat tegen door al dat gedoe wat leven heet. Kon het snoertje niet vinden waarmee ik de foto’s van de camera in de laptop giet. Roen vond het meteen. Dit gebeurt vaker. Zucht. Schrijf nu dit stukje en ga aan de slag met de foto’s terwijl ik bedenk: De dagen vliegen als een schaduw heen.


Geen opmerkingen: