Langzaam komt het leven toch weer op gang.

Langzaam komt het leven toch weer op gang.

 

Dit is mijn vierde dag werken alweer sinds de week dat ik vrijgenomen had om fatsoenlijk te kunnen nemen van Jesse. Het gemis van Jesse is helemaal nog niet minder, want ik mis haar bij alles. Tot en met een boterham smeren, koken, wandelen en eigenlijk bij alles. Ons nieuwsgierige Griekse Grietje was overal bij aanwezig en was wat dat betreft echt een onmisbare huisgenoot.

Toch zegt ze min of meer tegen ons dat we door moeten, en dat doen we dan ook. Zo hadden we veel afspraken deze week bij de diverse artsen. De oogarts voor Els in het Sint Franciscus Gasthuis, het Maasstad Ziekenhuis voor een gehoorstest met haar BAHA, waar vastgesteld werd dat de schroef los zat, en gelijk een afspraak werd gemaakt voor as. Maandag met de arts die de schroef heeft aangebracht. Die nieuwe soort schroeven van Cochlear blijken een hoop ellende met zich mee te brengen.

Dan had ik voor mezelf de drie maandelijkse controle bij mijn officiële behandelaar in het Vlietland zkh, daarop volgend een bezoekje bij de dermatoloog in de Pellegrinus kliniek voor een lelijk en pijnlijke plek op mijn rug, die nu as. Maandag met spoed gaat worden weggesneden wegens een stevige ontsteking, en daaropvolgend weer een zogenaamde dexascan in het Vlietland. Waaruit bleek dat ik de afgelopen jaren niet verder ben gekrompen en ook mijn botdichtheid niet verder is afgenomen. Eindelijk dus weer even wat prettig nieuws.

Ik had het na een week afwezigheid wel erg druk deze week om weer een beetje op orde te komen met de lopende werkzaamheden. Zo had ik een kennismaking met het STOED, de stichting Onder een Dak uit Maassluis, en ben zo veel wijzer geworden over wat zij voor onze patiënten/cliënten te bieden hebben en omgekeerd.

Een drukke en leerzame week met meer dan voldoende afleiding dus. Dat we weer begonnen zijn met het “normale “ leven is maar goed ook, want zo structuurloos we plotsklaps waren na ons heftige verlies is enorm. Ons hele leven was/is gedurende haar ziekte en daarna volledig op zijn kop gezet.

Van de week kwamen er ook weer veel leuke beesten langs. Zo heeft een vriendin van ons met haar dochter net gekozen voor een ontzettend leuk hondenmeisje als nieuwe gezinsgenoot en dat laat je gelijk weer nadenken hé! En een ander paste op twee andere leuke hondjes. Niet dat we gelijk aan een nieuwe hond denken hoor. Want ten eerste is Jesse onvervangbaar, maar het moet eerst een plaatsje krijgen. Toch zullen we niet te lang wachten want zowel Els als ik hebben het nodig voor onze dagelijkse structuur.

Ik ben trouwens wel blij dat het weekend voor de deur staat want ik ben ontzettend moe, maar wat is nieuw! Ik heb nu eenmaal niet zoveel energie meer tot mijn beschikking.

Nu kunnen we lekker aan ons weekend gaan beginnen zo meteen.

Ik hou het hierbij. Het is weer voldoende zo.

Gegroet allemaal.