Na
een goede vrije dag gisteren waarin Els en ik goed en aangenaam en nuttig zijn
bezig geweest. Zwemmen kon natuurlijk nog niet i.v.m. mijn rug, maar we hebben
onze boekenkast heringedeeld en opgeruimd. Geeft een heerlijk opgeruimd zicht,
en alles is weer vindbaar. Ook wel gemakkelijk.
Verder
een paar blogjes kunnen afronden, en ook dat voelde goed, en ja vanmorgen dan
weer vroeg op. Dit is de dag waar ik altijd wel een beetje tegenop zie. Mijn
Chemodag. De medicatie is redelijk gevallen en nu in mijn pauze, waarbij ik
mijn tweede dubbele boterham gegeten heb is mijn misselijkheid achter de rug.
Gelukkig.
Dan
ging daarna vanmorgen om 06.00u mijn wekker weer. Op het werk aangekomen bleek
eindelijk de accu van mijn telefoon vervangen en heb ik dus naast de email
eindelijk weer contact met de buitenwereld. Ik ben dan ook al vroeg begonnen
met de achterstand in belangrijke telefoontjes weg te werken.
Het
merendeel daarvan is nu weer achter de rug en nu kan ik kijken of het me gaat
lukken om zoveel voorwerk te doen dat ik misschien vrijdag vrij nemen kan. Dat
is nog even afwachten.
Er
was zojuist weer een brandalarm, mijn oren tuuten er wederom van. Nu was gebouw
2 aan de beurt. Het bleek wederom een oefening en zo te zien ging het ook daar
goed. Net als hier afgelopen dinsdag. Ook hier waren er mensen die
tegenspartelden bij het verplichte vertrek naar buiten en die bijvoorbeeld even
snel terugwilden om hun jas te gaan halen. Toch zie je zo wel weer eens waar de
knelpunten liggen.
Zo ik ga weer aan het werk. Gegroet. Tot later. JeroenPS: teruglezende is dit de eerste keer dat Jesse niet genoemd werd. Niet dat het gemis minder is, maar zelfs gemis en stilte, daar wen je aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten