Er zijn mensen en er zijn fietsbellen.

Trouwe lezers van dit blog weten dat de buitenkant van ons appartementencomplex een fikse make over krijgt. Dit gaat niet zomaar. Ik heb hier jaren aan meegewerkt. Je laat menig schildersbedrijf offertes maken. Ze komen wel langs én binnen maar daarna hoorde ik niets. Ik deed dit alles in de hoedanigheid van voorzitter van de VvE. Dus nam ik contact op met de beheerder en in een mum van tijd lag daar een aantal mooie offertes. Die worden besproken bij de VvE vergadering want we moeten wel de toestemming van de bewoners krijgen. Terecht. De beheerder krijgt de schone taak van werkbegeleider en nu zijn ze dus druk bezig met alles schoon te spuiten, een laag moswerend spul te spuiten en daarna wordt het weer af gespoten.

Het blijkt nu dat onze beneden buren het zat waren dat alles goor was en hij is zelf aan de slag gegaan qua schilderwerk. Dat er kit moet worden vervangen en dat er onder de schuifpui ook het een en ander gekit moet worden daar stonden ze niet bij stil.

De buren weer daaronder, tja. Bij hun staat het balkon helemaal vol en er hangt ook zonwering. Ze zijn op vakantie en vertikken het om het balkon leeg te halen en de zonwering te verwijderen. Dus daar kan niets gebeuren. De VvE beheerder gaat hun dus een brief schrijven dat het balkon nu hun probleem is en dat de VvE de komende tijd hier geen geld aan zal besteden.

Roen kwam net binnen na een lange klaagzang te hebben gehoord van weer een andere bewoner die haar balkon weer een grote schoonmaakbeurt had gegeven na de 1^ste spuitbeurt en ze vond het erg dat het nog niet klaar was. Wanneer ze begint komt hier geen einde aan en Roen kwam dus binnen met tuitende oren.

Dan denk ik: “debilitas infantilitas”.