Scheringamuseum te Spanbroek/Opmeer
Hot heeft zich nu naast me gevleid. We gaan een nieuw experiment uitvoeren. We gaan samen een blogje schrijven over 
ons gezamenlijk avontuur in het hoge noorden. We beginnen in Spanbroek. We stapten op de bus in Schiedam. De start was moeizaam. 
We wilden het rustig aan doen en met de bus naar de opstapplaats bij Vijfsluizen. Dus stonden wij 07.40 bij de halte en wachtten op de Q buzz en we wachtten en wachtten tot we een ons weegden. Toen zagen we lijn 51 en gingen daar mee terwijl Hot met de reisleidster 
belde om te vertellen dat we wat verlaat waren. Halverwege de route stapten we uit want de bus had een andere route en we hebben het laatste gedeelte gelopen dus kortom de reis naar de bus ging héél anders dan we hadden gepland. Daarna begon het 
grote zitten naar het Noorden, Noord Holland was de doel
provincie, en Spanbroek was de naam. Nooit eerder van 
gehoord. Wel van Scheringa, alleen in een andere hoedanigheid. Het bleek dat hij en zijn vrouw kunstminnaars zijn, 
vooral het magisch realisme is hun passie.http://www.xs4all.nl/~thebears/Magisch_Realisme.htm Hot en ik hebben de liefde voor deze stroming gemeen. 
Ik leerde deze stroming waarderen toen ik nog in Arnhem woonde en zo af en toe naar het gemeentelijk museum, zoals dat toen heette ging. 
De werken van Dick Ket en de poppenhuizen die daar toen stonden prikkelden mijn verbeelding. Met deze prikkeling heb ik Hot besmet. We hadden toen dus de tijd om na te hijgen van onze snelle wandeling.
Na verloop van tijd stuurde onze chauffeur de bus het dorp Spanbroek binnen en wat staan daar prachtige oude boerderijen en herenhuizen of zoiets. De daken van die huizen zijn bedekt met riet en dakpannen. Dat maakte mij terug denken aan toen wij in het open lucht museum te Arnhem rondliepen jaren geleden. De gids daar vertelde ons dat vroeger riet op het dak betekende dat hier een arm gezin woonde. Men spaarde toen voor dakpannen en de daken werden gedeeltelijk met deze pannen bedekt. 
Het spreekwoord "Onder de pannen zijn" van stamt uit die tijd. De muren bestonden toen uit klei en stro en wanneer men wat rijker was geworden werden deze vervangen door stenen, vandaar ook het gezegde "Steenrijk zijn". Maar dit terzijde. Op deze site kun je wat lezen over deze plaats .http://nl.wikipedia.org/wiki/Spanbroek Het is een prachtig plaatsje maar ik zou hier voor geen goud willen wonen. Volgens mij is de sociale controle bijzonder groot en ik ben en blijf een malle stadse. Zo hielden we halt voor het 
museum dat gevestigd is in een voormalig huishoudschoolgebouw. Ik heb mijn opleiding ook gevolgd in zo’n school en heb daar de basis gelegd van allerlei kunsten. De kunst van het koken,
naaien en vooral borduren. Ook dit is weer een ander verhaal. Dit krijg je gewoon door steeds ouder te worden. Ik vertel mijn verhaal soms aan anderen die totaal, maar dan ook totaal niet snappen waar ik het over heb. Daaraan merk je dat je wat ouder bent, zucht!! Dus we stapten uit en wachtten geduldig tot het museum werd geopend. Men wachtte en Hot en ik begonnen met fotograferen. Het weer was schitterend en eigenlijk wat te fel voor het kiekjes maken. De deur ging open en het was het wachten tot het restaurant open ging waar we een kopje koffie kregen.
We waren met een groep van 26 mensen, dus duurde het enige tijd voordat we voorzien waren van een kopje koffie. Daarna werden we in twee groepen verdeeld. Er waren twee gidsen. Toen wij binnen waren gekomen moesten we van een vrij onvriendelijk ogende veiligheidsvrijwilligster(een echt dragonder type) onze tassen, jassen, en helaas ook onze fototoestellen opbergen in een kluisje. Ik vroeg gelijk waarom,
legde uit van ons verslag, maar dat mocht niet baten. Copyright, auteursrecht blafte ze eruit. Terwijl we als we internet op surfen, en we komen bij Scheringamuseum voor realisme of Hermann Markard, je volop afbeeldingen tegenkomt. Helaas kunnen we dus geen plaatjes van de werken die we gezien hebben laten zien. Wel geven we enkele linkjes naar de bijbehorende sites.http://www.frisia-museum.nl/nl/ http://www.vpro.nl/programma/deavonden/afleveringen/41070796/items/41479006/ http://www.galeriemokum.com/kunstenaars/hermann_markard
De gids vertelde ons dat de schilder Hermann Markard een eigenaardig mens is. Hij werkte eerst voor zijn vrouw die balletdanseres was, en maakte theaterstukken en decors. Hij begon pas met schilderen toen hij gepensioneerd was en hij verkoopt zijn werk niet of nauw
elijks.
De meeste doeken bewaart hij in zijn atelier terwijl zij op de vloer staan in de richting van de muur, dus met de achterkant naar voren. Zij hebben geen kinderen en hoe het later met zijn werk zal gaan? We zullen het wel zien.
http://www.boteroinvenice.com/ing/sculture_ing/sculture.php is een site van een andere kunstenaar beeldhouwer waarvan buiten op de parkeerplaats een pracht beeld staat. Wij hebben van deze
kunstenaar in Zuid Frankrijk tijdens een bezoek aan French Sister ook veel werkstukken kunnen bewonderen van deze kunstenaar. Wat we jammer vonden dat het werk van de realisten die normaliter in dit museum te zien zijn nauwelijks te bewonderen waren. Het werk van Markard is wel de moeite waard, maar voor mij niet in de herhaling. Vervolgens zijn we gaan lunchen en de kwaliteit van het restaurant is goed te noemen. Daarna begon het wachten weer om naar het Nollen project van R.W. van de Wint in den Helder te gaan. Het wachten duurde lang dus zijn we gaan wandelen door het dorp en hebben wat foto’s genomen. We komen hier nooit meer terug.
Beste lezers, dit zijn lang niet alle foto’s van ons bezoek aan het Scheringa museum. Wie er meer wil zien moet ons via de link in de linker kolom een mailtje sturen en krijgt dan van ons een link, waar je alle foto’s kunt bekijken. Tot zover dit eerste logje over ons geslaagde uitje van afgelopen zaterdag de 21ste maart. Het tweede deel van de dag, bij het Nollen project van R.W. van de Wint, in Den Helder was onzes inziens nog veel interessanter, maar daar zijn we nog niet klaar mee. Gegroet.
ons gezamenlijk avontuur in het hoge noorden. We beginnen in Spanbroek. We stapten op de bus in Schiedam. De start was moeizaam. 
We wilden het rustig aan doen en met de bus naar de opstapplaats bij Vijfsluizen. Dus stonden wij 07.40 bij de halte en wachtten op de Q buzz en we wachtten en wachtten tot we een ons weegden. Toen zagen we lijn 51 en gingen daar mee terwijl Hot met de reisleidster 
belde om te vertellen dat we wat verlaat waren. Halverwege de route stapten we uit want de bus had een andere route en we hebben het laatste gedeelte gelopen dus kortom de reis naar de bus ging héél anders dan we hadden gepland. Daarna begon het 
grote zitten naar het Noorden, Noord Holland was de doel
provincie, en Spanbroek was de naam. Nooit eerder van 
gehoord. Wel van Scheringa, alleen in een andere hoedanigheid. Het bleek dat hij en zijn vrouw kunstminnaars zijn, 
vooral het magisch realisme is hun passie.http://www.xs4all.nl/~thebears/Magisch_Realisme.htm Hot en ik hebben de liefde voor deze stroming gemeen. 
Ik leerde deze stroming waarderen toen ik nog in Arnhem woonde en zo af en toe naar het gemeentelijk museum, zoals dat toen heette ging. 
De werken van Dick Ket en de poppenhuizen die daar toen stonden prikkelden mijn verbeelding. Met deze prikkeling heb ik Hot besmet. We hadden toen dus de tijd om na te hijgen van onze snelle wandeling.
Na verloop van tijd stuurde onze chauffeur de bus het dorp Spanbroek binnen en wat staan daar prachtige oude boerderijen en herenhuizen of zoiets. De daken van die huizen zijn bedekt met riet en dakpannen. Dat maakte mij terug denken aan toen wij in het open lucht museum te Arnhem rondliepen jaren geleden. De gids daar vertelde ons dat vroeger riet op het dak betekende dat hier een arm gezin woonde. Men spaarde toen voor dakpannen en de daken werden gedeeltelijk met deze pannen bedekt. 
Het spreekwoord "Onder de pannen zijn" van stamt uit die tijd. De muren bestonden toen uit klei en stro en wanneer men wat rijker was geworden werden deze vervangen door stenen, vandaar ook het gezegde "Steenrijk zijn". Maar dit terzijde. Op deze site kun je wat lezen over deze plaats .http://nl.wikipedia.org/wiki/Spanbroek Het is een prachtig plaatsje maar ik zou hier voor geen goud willen wonen. Volgens mij is de sociale controle bijzonder groot en ik ben en blijf een malle stadse. Zo hielden we halt voor het 
museum dat gevestigd is in een voormalig huishoudschoolgebouw. Ik heb mijn opleiding ook gevolgd in zo’n school en heb daar de basis gelegd van allerlei kunsten. De kunst van het koken,
naaien en vooral borduren. Ook dit is weer een ander verhaal. Dit krijg je gewoon door steeds ouder te worden. Ik vertel mijn verhaal soms aan anderen die totaal, maar dan ook totaal niet snappen waar ik het over heb. Daaraan merk je dat je wat ouder bent, zucht!! Dus we stapten uit en wachtten geduldig tot het museum werd geopend. Men wachtte en Hot en ik begonnen met fotograferen. Het weer was schitterend en eigenlijk wat te fel voor het kiekjes maken. De deur ging open en het was het wachten tot het restaurant open ging waar we een kopje koffie kregen.
We waren met een groep van 26 mensen, dus duurde het enige tijd voordat we voorzien waren van een kopje koffie. Daarna werden we in twee groepen verdeeld. Er waren twee gidsen. Toen wij binnen waren gekomen moesten we van een vrij onvriendelijk ogende veiligheidsvrijwilligster(een echt dragonder type) onze tassen, jassen, en helaas ook onze fototoestellen opbergen in een kluisje. Ik vroeg gelijk waarom,
legde uit van ons verslag, maar dat mocht niet baten. Copyright, auteursrecht blafte ze eruit. Terwijl we als we internet op surfen, en we komen bij Scheringamuseum voor realisme of Hermann Markard, je volop afbeeldingen tegenkomt. Helaas kunnen we dus geen plaatjes van de werken die we gezien hebben laten zien. Wel geven we enkele linkjes naar de bijbehorende sites.http://www.frisia-museum.nl/nl/ http://www.vpro.nl/programma/deavonden/afleveringen/41070796/items/41479006/ http://www.galeriemokum.com/kunstenaars/hermann_markard De gids vertelde ons dat de schilder Hermann Markard een eigenaardig mens is. Hij werkte eerst voor zijn vrouw die balletdanseres was, en maakte theaterstukken en decors. Hij begon pas met schilderen toen hij gepensioneerd was en hij verkoopt zijn werk niet of nauw
elijks.
De meeste doeken bewaart hij in zijn atelier terwijl zij op de vloer staan in de richting van de muur, dus met de achterkant naar voren. Zij hebben geen kinderen en hoe het later met zijn werk zal gaan? We zullen het wel zien.http://www.boteroinvenice.com/ing/sculture_ing/sculture.php is een site van een andere kunstenaar beeldhouwer waarvan buiten op de parkeerplaats een pracht beeld staat. Wij hebben van deze
kunstenaar in Zuid Frankrijk tijdens een bezoek aan French Sister ook veel werkstukken kunnen bewonderen van deze kunstenaar. Wat we jammer vonden dat het werk van de realisten die normaliter in dit museum te zien zijn nauwelijks te bewonderen waren. Het werk van Markard is wel de moeite waard, maar voor mij niet in de herhaling. Vervolgens zijn we gaan lunchen en de kwaliteit van het restaurant is goed te noemen. Daarna begon het wachten weer om naar het Nollen project van R.W. van de Wint in den Helder te gaan. Het wachten duurde lang dus zijn we gaan wandelen door het dorp en hebben wat foto’s genomen. We komen hier nooit meer terug.Beste lezers, dit zijn lang niet alle foto’s van ons bezoek aan het Scheringa museum. Wie er meer wil zien moet ons via de link in de linker kolom een mailtje sturen en krijgt dan van ons een link, waar je alle foto’s kunt bekijken. Tot zover dit eerste logje over ons geslaagde uitje van afgelopen zaterdag de 21ste maart. Het tweede deel van de dag, bij het Nollen project van R.W. van de Wint, in Den Helder was onzes inziens nog veel interessanter, maar daar zijn we nog niet klaar mee. Gegroet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten