Dit is het verslag 
over de dag die wij als vrienden van het Stedelijk Museum Schiedam hebben beleeft met veel vrienden van het helaas niet meer bestaande Museum "de Rietgors" uit Papendrecht naar Bergen(NH) op 26 april 2008. De eerste foto is genomen bij de opstapplaats bij de achteringang van Metrostation Vijfsluizen in Schiedam. Het blijft altijd een indrukwekkend gezicht zo’n schip zover binnenslands. Met 42 mensen in een bus van de Vlaerdinger vertrokken we iets na negen uur richting Bergen. In de bus werd ons al verteld dat we in Museum Kranenburgh een tentoonstelling zouden zien van Jan van Herwijnen.
over de dag die wij als vrienden van het Stedelijk Museum Schiedam hebben beleeft met veel vrienden van het helaas niet meer bestaande Museum "de Rietgors" uit Papendrecht naar Bergen(NH) op 26 april 2008. De eerste foto is genomen bij de opstapplaats bij de achteringang van Metrostation Vijfsluizen in Schiedam. Het blijft altijd een indrukwekkend gezicht zo’n schip zover binnenslands. Met 42 mensen in een bus van de Vlaerdinger vertrokken we iets na negen uur richting Bergen. In de bus werd ons al verteld dat we in Museum Kranenburgh een tentoonstelling zouden zien van Jan van Herwijnen.
Wat bleek was dat zijn huis, nu wat uitgebreid is met een flinke zaal, maar nu dus dienst doet als Museum. Het bleek ook een knus museum, zoals jullie in de
volgende verslagen kunnen zien. In dit verslag houden wij het nog bij het laten zien van het museum zelf en de prachtige beelden in de tuin van het museum. In de tuin staat onder andere een beeld van Lucebert. Wat wel handig is om te weten is dat als je op de foto’s klikt je ze groter kunt zien. Wil je een foto daadwerkelijk hebben, schijf dan even een mailtje (linker kolom) of reageer onder het verslag, dan kunnen we je de gewenste per mail toesturen. Een schijfje is ook mogelijk, maar daar komen kosten bij om de hoek kijken.
Reacties op alles wat we publiceren zijn sowieso van harte welkom, daar kunnen we alleen maar van leren.
volgende verslagen kunnen zien. In dit verslag houden wij het nog bij het laten zien van het museum zelf en de prachtige beelden in de tuin van het museum. In de tuin staat onder andere een beeld van Lucebert. Wat wel handig is om te weten is dat als je op de foto’s klikt je ze groter kunt zien. Wil je een foto daadwerkelijk hebben, schijf dan even een mailtje (linker kolom) of reageer onder het verslag, dan kunnen we je de gewenste per mail toesturen. Een schijfje is ook mogelijk, maar daar komen kosten bij om de hoek kijken.
Reacties op alles wat we publiceren zijn sowieso van harte welkom, daar kunnen we alleen maar van leren.
Laten we na dit begin gezamenlijk door de tuin wandelen. Het beeld met de handen en voeten staat direct bij de ingang van het museum. Het groepje meiden op de volgende foto zijn medereizigsters. Dan volgen twee foto’s. Rose noemt het een gevouwen beeld, terwijl ik als onderschrift bij de 
Foto het kronkelbeeld genoemd heb. Daaropvolgend een mooi plaatje van een streng kijkende Jan Toorop. We waren vroeger dan de vrijwilligers van het museum verwacht hadden, en zo ontstonden er voor het museum gesprekjes. 
Vervolgens kom ik zelf in beeld en verwijs Rose naar een beeld van Lucebert, wat we onmiddelijk herkenden omdat in ons Museum nog maar kort geleden een tentoonstelling over zijn leven en werk is geweest.
Hier bij de laatste foto kunnen we het Museum in waar we een kop koffie of thee nuttigden alvorens in twee groepen gesplitst te worden.
Op mijn vrije dag wil ik toch weer verder gaan met het volgende hoofdstuk. Dit verslag gaat over het werk van Schilder uit zelfbehoud Jan van Herwijnen. Voor alle specifieke info over deze autodidactische schilder, die ook heeft gewoond in het pand waar nu dit museum gevestigd is verwijs ik naar een aantal sites waar je nog veel meer info uit het leven van en over Jan van Herwijnen kunt vinden. Zo volgt zometeen een foto waarin vermeld staat dat Jan zijn medepatiënten getekend heeft, en dat is volgens mij niet helemaal kloppend. Hij is in een moeilijke periode wel opgenomen in wat toen krankzinnigencentrum de Willem Arntz Stichting heette, maar hij is er later teruggegaan om krankzinnigen/patiënten te tekenen. Op http://www.bergenseschool.nl/Jan_van_Herwijnen_overzicht.htm + http://www.bergenseschool.nl/Bergense_school_informatie.htm + http://www.dan.nl/musea/78361/bergen/jan.van.herwijnen.schilder.uit.zelfbehoud.html is veel meer te vinden. Schilder uit zelfbehoud zegt natuurlijk al veel. Deze man kon zijn gevoelens prachtig kwijt, zowel in donkere als vrolijker periodes. Op valt is in ieder geval dat hij zelfs in zijn donkerste tijden altijd wel een lichtpuntje in het schilderij verwerkt. Zowel Rose als ik zijn erg gegrepen door zijn werk. Nu word het tijd om naar wat werk te gaan kijken.
We waren na de tocht naar Bergen en de daaropvolgende wandeling door de beeldentuin wel toe aan een kop koffie/thee. De vrijwilligers waren er ondertussen ook en waren druk bezig alles klaar te maken voor de rondleidingen. De beide gidsen stelden zich voor en de groep werd in tweeën gesplitst.
Wij gingen beide met de laatstgetoonde mee, en deze gids vertelde zeer gepassioneerd, en breedsprakig een heel uitgebreid verhaal, met soms teveel kleinigheidjes, maar duidelijk was dat ze goed voorbereid was en van het werk van Jan van Herwijnen was gaan houden. Wij begonnen in de grote nieuwe zaal van het museum, waar ook, veel tekeningen van opgenomen patiënten hangen, en die nu vaak gebruikt worden bij de opleiding van verpleegkundigen die de B Verpleging ingaan. Aan de gezichten kun je soms gemakkelijk een diagnose verbinden. Het eerste schilderij is een prachtig zelfportret van de schilder zelf uit een duidelijk sombere periode, maar in de verre horizon is toch nog wat licht. Een kenmerk wat we nog veel zullen zien. Voor de rest volgen alleen foto’s uit de grote zaal. 
We waren na de tocht naar Bergen en de daaropvolgende wandeling door de beeldentuin wel toe aan een kop koffie/thee. De vrijwilligers waren er ondertussen ook en waren druk bezig alles klaar te maken voor de rondleidingen. De beide gidsen stelden zich voor en de groep werd in tweeën gesplitst.
Wij gingen beide met de laatstgetoonde mee, en deze gids vertelde zeer gepassioneerd, en breedsprakig een heel uitgebreid verhaal, met soms teveel kleinigheidjes, maar duidelijk was dat ze goed voorbereid was en van het werk van Jan van Herwijnen was gaan houden. Wij begonnen in de grote nieuwe zaal van het museum, waar ook, veel tekeningen van opgenomen patiënten hangen, en die nu vaak gebruikt worden bij de opleiding van verpleegkundigen die de B Verpleging ingaan. Aan de gezichten kun je soms gemakkelijk een diagnose verbinden. Het eerste schilderij is een prachtig zelfportret van de schilder zelf uit een duidelijk sombere periode, maar in de verre horizon is toch nog wat licht. Een kenmerk wat we nog veel zullen zien. Voor de rest volgen alleen foto’s uit de grote zaal. 
Museum Kranenburgh Tentoonstelling over het werk van schilder uit Zelfbehoud Jan van Herwijnen zijn we in het oude huis van Jan van Herwijnen aangekomen
Rose en ik hadden al wel de foto’s uitgekozen voor dit log, maar er kwam zoals gewoonlijk weer van alles tussen. daar komt nog bij dat we kort geleden nog nachtvorst hadden en nu een temperatuur van boven de 25 graden. Gisteren werkten zowel Rose als ondergetekende bij de Wereldwinkel. Het was naast Molendag, ook de dag van festival kabaal, de dag voor moederdag, en ook nog Weeldwinkeldag. Wij stonden met een kraam buiten, en samen met Ans heb ik djembé gespeeld om wat extra klanten te trekken. Ik had ook advertenties gezet als PR medewerker van de Ww, en alles bij elkaar hadden we gisteren een gezellige, drukke luidruchtige dag met een behoorlijke omzet. Rose heeft voor vaderdag een muziekinstrument gekocht, en dat staat nu al uitgepakt en wel op een prachtige plek in onze huiskamer te schitteren, en aangezien we een aantal ventilatoren aanhebben, horen we het door de kunstmatige wind ook zelfstandig geluidmaken. Nu na het vermoeiende wisselen van ons wintergoed voor ons zomergoed zitten we nu uit te hijgen en is er eindelijk tijd voor de foto’s.
We zijn aangekomen in het oude huis van Jan van Herwijnen. Dit schilderij is van Dien, de derde en liefste vrouw van Jan.
Bij binnenkomst in dit deel van het museum vielen ook gelijk een paar prachtige foto’s van Eva Besnyeu op. Zowel mijn als de pogingen van Rose om hier iets van op onze gevoelige platen te krijgen zijn mislukt. Mw. Besnyeu heeft ongelooflijk veel foto’s gemaakt en in dit geval is het misschien leuk om een link te plaatsen waar een deel van haar foto’s te bewonderen zijn http://www.photoq.nl/reviews.php?review=122 Haar werk is erg interessant. In diezelfde ruimte hing een schilderij van koningin Wilhelmina. Leuk detail is dat Jan uiteindelijk na veel schrijven naar koningin Wilhelmina voor elkaar heeft gekregen dat ze hem hiervoor betaald heeft, terwijl dat bepaald haar gewoonte niet was. Ze was gewoon wel 
opdrachten te geven, maar vervolgens alles te krijgen. 
Dan volgen 2 prachtige gezichten waar wij ons het bijvertelde verhaal niet helemaal meer voor de geest kunnen halen. De jongeman in het volgende schilderij is een vroeg zelfportret van Jan zelf. Iedereen luistert kijkt en geniet op zijn eigen manier en dan volgt een afbeelding van het Vondelpark te Amsterdam in de winter.
We zijn aangekomen in het oude huis van Jan van Herwijnen. Dit schilderij is van Dien, de derde en liefste vrouw van Jan.
Bij binnenkomst in dit deel van het museum vielen ook gelijk een paar prachtige foto’s van Eva Besnyeu op. Zowel mijn als de pogingen van Rose om hier iets van op onze gevoelige platen te krijgen zijn mislukt. Mw. Besnyeu heeft ongelooflijk veel foto’s gemaakt en in dit geval is het misschien leuk om een link te plaatsen waar een deel van haar foto’s te bewonderen zijn http://www.photoq.nl/reviews.php?review=122 Haar werk is erg interessant. In diezelfde ruimte hing een schilderij van koningin Wilhelmina. Leuk detail is dat Jan uiteindelijk na veel schrijven naar koningin Wilhelmina voor elkaar heeft gekregen dat ze hem hiervoor betaald heeft, terwijl dat bepaald haar gewoonte niet was. Ze was gewoon wel 
opdrachten te geven, maar vervolgens alles te krijgen. 
Dan volgen 2 prachtige gezichten waar wij ons het bijvertelde verhaal niet helemaal meer voor de geest kunnen halen. De jongeman in het volgende schilderij is een vroeg zelfportret van Jan zelf. Iedereen luistert kijkt en geniet op zijn eigen manier en dan volgt een afbeelding van het Vondelpark te Amsterdam in de winter. 
Na deze afbeelding die Jan het Paradijs als naam gegeven heeft, zijn we nu bijna aan het einde van de rondleiding in het museum gekomen. Een aantal mensen wilden al verder, en onze gids wilde graag dat we nog even bij elkaar bleven, omdat ze ons de sombere reeks laatste schilderijen wilde uitleggen. Vanuit de hoek waar ik deze
foto maakte begon een heel somber deel van de tentoonstelling. Jan heeft daar eerst een schilderij gemaakt van een van zijn kinderen die gestorven is. En in de kamer daarna, de vroegere badkamer in huis heeft hij doden uit de oorlog geschilderd. Daarna was er nog een interview te zien waar Jan door de VPRO word geintervieuwd, maar zoiets is niet in beel
d te brengen. 
Museum Kranenburgh
Een betrekkelijk klein verslag over de tijd die we hadden tussen het museumbezoek en het bezoek aan Park Meerwijk. De foto’s zijn gemaakt op de weg tussen het museum en het dorp en de weg terug. 
De komende foto’s laten zien dat Bergen geen dorp is voor mensen met een kleine portemonnee. De villa’s zijn groot, de prijzen op de markt zijn duidelijk
hoger dan in Schiedam, en het dorp is helemaal ingericht op seizoensdrukte, en op toeristen. Alles lijkt op loopafstand en maakt wel een knusse indruk. Vooral ook de kerk, die vroeger veel groter geweest is, maakt midden in een grote ommuurde groen tuin een wat Engelse indruk. Rose en ik werken in Schiedam beide bij de Wereldwinkel, en als we in andere steden of dorpen zijn gaan we altijd even kijken bij de plaatselijke Wereldwinkel. 
Ook hier was er een, ik denk dat ik nog geen kleinere ben tegen gekomen. Ik denk dat deze nog niet getransformeerde winkel maximaal 4x4m2 is. 
Ze hadden er toch nog een enorm assortiment, als je de grote van de winkel tenminste meeteld. De mw. die aanhet werk was vertelde
inderdaad dat hun omzet helemaal aan de toeristen gebonden is. Wij hebben vervolgens heerlijk gezeten bij restaurant ‘t Centrum en namen beide de maaltijdsalade van de week, en die was buitengewoon lekker, en voor € 7,- ook goed betaalbaar. Het bleek verder een goed basis voor de middag. Na de lunch moesten we om 13.00u retour bij het museum
zijn waar we binnen, na de nodige wachtijd die zoals jullie kunnen
zien door een ieder op zijn eigen manier werd doorgebracht alvast het een en ander te horen
over Park Meerwijk , en de Amsterdamse schoolstijl kregen van wederom 
een andere bevlogen gids. Die oorspronkelijk uit Rotterdam kwam. Deze gids vertelde onder andere dat de bewoners van Park Meerwijk niet zo dol zijn op groepen als de onze omdat ze behoorlijk afbreuk doen aan hun privacy. Logisch natuurlijk, maar aan de andere kant ook zeer begrijpelijk dat veel mensen interresse hebben in zulk bijzondere architectuur.
Na deze erg interessante uitleg zijn we richting Park Meerwijk gelopen door een prachtig bos.
Zie daarvoor het aparte hoofdstuk over Park Meerwijk en de Amsterdamse School Stijl.
Gegroet
Hot en Rose
De komende foto’s laten zien dat Bergen geen dorp is voor mensen met een kleine portemonnee. De villa’s zijn groot, de prijzen op de markt zijn duidelijk
hoger dan in Schiedam, en het dorp is helemaal ingericht op seizoensdrukte, en op toeristen. Alles lijkt op loopafstand en maakt wel een knusse indruk. Vooral ook de kerk, die vroeger veel groter geweest is, maakt midden in een grote ommuurde groen tuin een wat Engelse indruk. Rose en ik werken in Schiedam beide bij de Wereldwinkel, en als we in andere steden of dorpen zijn gaan we altijd even kijken bij de plaatselijke Wereldwinkel. 
Ook hier was er een, ik denk dat ik nog geen kleinere ben tegen gekomen. Ik denk dat deze nog niet getransformeerde winkel maximaal 4x4m2 is. 
Ze hadden er toch nog een enorm assortiment, als je de grote van de winkel tenminste meeteld. De mw. die aanhet werk was vertelde
inderdaad dat hun omzet helemaal aan de toeristen gebonden is. Wij hebben vervolgens heerlijk gezeten bij restaurant ‘t Centrum en namen beide de maaltijdsalade van de week, en die was buitengewoon lekker, en voor € 7,- ook goed betaalbaar. Het bleek verder een goed basis voor de middag. Na de lunch moesten we om 13.00u retour bij het museum
zijn waar we binnen, na de nodige wachtijd die zoals jullie kunnen
zien door een ieder op zijn eigen manier werd doorgebracht alvast het een en ander te horen
over Park Meerwijk , en de Amsterdamse schoolstijl kregen van wederom 
een andere bevlogen gids. Die oorspronkelijk uit Rotterdam kwam. Deze gids vertelde onder andere dat de bewoners van Park Meerwijk niet zo dol zijn op groepen als de onze omdat ze behoorlijk afbreuk doen aan hun privacy. Logisch natuurlijk, maar aan de andere kant ook zeer begrijpelijk dat veel mensen interresse hebben in zulk bijzondere architectuur. 
Na deze erg interessante uitleg zijn we richting Park Meerwijk gelopen door een prachtig bos.
Zie daarvoor het aparte hoofdstuk over Park Meerwijk en de Amsterdamse School Stijl.
Gegroet
Hot en Rose
Geen opmerkingen:
Een reactie posten