Daar zitten
we nu Roen en ik. Vorige week waren we blij want Roen had van zijn dokter
gehoord dat alle bloedwaarden oké zijn. En nu? Gisteren begon het eigenlijk al. Roen
werd niet lekker en we hadden toch al een teleurstellende trip achter de rug.
Ik wilde hem trakteren op een high tea op de SS Rotterdam. Ik had 2 plaatsen
gereserveerd en daar stonden we dan. High Tea? Nu? Dat was toch gisteren! Heeft
u iets op schrift? Neen, ik dacht dat noteren jullie toch!! Maar op zondag
hebben we geen high tea. Misschien is het op zaal zus of zo. We werden toch
vriendelijk te woord gestaan maar het bleef er is geen high tea. Toch wel met een
lichte ergernis togen we weer naar huis. Toen begon het gedonder en voelde mijn
lief zich niet lekker. Als troost bestelden we ons eten dat later werd bezorgd.
Maar; vannacht werd ik ineens wakker naast een trillende lief en dat ging door
en door. Ik heb het niets over gewoon trillen maar hij lag te shaken en hij had
het koud! Dus pakte ik de sprei en kroop heel dicht tegen hem aan om hem die
warmte te geven. We vielen langzamerhand in slaap. Toen kwam zuster Els in
actie en er werd getempt, afspraken verzet en de dokter kreeg een mail. Hij
kwam wat later bij ons en constateerde longontsteking. Rustig vertelde hij ook
dat we in zulke gevallen ’s nachts de dokter kunnen bellen. Jesse en ik togen
naar de apotheker voor de medicijnen en naar de Lidll voor kleine lekkere
hapjes. Zo komt het dat ik deze week niet alleen mijn avondmaal eet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten