Een Off Day

van Ellen de Meuter

Ik had gisteren mijn dag niet. Zodra ik opstond uit mijn warm bedje, rukte ik me ook los van zijn heerlijke lijf dat mij zo geruststellend vasthield. Ik struikelde over mijn lange tenen en vervolgde mijn ochtend ritueel, zoals we die allemaal hebben. Mijn lief probeerde te vertellen dat mijn houding achter de pc later tot problemen zou gaan leiden. Ik grauwde en snauwde terug dat dit niet zijn zaken waren. Wat was er aan de hand? Het duurde een tijdje voordat ik me realiseerde dat ik, in gedachte, moest teruggaan naar mijn heerlijke jeugdjaren. Ik krijg daar nog nachtmerries van. Maar ik kreeg last van spanningsklachten. Ik ging dus naar de psycholoog met de gedachte dat ze me een paar ontspanningsoefeningen zou leren, en klaar is Kees. Neen dus. Alleluja!  Maar niet heus. Ze zag meer dan ik had gedacht en vertelde me dat het tijd wordt om eens met mezelf aan de slag te gaan. Kortom, ik moest mijn rugzakje weer eens van mijn rug afhalen en alle troep dat daar ook in zit te verwijderen.   Ze bood aan dat ik in een biografie groep eens mijn historie zou gaan opschrijven. Daarna zouden we bekijken wat we vervolgens konden doen. Deze keer kreeg ik een opdracht! Zucht! School en loopbaan. Ik las de aanbevelingspunten over en eerst ga ik denken, meer broeien bedoel ik en daar kwam me weer een bagger uit mijn rugzak en die maakt dat die zak steeds zwaarder was geworden. Ik heb er geen zin in maar mijn gezonde verstand vertelde dat het tijd wordt. Dus kwamen die adviezen van mijn lief op een verkeerd tijdstip en was ik niet wat je noemt “redelijk”. Ik ga ermee aan de slag en misschien wordt mijn rugzak heel wat lichter en kan ik beter lucht halen.