woensdag 10 oktober 2012

Jesse

Jesse, onze Griekse Staander Langpootmug uit Amorgos Griekenland


En nu, ga ik het hebben over onze hulp in bange dagen. Onze uitlaatster. Ons kersje op de taart. Onze huisbewaakster. Onze Griekse staander. Onze langpootmug. Onze prinses op de erwt.  Ons lief mooi hondenmeisje. Onze troostster. Onze bemiddelaarster in de grote boze buitenwereld. Wat kan ik nog meer zeggen. Wie is het? Zij die ons kennen weten het al. Yes! Het is Jesse. Onze Griekse vluchteling. Zij heeft haar inburgeringscursus gedaan in Griekenland en Delft waar haar petemoei woont. Zij is duidelijk aanwezig in huis. In de roedel staat ze duidelijk op de laagste plaats. Maar regelmatig doet ze een greep naar de macht door de katten op hun plek te zetten. Wat baalt ze wanneer deze naar hun kattenetage gaan om zich terug te trekken. Een aantal van mijn superlatieven wijst naar zich zelf. Maar Prinses op de erwt? Toen zij nog in haar pubertijd was, en die duurde lang, Vertikte ze ‘t om naar ons terug te komen wanneer ze los was en we weer naar huis wilden gaan. Ze bleef dan rond ons heen dreutelen of staan en verzette dan geen poot meer. Dit kon ze uren volhouden.  Maar het lag ook aan ons. We waren niet consequent genoeg en gaven gemengde tekens. Een mens krijgt een hond die hij nodig heeft, zegt Caesar de hondenfluisteraar. Dat klopt. Nu we dit hebben geleerd voor zo’n 90% meer dan toen gaat het een stuk beter dan toen en is ze een echte schat in ons leven.   

Geen opmerkingen: