Ik sta soms
perplex van moeder natuur. We wonen in de polders, dus is er veel water om ons
huis. Uiteraard zwemmen daar de watervogels o.a. de Nijlganzen. Het zijn mooie
vogels. Tenminste dat vind ik. Ik ken ook een aantal mensen die deze vogels
verfoeien. Tot zover niks nieuws. Is het niet dat een koppeltje ganzen zo dwaas
zijn om nu een stel eieren uit te broeden. Er lopen nu dus 2 kuikentjes naast
hun ouders. Moeder kwaakt dat het een lieve lust is en pa blaast zijn longen
uit. Dit alles om mij en Jesse op afstand te houden. Wij vinden dit een beetje
dom, om een wijze vrouw te citeren. Het is november! De vorst kan beginnen! Er zijn
roofvogels met lekkere trek in de omgeving! Jesse en ik kijken elkaar bezorgd
aan met de gedachten “Als dit maar goed gaat”.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten