vrijdag 22 november 2013

Horen en gehoord worden.


Ik had vandaag een gesprek met mijn lief. Over hoe onze gesprekken zo anders zijn geworden. Vroeger waren die sneller, meer ad rem. Hoe is dit gekomen en er ontsproot mij weer een theorie. Zou dit komen omdat ons gehoor is veranderd? Bij de mijne is dit plots gegaan, vandaar dat ik tot de plotsdoven behoor. Ook omdat ik rechts een gat in mijn trommelvlies heb en de bassen niet meer doorkomen. Voordat ik dit wist liep ik langs onze muziekboxen in de gedachten dat ze kapot waren en vervangen zouden moeten worden. Niet dus. Bij Roen gaat dit anders. Dat is een langzaam, sluipender gebeuren en je went eraan totdat het heel erg is geworden. Dit begrijp ik want dat geld ook voor de brillendragers onder ons. Nieuwe glazen en er gaat weer een wereld open. Maar om een lang verhaal kort te maken. We zullen er aan moeten werken om met gesprekken naar elkaar te kijken en er niet vanuit te gaan dat je de dingen goed verstaat. Dat is best lastig omdat de dingen soms sneller gaan en afgehandeld moeten worden. Enfin,  tegen de tijd dat we hieraan zijn gewend gebeurt er weer iets anders. We zullen wel zien, zei een wijs mens eens. Oftewel, komt tijd komt raad. 

Geen opmerkingen: