Vanmorgen liep
ik samen met mijn “trouwe” viervoeter onze lange ronde. Roen is met zijn scoot
naar het werk gegaan. Dan is naast hem lopen geen optie. Jesse is dan
in plaats van “cool opgewonden” als een hysterisch wijf aan het rukken en het krijsen.
Mijn armen worden uitgerekt. Niet leuk dus. Dus liepen wij en in gedachten
maakte ik mijn rooster. De inhoud van de dozen onder ons bed te legen,
controleren en te scheiden. Ook contact op te nemen met onze VvE beheerder. De
monteurs van onze lift waren verwonderd dat er nog geen actie van de VvE
vernomen was van allerlei onderzoeken en uitslagen. Dus ook bleek dat er geen
telefooncontact meer is bij calamiteiten. Zo iets kost ons veiligheidsgevoel.
Terwijl de VvE beheerder dit gaat uitzoeken adviseerde hij mij een briefje te
maken met het idee een mobieltje mee te nemen bij het gebruik van onze lift.
Dit concept heb ik naar mijn geliefde redacteur verzonden. Dit had ik al
ingepland. Zoals gewoonlijk gaat het anders. Toen ik thuis was hoorde ik een nogal verontrustend getik in de woonkamer. Ik
zoeken dus en aangezien mijn stereo oren het niet meer doen is het kijkwerk
geworden. Het druppel geluid kwam van boven de kast en ik zag het water uit de
ventilatiebuis lopen met een verontrustende hoeveelheid water. Eerst zoeken naar
een emmer en later een bak omdat het water bovenop de kast drupte. Gelukkig
werd de hoeveelheid water minder en nu hangt er één drup. Daarna de
storingsmonteur gebeld en dat is een drama an sich. Ik belde en dan kreeg ik
keuze menu 1, daarna nog een keuze menu enz. Het is een groot bedrijf maar ik
kreeg op den duur contact met een vriendelijke vrouw die me verder hielp. Ik
maakte alles droog en ging aan de slag met het sorteren van alles uit de oude
dozen. Wat een oude troep kwam erbij. Met gedachtegang dat wat je 2 jaar niet
in je handen heb gehad gewoonweg wegmieteren hetgeen ik met groot plezier heb
gedaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten