Wat zal ik
schrijven over de verrassing die in de grote rode doos zat? Toen wij (Jesse en
ik) Roen van zijn werk ophaalden en ik met grote nieuwsgierigheid naar de
inhoud vroeg zag ik om zijn lippetjes een glimlach, vertelde hij dat dit voor
ons beiden was. Jesse had haar verassing al binnen. Roen begeleidt in zijn werk
o.a. Verslaafden. Dit mag ik niet zo schrijven want volgens de verzekering is
verslaving geen ziekte meer. Met een pennenstreek zijn zij allen gezond
verklaard. Wat een opluchting, er zijn minder psychiatrische in het ziekenhuis,
dus is er een grote bezuiniging in de gezondheidszorg uitgevoerd. Dat deze
voorheen zieken de maatschappij tot last zijn en dan kunnen deze in penitentiaire
inrichtingen of gewone gevangenissen geplaatst worden en dan hebben de
ontslagen gevangenisbewakers weer werk. Dat dit veel meer kost is niet erg want
het komt uit een ander potje. Maar dit is een ander verhaal. Jesse kreeg een
heel duur hapje, baby paling. Het zat in een bakje en ik schat zo’n anderhalf ons
dus dit grapje kost ong. € 150,-. Dit wordt in onze zuidelijke landen als een
delicatesse beschouwd. Als ik een recept had zou ik het naar huis meegenomen
hebben en ik zou het met plezier verorberen. De collega’s en Roen keken er naar
en er liepen rillingen van afschuw over hun ruggengraat. Wat een watjes. Wat
zat er dus in de doos? Een tablet, nl. een Samsung notebook, de Ferrari onder
de notebooks. Ik dacht “??!! WAT”. Stralend keek mijn lief me aan en ik kon
niets anders dan stamelend vragen wat we er mee kunnen doen. Het blijkt alles
wat we nu doen met onze notebook, alleen is deze kleiner en kan overal
meegenomen worden waar er wifi is. Hij zit nu naast me bijna alles te installeren.
Blijkt dat onze firewall thuis deze ook beschermt, alleen buiten niet dus moet
er toch een gedownload worden. Hij ziet er prachtig uit en ik zie wel wat ik er
mee kan doen. Wordt vervolgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten