Ik lijk de
laatste tijd soms wel op een waakhond. Sinds mijn lief dat vermaledijde gezwel
heeft. Dat is wat je noemt een energievreter.
Ik heb hem toestemming gegeven om alle energie voor zijn herstel te gebruiken.
Dus ben ik nu zijn waakhond naar de buitenwacht toe. Zijn we bij de dokter dan
hou ik haar bij de leest. Vooral na de 1ste opname tijd toen hij zo
beroerd naar huis terug kwam. De huisarts kwam er ook bij als bewaker en hij
riep haar ter verantwoording waardoor ze ons vroeg om naar het ziekenhuis te
komen. Dit is bekend. Dus voor de 2de opname werd ze door mij
gewaarschuwd dat er ook aan zijn spierziekte enz. gedacht moest worden. Dat
geschiede en de diëtiste kwam 2 x aan zijn bed en volgende week hebben we een
afspraak met haar. De fysiotherapeut kwam elke dag langs. Ik was en ben
tevreden alleen het grote nadeel is dat ik er nogal gespannen bij loop en dat
ik in grote verwondering naar mijn voeten kijk of mijn schoenen nog passen want
ik voel mijn tenen groeien. Mijn lontje zou wat langer kunnen zijn dus een
kleine cursus “Mindfullness” zou niet gek zijn bedacht ik me bij de lange
wandeling met Meisje. We zijn naar ons meditatieplekje geweest, een ponton met
bank dat op de Nieuwe Maas ligt en samen keken we naar de schepen die voorbij
voeren en gingen op en neer door de golfslagen die ze dan veroorzaken. Meisje
werd etwas opgefokt en ik werd rustiger en zo hoort het.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten