vrijdag 18 oktober 2013

Piepende mannen.

Piepende mannen.
                               
                                    Mannen zijn heel kleinzerig. Dat is algemeen bekend.
De volkswijsheid zegt dat mannen bij pijn harder klagen dan vrouwen.
Iedereen kent anekdotes van mannen met griep die hele huishoudens terroriseren.
In mijn jeugd kon ik dat beamen; mijn vader had altijd lichamelijke klachten. Mijn moeder nooit. Totdat ik in de verpleging ging werken. In de dagelijkse praktijk van het ziekenhuis kreeg ik een ander  beeld voorgeschoteld. Vrouwen bleken veel meer te klagen, zowel steen als been.
Na een operatie vertonen vrouwen meer weerstand om uit bed te komen en noodzakelijke oefeningen te doen. De fysiotherapeut moet al haar overredingskracht gebruiken:
’Het is veilig, mevrouw. U kunt echt belasten.’
 Mannen willen juist snel uit bed, al was het maar om te roken.
De verpleegkundigen, ook de vrouwelijke, werken liever aan de ‘mannenkant’ dan aan de ‘vrouwenkant’. Want vrouwen laten zich zoveel mogelijk in bed bedienen. ‘Ach, zuster, wil je me een nieuw glaasje water geven, dit staat al heel de nacht.  Wil je m’n kussen goed leggen, wil je me een beetje rechtop zetten. Ik moet plassen.’
Ze bieden tegen elkaar op wat zieligheid betreft.’ Oh, Bep, wat valt het tegen, wat een pijn. Ik ga hier flink uitzieken, thuis komt dat er niet van. ‘  
‘Ja Miep, gelijk heb je, doe ik ook.’                                                                    Als ik deze observatie probeerde te delen werd ik als male chauvinist pig en vuile seksist weggehoond door mijn vrouwelijke collega’s.
Peter R noemt dat tunnelvisie. Je accepteert alleen aanwijzingen die je hypothese ondersteunen.
Een man die nièt klaagt hèèft geen pijn. Een man die klaagt is een typische man; aansteller.
Een vrouw die klaagt heeft pijn. Een vrouw die niet klaagt is een typische, flinke vrouw.               
Ik deed er het zwijgen maar toe. Zo belangrijk is het nu ook weer niet. Misschien  zat ik er naast met mijn eigen tunnelvisie.
Maar vandaag krijg ik, jaren na dato gelijk. Kijk maar wat ik op internet las:
De medische dossiers van 11.000 mannen en vrouwen met 47 verschillende ziektes en pijnlijke aandoeningen werden bestudeerd. Deze patiënten gaven hun pijn een cijfer op een schaal van 0 (geen pijn) tot 10 (ergst denkbare pijn).
Vrouwen bleken meer pijn te ervaren bij 14 van de 47 aandoeningen. Mannen rapporteerden bij geen enkele ziekte intensere pijn dan de vrouwen.  Vaak gaven vrouwen hun pijn een hele punt hoger dan mannen.”   

Daar dan!   wetenschap spreekt. En niet eens Diederik Stapel. 

Geen opmerkingen: