Ik vroeg de
meester: Als het waar is dat ons bestaan een eeuwige cirkel vormt, hoe kan men
dan van het heden, verleden en toekomst spreken?
Hij
antwoordde mij; De cirkel is een sterke beweging; de mens is gedwongen in de
richting van beweging te kijken. Hij neemt het landschap waar dat hij passeert
en noemt dit zijn herinnering. Slechts een enkeling slaagt erin één moment uit
de baan te stappen; hij neemt dan fragmenten waar van het gebied dat hij door
moet trekken; de gebogen lijn van de cirkel maakt hem onmogelijk het tijdstip
van aankomst in dat gebied nauwkeurig te bepalen. Men noemt dit een gave en
beseft niet hoe groot de angst moet zijn, niet meer in de beweging opgenomen te
worden.
Uit “Gesprekken
met de meester” van Carla Krüger. 1947
Geen opmerkingen:
Een reactie posten