Herfst, ik
schreef het al. het komt eraan. Telkens wanneer we buiten lopen; regent het, de zon schijnt, de wolken zijn
soms schitterend. Toch. Soms word ik er een beetje weemoedig van. Dan denk ik
soms aan vroeger. Mijn vader was een grote liefhebber van Frank Sinatra. Dan
zette hij de platen op de speler en schalmde de stem van Frankie door ons huis.
Toen, uiteraard, vond ik het maar niks. Alles wat mijn ouders prachtig vonden
was niets van mij. Er was een uitzondering, Toon Hermans, we lagen toen te
schateren en buik schuddend op de bank. Maar dit is alweer een ander verhaal.
Dit nummer begint me steeds meer te bevallen. De tekst is mooi en de muziek;
samen een weemoedig geheel. http://youtu.be/p_W2xO6kxAY
Luister ernaar en geniet ervan. Gelukkig kon ik een filmpje vinden met Frankie
boy live!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten