Vanmorgen
keek ik wat weemoedig de kamer rond. Stof, haren en nog meer haren. Wat was ik
vroeger verwend door Jesse. Zij was op en top een lady, of travestiet, hoe je
het maar bekijk. Gebouwd als een atleet, een sprinter. Strak in het pak,
spieren als staalkabels en haar hart dat een rustig ritme sloeg. Qua gedrag noemde
ik haar een Miss Macha, gaf haar een vinger dan nam ze de hele hand en had nog
niet genoeg. Ze was ook voorspelbaar.
Kreeg alleen in het voor en najaar een nieuw outfit en dan had ik het een
tijdje druk met het haarvrij houden van onze stulpje. Deze dame genaamd Meisje
is een heel ander verhaal. Slordig in het pak. Rustig aan dan breek het lijntje
niet en slungelig in haar tred. Ze is lui, heel lui. Pas als de zon haar wakker
kust dan is ze geneigd haar ogen open te doen en dan bestaan we ineens. Ze
vernieuwt haar pak continu dus ben ik toch elke dag in de weer met bezem of
stofzuiger. Wanneer ze in de mand ligt lijkt ze wel een voddebaaltje of ze is
gewoon shabby Chic.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten