Roen werkt
en dus zijn we nu met z’n tweeën. We zijn allebei nog onwennig en moeten nog
het een en ander van elkaar leren. Zo was ze het niet gewend om naar buiten
meegenomen om en te wandelen en te plassen enz. Dus staat er een emmer klaar
met vochtige lap om ongelukjes verwijderen en geef ik lekkere hapjes om haar te
belonen als het goed gaat. Gisteren heeft ze nog niets gedaan, binnen of buiten.
Dus toen Roen haar van morgenvroeg een heel klein rondje te maken was hij blij
verrast dat er een watervalletje naast hem zat te klateren. Hoera! Wat betreft
de “grote boodschap” is alles in orde. Ook moet ze leren om rechts te lopen
want anders word ik weer een gevallen vrouw. We zijn vanmorgen de omgeving aan
het verkennen. Het metrostation binnengegaan en boven naar de komende en
vertrekkende metro’s staan kijken. Ook tijdens het wandelen telkens wanneer naar ze naar links ging rustig naar rechts te “duwen of trekken” begeleidt met het woord NEEN
met nadrukkelijke stem. De katten? Tja, dat is ze duidelijk nog niet gewend.
Wat wil je. Twee jaar aan de zwerf in Athene en 2 jaar in het buitenverblijf
bij Vicky, haar pleegmoeder. Ze zag de katten en zoef ging ze er achter aan.
Haar wegtrekkend met nog meer NEEN’s merkte ik dat het een sterk meisje is. Nu
staat de deur op een kier tussen een deurstopper en een blok hout dat
normaliter door de katten als krabhout wordt gebruikt. De katten kunnen naar
binnen komen en hebben een snelle aftocht plekje wanneer Meisje er met een rot vaart
achter gaat. Een troost, ze blaft noch gromt tegen de katten en haar bovenlip laat geen tanden zien. Het zal een tijdje duren en we gaan een consult aanvragen
bij onze hondengoeroe hoe we dit moeten en kunnen aanpakken. Maar het is een lief en
vriendelijk hondje dat duidelijk van aandacht houdt en ze deed ook niet lelijk
tegen de honden die we buiten tegen zijn gekomen. Alles komt goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten