maandag 10 juni 2013

Taal is een grof medium.


Dat merk ik vooral bij een ernstig meningsverschil. Wanneer dit gebeurt merk ik tot mijn schrik dat of mijn oren of gevuld zijn  met was  of zijn zo gespitst dat ik bij wijze een speld in een hooibaal kan horen vallen. De issues zijn als een kluwen door elkaar verweven en zwammen dat ik doe. Ik merk dat we hierin niet op een goede wijze zijn geïndoctrineerd in onze jeugd. Wat er ook gebeurt dan springen we weer in de houding die ons is aangeleerd. Dus wanneer er  iets gebeurt dat maar een beetje lijkt op een vorige ruzie die we zo’n 3 jaar geleden hadden. Dan  verdomd  komen die stomme koeien weer uit de zak waar ik ze toen heb gestopt. En weer beginnen we met hetzelfde riedeltje van jij zegt dit en bedoelt dat. Het is net een dansje, en we denken te weten waar we naar toe gaan want de ander…zegt dit en bedoelt dat. Luisteren is en blijft moeilijk want we denken dat we het allemaal  weten. Dus niet. Zucht.  

Geen opmerkingen: