Afgelopen
donderdag nam Marc afscheid van cliënten en collega’s.
Toen ik 10
jaar geleden in dienst kwam bij GGZ-Delfland was hij nog leerling. Wel een
leerling waar zijn toenmalige leidinggevende, achter zijn rug om, al van zei
dat hij ‘ver’ zou kunnen komen. Nu ja, wat is ver. Hij is zoco, zorgcoördinator,
meewerkend voorman, geworden en dat deed hij heel goed. Heel even is hij
manager geweest maar dat smaakte hem minder. Daar is hij snel mee gestopt. De
positie tussen hamer en aanbeeld beviel hem niet.
Hij was zeer gezien, zowel door collega’s als
door cliënten en dat was te merken bij zijn afscheidsreceptie, die op zijn
verzoek niet is de personeelskantine werd gegeven maar ‘op’ de afdeling. Marc
houdt niet van hoogpolig, zoals hij dat noemt. In groten getale waren ze op
komen dagen. Collega’s en (ex)patiënten. Er waren sprekers. Marc was en verlegen van, dat had hij niet
verwacht. Een ex-patiënt, die vrijwillig in de kantine als kok werkt, had voor
hapjes en drankjes gezorgd. De muziekgroep zorgde voor muzikale omlijsting en
het onverwachte zonnetje maakte dat het terras ook benut kon worden.
Het was een
vrolijke, ontspannen bijeenkomst.
Al heeft hij
een veelbelovende opvolgster, we gaan hem missen. Hij is vanaf de oprichting
van de afdeling betrokken geweest. Afdeling detox is zeker ook zijn creatie te
noemen.
Hij gaat bij
een thuiszorgorganisatie werken. Die boffen met zo’n medewerker, dat is zeker.
Heel wat
anders.
Het doet me
deugd dat Hot het gevecht met de starre carrièretijgerin, de manager, lijkt te
gaan winnen. Hot heeft ballen getoond door de confrontatie aan te gaan. Ik zou
het hem niet nadoen. Daar ben ik te ontwijkend voor. Maar dankzij mannen als
Hot worden misstanden, waar alle collega’s last van hebben, aan de kaak gesteld
en bestreden. Hot is een held! Hot, ik ben trots op je.
Laaglander.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten